muriel schreef op woensdag 12 juni 2013, 22:27:


Muriel, maar die hengst die bij de ruin en merrie staat, dekt hij de merrie? Als hij de merrie mag dekken, dan is er niets aan de hand. Dan heerst er een normale rangorde, waarin de ruin waarschijnlijk onderaan staat. Er is dan ook geen sprake van sexuele frustratie.

Els, als je van hem houd, dan kan het nooit een "nutteloze" pony zijn
Misschien eens te clickeren zonder voer beloning?
Ik blijf erbij dat ik dat geweldig vind werken. Na de click zeg ik "goed zo" of "braaf" en ik aai even in de hals of op de schoft.
Ik ben ermee begonnen bij paarden die zo op voedsel gericht waren, dat het eigenlijk niet leuk was om met ze te clickeren. Toen ik bij die paarden de voerbeloning inruilde voor aaien en braaf, reageerde ze heel anders op de oefeningen en begonnen beter op te letten.
Als je het probeert, bedenk wel dat het misschien even kan duren voordat ze dit accepteren. De voergerichte paarden waren de eerste week ronduit vervelend, want na de click begonnen ze voer op te eisen, maar dat had ik gewoon niet mee. Na ongeveer een week waren ze het voer wel vergeten en begon het pas leuk te worden.

Ik heb even een paar foto's van de hoeven van Jarél in het fotoalbum gezet.
Je kunt heel duidelijk zien hoe de nieuwe hoefwand heel anders aangroeit, dan dat het was. Het is smaller en compacter, het gaat ook heel goed met zijn hoeven. Hij loopt goed op de weg, ik spaar hem nog wel wat en laat hem op lange wandelingen wel in de berm lopen, maar uiteindelijk, voor 5 maanden, vind ik het boven verwachting goed gaan
Hebben jullie ook zo'n duidelijk verschil gezien in de overgang van zachte ondergrond, naar harde ondergrond? Ze staan bij mij natuurlijk in een gedeeltelijk verharde paddock (70% verhard, 30% zand).
Op Facebook mengde ik mij weer eens in een discussie over ijzers, ik vertelde dat paarden zonder ijzers kunnen en volgens hun praatte ik "bollocks". Ik heb de Houston bereden politie genoemd, dat vind ik altijd een goed artikel, met duidelijke uitleg. Zo goed kan ik het nooit uitleggen

MarshaBart schreef op donderdag 13 juni 2013, 18:35:


Klopt Marsha, ik laat ze expres wat langer, op advies van de natuurlijk bekapper, die ik af en toe laat komen. Hij zei dat ik het langzaamaan steeds lager kan zetten. Ik heb hem laten komen, toen Jarél gevoelig liep. Zaterdag aanstaande doen we mee met ringrijden, daarna ga ik hem weer wat lager zetten. Hij loopt nu goed, dus nu hou ik het alleen bij, zodat er geen scheuren komen.

Els en met alleen een heel enthousiast braaaaaaffffffff?? Zonder verder iets te doen.

Mensen die de waarde van een dier niet meer zien wanneer je er niet (meer) op kan rijden, hebben een beperking in hun hart

Egon de voedselnijdige paarden waar ik het over heb, zijn van andere mensen, ik mag ook op ze rijden, maar ben niet degene die ze voert en huisvest. Ze staan op stal, eten op rantsoen, enz. Mijn pony's hebben geen voernijd.
Wel komen ze in mijn persoonlijke ruimte, maar ze zijn dan zoooo lief en komen knuffelen!!! zucht ja, ik weet het, niet goed, maar ik ben een overjarig penny meisje met een week hart en 2 superlieve pony's!!!

Ja!! Ik wil er ook een!!

