Marlies Sanders schreef op woensdag 12 juni 2013, 19:08:
> Mmmm, er leek toch flinke vooruitgang in te zitten, nu dan toch wel
> verbetering, maar het blijft eigenlijk maar zozo, begrijp ik? Maar niet
> slecht genoeg , zeg maar...
> Wat vreselijk jammer zeg, is hij intussen verhuisd?
> Heb je daar wat meer te vertellen?
> Zou je nou niet zelf meer willen leren, ivm bekappen? Of ben je daar zelf
> lichamelijk nog niet goed genoeg voor?
> Want zelf had je toch ook nogal wat te verstouwen meen ik mij te
> herinneren...
> Je bent een kanjer dat je hem niet opgeeft hoor!
> Ik ben benieuwd naar de foto's!
> Groetjes Marlies
Ja op dikke 2 jaar tijd is hij natuurlijk een pak verbeterd maar ik wil natuurlijk meer
En ik weet niet of hij nog beter zal worden dan hij nu is op zijn "goede" dagen...
ik heb die glazen bol niet hé?!
Bandolero en Almo zijn verhuisd maar binnenin dezelfde plek (de gemeente is een mega werk aan het uitvoeren
: de loopstal is voor beide nu wel ruimer dus das positief.
Mijn huisje krijg ik niet verkocht want crisis is hier nog steeds (na 5 jaar) heftig!
Mijn droomfinca heb ik ondertussen wel gevonden maar de $ ontbreken dus om die te kopen, mijn zus wil me wel helpen maar haar situatie is ook nog niet duidelijk dus afwachten geblazen.
Het is nu een jaar geleden na mijn operatie en Bandolero kan ik zelf bekappen ook al heb ik nadien enkele dagen last want mijn onderrug is versleten.
Almo zijn hoeven reinigen en hoefschoenen aandoen is al een heel gedoe ook al heeft hij steeds meer vertrouwen in me maar hem zelf bepakken is voor mezelf echt ni té doen.
Mijn nieuwe smid is een beer van de vent en zweet zich te pletter als hij Almo bekapt want Almo ook al is hij
hoefbevangen en lijkt soms zwakjes, hij zwiert de smid soms toch in het rond en iedere keer ben ik toch verbaasd wat een kracht hij toch heeft
Almo heeft wschl immens veel meegemaakt in zijn leven en 100-en hebben aan zijn hoeven en benen zitten futselen (want ieder elk wist de oplossing en ging hem genezen ...) dat hij totaal niet wil dat er weer iemand komt en hij zijn been moet/wil geven
Nee van opgeven geen sprake, zo´n prachtige, lieve ondeugende knapperd geef ik zo snel niet op hoor! .-)
Gr. Ilse