joop schreef :

Ik ben ook absoluut geen GSM/Whatsapp/SMS mens maar heb mijn telefoon altijd bij in mijn zak als ik erop uit trek. En hem toch al zeer vaak nodig moeten hebben onderweg. Dan ben je blij dat er iemand 10 km verderop kan handelen. Voor de rest interesseert dat hele ding mij geen snars. Alle klanten mailen, er is er geeneen die nog ouderwets belt. Liever niet ook want ik vind bellen een inbreuk op waarmee ik bezig ben (als ik bijvoorbeeld les sta te geven) en bovendien hebben we hier altijd netwerkproblemen in het grensgebied. Een GSM in je zadeltas heeft weinig zin als je eens in het veld van je paard af kiepert en hij er de sokken in zet.

joop schreef :

Ik heb hier eeuwig en altijd hetzelfde probleem en moet naar de kersenboom lopen om NL bereik te hebben. Ik heb een NL en een B GSM maar niets werkt naar behoren doordat ik altijd wel buiten bereik van netwerk ben. Ook in het veld en zelfs thuis met die dikke muren.

e m kraak schreef op dinsdag 12 februari 2013, 12:38:


Ja, interessant he, ik kom ze regelmatig tegen. Da's natuurlijk ook inherent aan mijn vak. Sterker nog; we hebben er zelfs een paar hier in pension. Nee, mijn eigen paarden zijn niet zo- geen van allen. Maar ik zal mijn praatje even algemeen houden.

Egon, heel veel paardenbezitters (ik gebruik nu even dit woord) hebben problemen met hun paard. Van geen voetje willen geven tot er niet mee naar buiten kunnen. Van dreigen als je iets vraagt tot een been uitslaan als je passeert. Als een paard om wat voor reden dan ook energiek is (winter, wat weinig beweging etc) en ze gaan rijden dan wil het paard nog wel eens een bok geven bij het aandraven of aangalopperen. Hetzelfde met paarden die niet in te houden zijn, die weglopen als eigenaar ze ophaalt etc.
Wat doen 7 van de 10 rijders dan? Ze laten zich afschrikken en vragen niet verder. Of stappen af. Dan maar geen galops want ik kan mijn paard niet houden. Dan maar niet naar buiten want hij schrikt van enge dingen. Helpen zo'n dier daar niet doorheen. Of zeggen 'ja, mijn paard is nou eenmaal zo'. Daarmee accepteren zij een stuk (in mijn ogen) onwenselijk gedrag. Omdat dat gedrag moeilijkheden oplevert, gevaar veroorzaakt. Net als jij waarschijnlijk ben ik ervan overtuigd dat paarden zo niet behoren te zijn.

Voorbeelden genoeg en je kunt je er vast wel wat bij voorstellen.
Ik ben ervan overtuigd dat wanneer eigenaar en paard een 'niet zo vloeiende communicatie' hebben dat het paard z'n eigen ding gaat lopen doen. Of als eigenaar niet in staat is paard gerust te stellen, te corrigeren (en dat mag héús), veiligheid te bieden wordt zo'n dier wat 'losgeslagen'. Anderen zouden het dominant noemen maar ik heb niks met dat woord. Je mag een paard corrigeren dat tijdens het rijden naar een ander paard loopt te meppen. Doe je dat niet dan komt-ie ermee weg en het is gevaarlijk want je kunt er met je eigen been tussen zitten. Paard gaat dingen lopen zoeken in zin vraag naar stabiliteit, duidelijkheid, veiligheid. Sommige eigenaars reageren totáál verkeerd door het paard zijn zin te geven 'wil je dit? wil je dat? heb je geen zin om te draven, ben je moe, vind je het eng' etc etc. Paard mag stilstaan, om zich heen kijken, aan elke hoop mest snuffelen, uit elke plas water langs de weg drinken, gras eten, hoeft niet te draven als-ie er geen zin in heeft. Doet bozig als eigenaar een vraag stelt (draven, van huis weg). En dan gebeurt er wat en paard grijpt dit aan om helemaal uit zijn plaat te gaan, naar huis te rennen, rijder eraf te bokken. En nog een voorbeeld dat wij in praktijk vaak tegenkomen tijdens het bekappen. Paard doet dwars,wil zijn voeten niet geven, steigert, trekt terug etc. Dan staat eigenaar het totaal verkeerde te belonen.
Dat is wat ik bedoel, geen leiding, geen structuur, geen duidelijkheid.

Ja, het is meer het probleem van de mens dan van het paard. De mens moet hierin opgevoed worden. Ben je zelf duidelijk, niet wishywashy, stabiel, in je kracht, dan vindt het paard het fijn om bij je te zijn en zal hij graag met je op pad gaan. Dus ja, hartstikke aangeleerd gedrag. Het paard bepaalt, de mens beloont het ook nog....