Dankjewel Marsha!! We hebben flink geoefend, gaat zo goed, hij vind het superleuk voor de sulky

Dankjewel Marsha!! We hebben flink geoefend, gaat zo goed, hij vind het superleuk voor de sulky

Als iemand handig is met de pc, kan die dan een mooi ontwerp maken op een A4, met PN logo (als F&I dat goed vinden) en wat informatie erbij. Als we die dan kunnen downloaden en zelf uitprinten en achter het autoraam plakken

Hoi AMA
Ik moet hierbij denken aan Fleur, mijn minishet die ik eind januari heb laten inslapen.
Ik heb met haar lang gesukkeld, hopende dat ik haar beter kon krijgen ondanks haar handicaps (gebit en algehele slechte gezondheid). Lang heb ik haar zien staan, sipjes in een hoek en soms leefde ze op en dan dacht ik dat we weer de goede kant op gingen, om vervolgens weer een ernstige wormbesmetting tegen te komen of iets anders waardoor ze dan toch weer achteruit ging.
Doordat je toch steeds blijft hopen dat het toch misschien nog goed komt, bleef ik doorgaan met proberen. Ik haalde ook alles uit de kast, veearts, tandarts, osteopaat, energetische behandeling, soms baatte het even, om later weer slechter te gaan.
Toen, eind januari, werd het lot bezegeld, een kies werd eruit gedrukt door een ontsteking in de kaak en dat dwong mij om de knoop door te hakken. De veearts wilde nog die kies verwijderen, maar ik vond dat het genoeg was.
Het inslapen ging heel snel, daar ze in de paar dagen ervoor enorm verzwakte. Ik denk dat als ik niets had gedaan, dat ze een paar dagen later vanzelf was gegaan.
Achteraf ben ik mij bewust geworden dat ik eigenlijk op valse hoop heb geteerd en dat zij daar eigenlijk langer door heeft moeten lijden dan dat mijn bedoeling was.
Ik denk dat ik het niet wilde zien.
Nadat ze weg was, kwam een dag later mijn nieuwe pony Jarél, een gezonde pony. En als ik dan op de paddock kwam, werd ik alleen maar blij, om te zien dat er 2 vrolijke en gezonde pony's rondliepen die zichzelf prima vermaakten. In plaats van dat ik moest toezien hoe er altijd een in een hoekje sip stond te wezen.
Ik denk dat als mij dit nog een keer zou gebeuren, dat ik de knoop eerder door zou hakken en niet zou wachten tot de situatie me ertoe dwingt.
Als een pony verder helemaal geen kwaliteit van leven heeft, dan vind ik het niet eerlijk om het te laten lopen.
Achteraf gezien besef ik mij ook dat de zorg voor Fleur mij ook enorm veel energie heeft gekost, veel meer dan dat ik op dat moment door had.
Met wat ik nu achteraf weet, had ik Fleur al veel eerder moeten laten inslapen, ze had al zoveel ellende meegemaakt en als ik de knoop eerder doorgehakt had, had dat haar een hoop pijn en ellende bespaard.
De beslissing is altijd moeilijk, maar ik trooste mij met het feit dat Fleur dan nooit meer pijn hoefde te hebben en nooit meer ziek hoefde te zijn en nooit meer nare behandelingen hoefde te doorstaan. Het is voor mij een enorme opluchting geweest toen ik haar had laten inslapen, het besef dat het voor iedereen beter was zo, was enorm duidelijk. Voor Fleur was het beter, voor Noortje ook (voor zo'n jong ding is het leuker een speelmaatje te hebben dan een ziek maatje) en voor mijzelf (niet egoïstisch bedoelt, maar realistisch!).
Als ik nu aan Fleur denk, dan zie ik haar rondrennen en blij zijn, ze kan alles wat ze wil zonder dat beperkende, gehandicapte lichaam en daar word ik vrolijk van.
Ik wens je heel veel sterkte in je beslissing AMA, wat je ook beslist. Ik vertel je mijn verhaal niet om je te zeggen wat jij moet doen, maar meer om je te vertellen wat ik ervaren heb en hoe ik er nu over denk.
Groetjes Talitha

AMA, ook al had je tijdig dat voer gevonden voor je demente hond, dan is het nog steeds een uitstel, waarvan je niet weet hoe lang dat duurt. Wij hebben gisterenmiddag onze demente hond moeten laten inslapen, ze is vanaf woensdag ineens erg benauwd geworden, bleek vocht in de borstholte te zijn, waarschijnlijk veroorzaakt door een tumor, plaspillen gegeven, maar ademhaling bleef heel zwaar. Om haar zo te zien lijden, kan ik niet aanzien en aangezien er geen kans was op verbetering, dan hak ik de knoop razendsnel door, zonder twijfel. Mijn vriend vond dat wel heel erg moeilijk, maar besefte ook dat ze zo niet langer kon wachten. Zo had ik haar geestelijk een stuk gezonder gekregen, maar heeft alsnog het lichaam het begeven, maar ja, wat wil je, ze was 13 en dat vind ik een hele respectabele leeftijd!!

