Isabel van der Made schreef op maandag, 9 mei 2005, 9:58:
Jammer dat jullie dat dan hier niet gedeeld hebben toen.
Ik heb het tenslotte ook niet uit eigen koker. Ben erg blij het tegengekomen te zijn om van de touwhalsters af te kunnen stappen die wij als te onduidelijk én te scherp ervaarden.
Als jullie het eerder hier gedeeld zouden hebben was ik het wellicht 'lang' eerder tegengekomen en had ik het nóg eerder kunnen gebruiken. Jammer.

Let op; 'wij'. Dus in ónze perceptie op basis van ónze ervaring onder ónze omstandigheden. Daarbij zijn die allemaal aan evolutie onderhevig omdat we meer kennis en ervaring opdoen, dus de omstandigheden en de perceptie veranderen.
Mijn week bij Solinski heeft weer veel nieuwe informatie opgelevert en zal ongetwijfeld weer tot bijstellen van onze gezichtspunten leiden.

Prima: zoveel geesten zoveel percepties zoveel realiteiten.

Ik verwacht niet dat jij noch Egon mijn visie zullen delen; tenslotte komen jullie vanaf een ander vertrekpunt en streven naar een ander doel én nemen daarbij een andere weg. 'Ander', niet beter, niet slechter.

Wat info delen betreft: de combinatie van een Malibaud zadel en Torsion zadeltassen is erg geslaagd; die sluiten naadloos bij elkaar aan.

sannie schreef op maandag, 9 mei 2005, 15:03:

Het (potentiële) 'probleem' met een touwhalster is dat het knap los zit en derhalve beweegt, waardoor je niet in alle richtingen even duidelijk en fijn kan zijn. Het is een beetje alsof je met één been beenhulpen wil geven.
Een ander potentieel nadeel is dat het dunne touw redelijk 'scherp' is en een hulp gemakkelijk van vaag (te) sterk kan worden. Alsof je aan dat ene been een spoor gebruikt.
Je kan je voorstellen dat de open versie van Egon nóg minder 'Tai-Chi-muur' geeft. Alsof je met een spoor aan ene been dat ook nog eens niet rustig ligt wil rijden.

Het cruciale is 'aanleuning', waarbij niet het deel '-leuning' van belang is maar juist het 'aan-' ervan.
Het is natuurlijk maar wat je nastreeft, doch nageven (jíj geeft na!) is pas voor het paard duidelijk mogelijk als je lichte aanleuning, een 'muur', aan alle zijden kan gebruiken met bijvoorbeeld teugels, benen, stem, zit, longe, navel, ogen, etc..

Met grondwerk loop je hier ook tegenaan met een kaptoom bv. Een bosal geeft je wel alle zijden 'muur'. Die kaptoom is dan nog eens véél stabieler en dus duidelijker dan om het even welk touwhalster. Hangt aan dat touwhalster ook nog eens een zware bullsnap, dan is het spel van aanleuning van voor het paard bepaald onduidelijke regels opgebouwd.
Let wel: een muur drukt niet maar 'geeft' wel.....

Nogmaals; het is maar wat je nastreeft. Met een goed beleerd paard lekker buiten rijden kan prima op een touwhalster, op een bitlessbridle etc. Beléren is een ander verhaal, want dan heb je met een touwhalster alleen wijken-voor-druk tot je beschikking en dat wordt al heel snel óntwijken waardoor het paard 'de-hulpen-steelt'. Dat líjkt heel 'licht' maar is dat niet en het is bovendien ongewenst tot potentieel gevaarlijk; ik heb het elke rit verschillende keren dat ik goed moet kijken waar ik heen wil en dan dóórkijken hoe de te volgen route loopt. Ik kan het daarbij niet gebruiken dat mijn paard al op mijn 'kijken of we hier links kunnen' al linksaf slaat.
Of andalusiërs in het algemeen inderdaad conform hun reputatie genijgd zijn 'de hulpen te stelen' kan ik niet beoordelen, doch die van ons zijn wel snel in het ontwijken. Het touwhalster had dus voor óns meer beperkingen dan het bitlessbridle.

