AMA schreef op zondag 16 juni 2013, 9:20:
> Hij heeft er echt geen zin meer in, dat is nu echt wel duidelijk.
> Ik mag pas deze namiddag laat terug een inspuiting geven tegen de pijn.
> Misschien dat ik dat wel eerder doe als ik hem weer zijn been zie
> opheffen. Dat doet hij nu ook niet meer, hij staat daar gewoon.
> Als ik kon, ik riep nu de veearts. Maar dat zal hier niet lukken. Ik
> verwacht me aan weer een boel Italiaanse administratie vooraleer we hem
> uit zijn lijden mogen verlossen.
de
DA zal toch wel precies weten hoe dat in zijn werk gaat? Zolang maar veel pijn stiller geven, de toegestane dosis kan je in zo'n geval gerust overschrijden, de gevolgen op langere termijn maken niks meer uit.
Altijd heel moeilijk, het laatste besluit, maar je neemt je besluit naar eer en geweten en veel nadenken. Op het moment dat je het besluit neemt is het het goede besluit op het juiste moment, en dat blijft het dan verder. Ik ben het helemaal eens met Cristel:
> Toch heb ik ervan geleerd om niet te blijven hangen in zoiets. Op een
> gegeven moment is zoiets een feit, een gegeven waarmee je verder moet. De
> beslissing is genomen, je hebt gehandeld omdat je toen de afweging hebt
> gemaakt. Punt. Niet terug blijven draaien en wat als blijven denken. Je
> hebt het TOEN besloten.
Helaas heb ik de laatste jaren heel wat paarden en onze hond laten gaan. Ik denk nu met plezier aan al die dieren terug, aan het geluk dat ze ons gebracht hebben en zo wordt ik altijd blij als ik aan ze denk.
Warboel
