Gracy schreef op zaterdag 27 april 2013, 20:32:



Mijn tip is: iedere dag iets met het paard doen, al is het maar iets kleins. (Als je daar tenminste tijd voor kunt maken. Zo niet, dan: zo vaak als je maar kunt, maar toch minstens 3 x per week.)
Als je bang voor het paard geworden bent, doe dan alleen dingen met m waar je niet bang voor bent. Want angst werkt niet goed...

Sandra van Bommel schreef op zondag 28 april 2013, 7:45:


En nu probeer je mij een spiegel voor te houden?
IK heb het woord bloeddorstig niet gebruikt . (En trouwens, . er was ook nooit sprake van bloed... )
Maar:
Mocht je gelijk hebben, dan moet zich in mij een hele gunstige ontwikkeling hebben voor gedaan !
Want mijn huidige paarden hebben nog nooit een levend wezen doodgemaakt.

Gracy schreef op zaterdag 27 april 2013, 21:07:


Op grond van wat je hebt verteld lijkt het erop dat je toch best veel met hem doet, kunt doen...
Misschien iets meer geduld hebben? Gewoon doorgaan met hoe je bezig bent, en niet te snel verbetering verwachten?
En, zoals opgemerkt werd, goed opletten op de mogelijkheid dat er een lichamelijk probleem speelt, en of je binnen de grenzen blijft van zijn mogelijkheden...
Is er iets wat hij echt leuk vindt om te doen? Waar je hem duidelijk een plezier mee doet?

Gracy schreef op maandag 29 april 2013, 22:45:


Ah, eten!! Dan kan je dus heel goed met voerbeloning gaan werken om dingen leuker te maken voor hem....

Denk je echt dat hij helemaal niets leuk vindt van wat je samen met hem doet?

Gracy schreef op donderdag 2 mei 2013, 21:20:


Tjee... . Klinkt niet goed!
Misschien dan toch maar op zoek gaan naar een andere stalling? Waar je meer vertrouwen hebt dat er echt goed voor jouw paard gezorgd wordt?

Hé Myriam,
Zijn ze nu opeens dikke vrienden, nu ze op onbekend terrein staan?
Of deden ze dat in jouw wei ook regelmatig, dat samen kroelen...?

Hoi Myriam,
Hoe is het nu met Joya en Fluga?
Zijn ze, weer thuis, op hun oude manier van met elkaar omgaan terug gevallen?
Of is er iets overgebleven van de liefde die ze 'in den vreemde' opeens voor elkaar hadden (zoals te zien op jouw avatar)?
k Ben benieuwd!...

Marlies Sanders schreef op dinsdag 4 juni 2013, 16:53:


Ja, denk wel dat je daar gelijk in hebt, Marlies.
Maar t is ook een kwestie van karakter:
Vanaf het moment dat ik van blootsvoets hoorde, was ik direct zeer geïnteresseerd. (Was door de website van Fernand van Geene. Die met zijn paard iedere week vele kilometers reed, zowel voor de wagen als onder het zadel, blootsvoets!!)
Zijn uitleg over hoe je een paard moest bekappen was nogal ingewikkeld (hij volgde de Strasser methode). Maar van het moment dat ik hier Frans zijn verhaal over NB las, ben ik er gelijk zelf mee begonnen bij mijn paarden.

Ik ken diverse mensen die hun neus ophalen voor alles wat nieuw is, en het liever bij het oude (vertrouwde) houden. Lekker veilig, of zoiets...