Bij het bitlessbridle kan ik de neusriem wat hoger en strakker (Egon wil die los, losser, lost, wég en ik inmiddels juist strákker) instellen wat een stuk nauwkeuriger en lichter werkt. Voor het beleren is ook hierbij echter geen aanleuning in alle richtingen beschikbaar en dat moeten we met andere hulpen invullen. Als daarbij het 'aha'-muntje gevallen is, is de beperking geen probleem meer.
Een bosal of een stang zou hierbij in één keer een oplossing geven, doch ik wil principieel geen bit en ook liever geen bosal.
Bij mijn hengst heb ik geprobeerd het te los zitten op te lossen door een gevoerde stalen beugel in te bouwen maar dat gaf ogenblikkelijk dezelfde beperking als een kaptoom (en daarbij te makkelijk, ongewenst, ongewenste drukverhóging). De beugel er weer uit en gewoon de riem iets strakker (nee, niet strák) gaf beter resultaat. De laatste 'gaatjes' vullen we met andere hulpen.
Het te los zitten en de onduidelijke plaatsing van de teugels bij een normaal touwhalster blijven wel een potentiële beperking. Of je tegen die beperking aanloopt is een open vraag; elk paard is anders. Bijvoorbeeld het boek van Inge Teblick is echt héél goed ook op dit punt. Tja, en daarbij zijn de individuele mens het het gebruikdoel ook nog eens anders.

Een touwhalster en de versie van Egon kunnen dus voor veel paarden en mensen prima oplossingen zijn, net als andere optomingen voor anderen.
Zo liggen míjn benen nog verre van perfect aan noch echt rustig en heb ik er ook twee nodig. Dat is zowel werkelijk als beeldspraak

Nick Altena schreef op maandag, 9 mei 2005, 18:57:
Ontwijkend gedrag. Inge legt dat goed uit onder 'de vijfde manier van leren' want dat is het inderdaad. Hoewel meeromvattend is het ook te begrijpen als 'óntwijken-van-druk'.

Je zou dat kunnen interpreteren als superlicht reageren, als focus-rijden, doch dat is een valkuil. Inderdaad is druk verkeer daarbij zonder meer vergelijkbaar met rijden in bergachtig terrein. Het is níet de bedoeling dat het paard vooruitlopend op signalen de vermeende voorbereiding op hulpen gaat interpreteren.

En ja, mijn merrie kan zich bijvoorbeeld inderdaad omkeren als ik te duidelijk omkijk. Met name in galop is het duidelijk dat je daarmee op moet passen. Je slaat daarmee, onbewust, de spijker op de kop. Ze moet wachten tot ik aandacht vraag en een hulp geef, niet anticiperen, niet de hulpen stelen.
Te snel afslaan, 'een haak slaan', is een ander goed en potentieel riskant voorbeeld. Ze moet wachten tot ik de achterhand eronder vraag en bovendien tot ik de richtinghulpen geef.

Beiden zijn ook goede voorbeelden van waarom hulpen eenduidig en helder moeten zijn.
Dit geldt uiteraard ook voor teugelhulpen; waarom de optoming de teugelhulpen eenduidig en helder moet kunnen doorgeven.
Zo is het wellicht ook helder dat onder sommige omstandigheden juist een in gewicht zwaarder hoofdstel dat zachter/breder is uitgevoerd en stevig om het hoofd zit lichtere teugelhulpen mogelijk maakt. Denk daarbij bijvoorbeeld aan bitloos mennen. Het ontwijken is daarbij overduidelijk uit den boze en het aantal mogelijke hulpen beperkt.

'aanleuning' = grenzen aangeven
Dat grenzen aangeven doe je NIET door druk, eerder door nageven. In meest extreme zin, ik aarzel het voorbeeld te geven vanwege mogelijke misinterpretatie, is dit de onderarm-blok; jíj doet niets, er is dus geen druk en geen wijken, wel bijna letterlijk een muur.

'alle richtingen' = drie dimensie + tijd; dus links-rechts, voor-achter, hoog-laag en de intensiteit; dus de hoek/mate waarin en snelheid ervan.

Zowel het grenzen stellen als het richting geven geldt in principe voor alle soorten hulpen. Vandaar dat aan aanleuning in alle richtingen ook met bijvoorbeeld stem, blik en navel invulling gegeven kan worden.

Frans Veldman schreef op maandag, 9 mei 2005, 22:41:

Geen idéé Frans. Bij ons was het enige effect daarvan dat de melk van samenstelling veranderde en dunne ontlasting veroorzaakte.

Váák: paarden drinken helaas veel muizenbeetjes.

Het vervelende is dat paarden grote beesten zijn en als nieuwgeboren veulentje toch net zo kwetsbaar als andere zuigelingen.
Sterkte vannacht.

Gaat het met een paar dagen nog steeds niet, dan lijkt melken en flesvoeding ons het beste alternatief. Werkt bij onze geiten in ieder geval prima.

Het goede nieuws hierbij is dat de merrie niets mankeert; dat is toch wát.