Fleur had ik ook van de slacht gered, ze ging naar de slacht omdat ze continue ziek was, van het een in het andere ziekte viel. De kinderboerderij waar ze stond kon die kosten van veearts en tandarts niet dragen.
Ik dacht dat met goede zorg, veel liefde en aandacht ik haar misschien nog wel beter kon krijgen en ik wilde ook heel lang niet zien dat dat gewoon niet ging lukken. Steeds, bij elke opleving sprong ik een gat in de lucht en was overtuigd dat ze wel beter ging worden.
Van elke ervaring leer je weer, voel je nooit schuldig ergens over, want dan blokkeer je het vermogen om er iets van te leren en dat is zonde, dat is heel nutteloos en vreet energie van je!
Als je spijt hebt omdat je een dier heb laten inslapen en je denkt zelf dat het té vroeg is geweest, bedenk dan dat dat dier nooit zou willen dat jij lijd onder de herinnering aan dat dier! Probeer dat dier te herinneren op de leuke momenten, niet op het moment van sterven. En bedenk dat alles gaat zoals het gaat, achteraf spijt hebben werkt niet, daar heeft niemand wat aan.
Ik heb ook wel eens gedacht dat ik té vroeg de knoop had doorgehakt, maar misschien heb je juist dat dier wel een hele hoop ellende bespaard, dat weet je niet! Je weet niet hoe het zou zijn gegaan als je de knoop niet had doorgehakt en het langer was blijven proberen.
Ik vertrouw er altijd op dat het goed is, vertrouw jij er nu maar op dat wat jij doet echt het beste is voor je lieve paard. Alleen lief en mooi zijn is niet genoeg voor een paard, hij moet ook enigszins een kwaliteit van leven hebben en als hij dat niet meer heeft, dan kun jij met heel je hart beslissen dat er een einde aan gemaakt moet worden en dan zal hij jou daar alleen maar dankbaar voor zijn.
Zie in gedachten voor je dat als jij de knoop hebt doorgehakt, hij straks lekker kan rennen over de velden, springen door het hoge gras en dat geen lichamelijke beperking hem tegenhoud. Je zult hem heel gelukkig maken.
Heel veel sterkte hoor!!

Gisteravond meegedaan met ringrijden met Jarél, mijn 4 jarige shetlanderruin. Hij staat pas sinds 2 maandjes voor de kar, maar hij doet het geweldig!! Hij liep alsof hij al jaaaaarrreen mee doet met ringrijden!!
Zelfs de geluidsinstallatie, zoveel mensen in de straat, al die drukte, hij was nergens bang voor. Hij vond het juist erg leuk, al dat publiek en liep helemaal te paraderen!!
Wat kun je dan trots zijn op je pony, het is echt een toppertje!
Ik had ook wel goed geoefend, het achter elkaar aan rijden en het vlak langs de paaltjes sturen, maar die drukte was nieuw en de herrie uit de boxen ook. Jarél vond het allemaal best!!

Op YouTube staan een paar filmpjes:

http://www.youtube.com/watch?v=fgs1O6BHkPc&feature=youtu.be

http://www.youtube.com/watch?v=0pr8IJCFqqo&feature=youtu.be

http://www.youtube.com/watch?v=tTMMxl0OECM&feature=youtu.be

Groetjes Tali

Hahaha ja daar moest ik ook erg om lachen, gebitsloos!! lol
Ja en zonder hoeven én zónder ogen!!!
Jarél was de enige pony die zelf óók wat mocht zien!!!!! Zonder oogkleppen dus
Hij heeft er ontzettend veel plezier in, en ik ook! Al had ik het wel zwaar, want we hebben's middags onze oude hond moeten laten inslapen. Maar ondanks dat wilde ik toch meedoen.
Ik ben gewoon supertrots op Jarél, de superpony, hij is echt een lot uit de loterij
Bedankt voor jullie leuke reacties!