AMA schreef op zaterdag 15 juni 2013, 15:01:
>
> Ben ik egoïstisch als ik hoop dat hij toch nog terug zal beteren?
>
> Ik voel me zo verscheurd...
> Heb vorig jaar in augustus mijn demente oude hond laten inslapen en daarna
> las ik over een voer dat demente honden terug doet beteren. Hij had
> misschien nog kunnen beter worden en een hele tijd goed zijn. Ik voel me
> nog altijd niet happy met mijn beslissing van toen.
>
> Als ik toen te snel beslist heb wil ik dit keer niet dezelfde fout
> maken...
Ik weet exact wat je bedoelt en hoe dat voelt. Zo heb ik mij door partner en
da laten 'overhalen' om mijn 14-jarige hond te laten inslapen na een nacht van alsmaar omvallen; het was gebeurd voor ik er erg in had en toen lag hij al onder de groene zoden. Dezelfde avond hoorde ik van iemand die zijn kat met dezelfde symptomen met medicatie van het spuitje had gered. Ik heb daar heel lang pijn en wroeging over gehad en wroeging is een rot-emotie, het is een doodlopende straat.
Toch heb ik ervan geleerd om niet te blijven hangen in zoiets. Op een gegeven moment is zoiets een feit, een gegeven waarmee je verder moet. De beslissing is genomen, je hebt gehandeld omdat je toen de afweging hebt gemaakt. Punt. Niet terug blijven draaien en wat als blijven denken. Je hebt het TOEN besloten.
Nu ben jij met je paard niet op dat punt. Maar zo'n neurologische aandoening is doorgaans onomkeerbaar. Dus vroeg of laat gaat het komen. Je schrijft dat je hem 12 jaar na zijn redding hebt kunnen geven. Die zijn dan toch al in the pocket? Is toch niet verloren?!
Wat de fytotherapeutische dingen ter versterking van zenuwen betreft, ik zou zo niet concreet wat weten, maar moeder natuur heeft veel in huis. Els is daar beter in thuis.
Maar eerst zou ik pijnstilling testen.