Merel Stoffers schreef op dinsdag 12 februari 2013, 13:21:


Inderdaad.

e m kraak schreef op dinsdag 12 februari 2013, 17:33:


Ik ervaar het ook niet als gedrag van het paard uit maar als aangeleerd gedrag.
Uiteindelijk wordt dat natuurlijk wel een patroontje .

Merel Stoffers schreef :


Wat ben je yoch een heerlijk mens met dit soort opmerkingen. En gelijk heb je.
Nee, Nils. ze woont niet samen met haar GSM, maar ze heeft wel om de haverklap een ander nummer. Ik geloof dat ik er wel 3 van jou in mijn GSM heb staan.

muriel schreef op woensdag 13 februari 2013, 13:05:


Bij mij gaan de antennes al rechtop als ik een paard meer dan drie keren achter elkaar zie gaan liggen of rollen, opstaan en weer liggen/rollen. Ik ben het helemaal met Muriëll eens en kijk zo'n gedrag nooit langer dan een half uur aan, dan bel ik al de DA.

Herman schreef op woensdag 13 februari 2013, 17:43:


Dus toch.... Naja, je bent er vroeg bij.
Van onze paarden heeft er nog nooit een zandkoliek gehad, wel andere kolieken.
Onze DA vertelde eens dat dat hier in onze streek met kleigrond zo goed als niet voorkomt, enkele kilometers verderop, richting Zutendaal met zandgrond weer wel.
Sterkte vannacht!

Herman schreef op vrijdag 15 februari 2013, 11:42:


Jeetje.....
Wat erg dit en dan ook nog zo plotseling. Raar en onwerkelijk.
Heel veel sterkte voor jullie, Herman.

Myriam schreef :

Ja, die Svenna dat was een goeie!
Wij hebben hier ook een paar supertopmeiden waar we heel blij mee zijn. Evy is begonnen als vrijwilligertje van toen 14 jaar en heeft nu op haar 22e een full time baan bij ons. En dan Claudia, Bianca en de 12 jarige Marijne, ook goud waard.
Ik realiseer me hoe bijzonder dit is.

Als kind al deed ik alles om maar bij paarden te kunnen zijn, zomer, winter, vakantie, elke kans greep ik aan.

Tegenwoordig is het wel een beetje anders qua mentaliteit hoor. Wij hebben hier ook regelmatig stagiaires van paardenopleidingen/opl dierverzorging en die komen niet in de schoolvakanties want dan willen ze vrij hebben.
Als ze naar de dokter moeten kunnen ze de hele dag niet komen. Pijn in de vinger en ze laten zich ophalen door hun ouders. Ouders die zeggen dat ze geen zwaar werk mogen doen etc. (tja, werken met paarden ís nou eenmaal niet het lichste werk). Er is inderdaad veel veranderd....

Nils Vellinga schreef op zaterdag 16 februari 2013, 18:54:



Nou, Evy en Claudia zijn hier toch al al jaren, Richard ook. Gewoon binnengestapt en begonnen met aanpakken. Marijne is er ook zo-een. Die ziet het werk en is de anderen vaak al een stap voor, dan is zij er al in gepsprongen (12 jaar is ze he).

Ja, Nils, de mentaliteit is veranderd. Ze willen méér voor minder inspanning. Komen niet als het slecht weer is, komen in naveltruitjes en op de gymschoenen terwijlk het vriest. Dat moest ik vroeger allemaal eens proberen.... . Ik kwam niet eens het huis uit zo....

trysteffy schreef op zaterdag 16 februari 2013, 21:15:


Da's vanaf de PC niet te beoordelen.
Wij hadden hier enkele weken geleden twee paarden met een dikke knie.
De één bleek een pussig wondje te hebben dat vanzelf overgegaan is en de ander had een dik been als gevolg van mok en haar heb ik net 9 dagen antibioticum gespoten. Ik bedoel maar.....
Als je het niet vertrouwt haal er dan een dierenarts bij zodat de juiste diagnose gesteld kan worden.

Groet, Pien

Sandra1977 schreef op zaterdag 23 februari 2013, 14:26:


Omdat wij met een aantal paarden met hoefschoenen werken zie ik de maten vaak voorbij komen. De meesten van onze paarden met een schofthoogte van ca 1.40 tot 1.50 hebben een hoef doorsnede van ca 11 of 12 centimeter. De wat groteren van ca 1.55 zitten op ca 13 centimeter, misschien een halve cm meer. Uitzonderingen daargelaten. Ons grootste paard is ca 1.60, daarboven hebben wij ze niet.
Dus is de gemiddelde grootte van de paardenhoef bij ons tussen de 11 en de 13 komma nogwat cm.

cindy altorf schreef op woensdag 27 februari 2013, 23:24:


Nou dan hebben wij hier 22 leverproblemen staan....