Nogmaals sterkte.

Frans Veldman schreef op dinsdag, 10 mei 2005, 8:47:

Pffffff....... Geweldig.

Bij ons waren beide moeders vanaf nul perféct. Toch hebben we inderdaad door onervarenheid een veulen verloren: wij waren niet assertief genoeg bij een lakse veearts. Dat veulen had het in de natuur ook niet gered en, wederom inderdaad, hadden wij daar graag vanaf geweken.

Wij rijden érg graag met onze Malibaud zadels. De kwaliteit ervan is daarbij tóp, doch echt goedkoop zijn ze daardoor niet. Het allereerste productiezadel uit '76 is nog in dagelijks gebruik en in prima staat.

Op ebay wordt er mondjesmaat wel eens wat aangeboden doch nu: http://search.ebay.de/malibaud_W0QQsojsZ1QQfromZR40
Áls je z'n zadel wil én het type paard ervoor hebt.....

De ecuyer die hier tussen staat is de brede boom en de langste zit. Kost nieuw 2250,- 'kaal' en af-sellerie.

Nick Altena schreef op maandag, 9 mei 2005, 22:02:

Nee, ontwijken is echt wat anders; vooruítlopen op een verwachting.


Ontwijkend gedrag is wat niemand zoekt.


Dat laatste is wat ik al aangaf.
OK, je hebt dus gewoon, nog, niet op je netvlies wat ik met 'stelen van de hulpen' probeerde uit te leggen. Jammer, want ik kan het niet duidelijker.
Inge legt het veel duidelijker uit. Lees dat nog eens.

Ja, dat ís de muur nu net. Je hébt het!

HannahFroukje schreef op dinsdag, 10 mei 2005, 14:53:



Ach; deze zadels zijn bijna bombestendig.

De 'Randonnee' bv ziet er inderdaad nieuw uit en verder zijn deze zadels zéér degelijk constructie en de materialen/het vakmanschap het beste wat je vindt: kan weinig verkeerd aan zijn.
Wij hebben zelf ook een Randonnee via ebay en dat was een top-koopje.

De Ecuyer van Solinkski is ook één van de eersten die ooit gemaakt zijn en alleen maar 'eerbiedwaardiger' geworden.
Met die Ecuyer heeft Aiméé, van Malibaud, trouwens ooit de prijs voor Frankrijk's beste zadel gewonnen.

Die Ecuyer is echter voor buitenboemelen overkill. Is ook voor dressuur bedoeld. De Randonnee/Gardian zijn de zadels voor het 'Freizeitreiten'. Vandaar dat we déze twee hebben. De Ecuyer blijft een droom en dromen is op zich ook al leuk

Vandaag 1½ uur met Arabella wezen uitwaaien en geconcentreerd Solinski's raadgevingen over mijn zit geprobeerd uit te voeren. Het begon al gelijk met zijn tips voor het opstappen: werkte!
Het zadel zit met zijn suggesties inderdaad nóg beter en onderweg heb ik tot mijn verbazing de beugels nóg een gaatje langer kunnen maken. Arabella liep er ook merkbaar meer ontspannen onder en reageerde als vanzelfsprekend op zijn, Solinski's, subtiele hulpen-systhematiek.
Arabella was ondanks de ruim 30 graden zelfs onder het zadel niet nat, maar ik was áf. Lichamelijk lekker los, doch geestelijk MOE. Morgen verder.

trea hoex schreef op dinsdag, 10 mei 2005, 10:33:

Mijn toelichtingen op de twee vragen van Nick zijn algemeen en niet op alleen bitloos van toepassing.

k heb van mezelf niet het idee
¡Píng!
Je zegt kalm 'rustig', of vrolijk 'een béétje sneller', waarschuwend 'euh!' of scherp '¡néé!' etc. en dat is heel eenvoudig een vorm van aanleuning met de stem
Of je dat met/zonder bit of wat voor optoming ook doet is irrelevant.

Frans Veldman schreef op dinsdag, 10 mei 2005, 12:26:

Klopt. Heb er danook geen probleem mee; tis een valkuil die ik noemde als uitleg aan Nick.

...én leer het paard niet te anticiperen door het te leren te wachten op een specifieke 'hulp'.

??????
Rij en blijf BB-rijden.

Been there, done that.

Overigens zijn de sporen van de baan; niet nodig en met de stijl/systematiek van Solinski kán ik er niet eens bij....


'Mijn' visie op aanleuning-in-alle-richtingen staat verder los van de hulp het het hulpmiddel of wat ook.