Mijn 2-jarige merrie bijt in haar borst naar een denkbeeldig insect, als ze stress heeft.
Dat is ook oversprong, geloof ik?
Alhoewel 'stress' is niet echt de juiste omschrijving. Het is eerder dat je haar vraagt iets te doen, wat ze eng vindt en eigenlijk niet wil. Maar wat ze dan wel doet. (Het is zo'n type paard dat alles probeert te doen wat je vraagt, ook al ga je daar bij haar compleet mee over haar grenzen. Ze laat het echt toe dat je haar forceert. Ook wel rasgebonden, denk ik? Ze is Iberisch.) En om die innerlijke spanning dan kwijt te geraken, bijt ze in haar eigen borst.
Laatst nog, toen Koen haar kwam bekappen bijvoorbeeld.
Ze is nogal eenkennig naar mij toe. Ik kan zelf alles met haar, dus dat was mij nog niet echt opgevallen. Maar vreemden hebben zelfs moeite om haar te mogen aanraken.
Dus Koen komt de wei in en mocht haar in het begin zelfs niet over haar neus aaien. Maar die komt natuurlijk wel om de voeten te bekappen. Als ik haar dan vertel dat het ok is, en Koen doet wat moeite om betrouwbaar over te komen, mocht hij haar aanraken en wilde ze zelfs braaf voetjes geven. (Voetjes geven zit er behoorlijk strak ingetraind. Been aanraken= is voet omhoog, als een knipmes.)
Ze staat dan gespannen als een rietje, met haar voet omhoog braaf te wezen. Terwijl ze in principe alle kanten uit zou kunnen springen. Maar dat doet ze niet.
Maar wat ze dan wel doet is een hoop denkbeeldige dazen op haar borst dood bijten...
Tot de spanning dan opeens toch echt teveel wordt, en dan ontploft ze ook wel. (In dit geval het handvat van de vijl die even heel zacht tegen haar andere been aantikte. En voor je het beseft hangt ze ergens in de lucht.) Om meteen daarna weer doodstil te staan en voetjes te geven en verder onbestaande dazen dood te happen.
Ik zie het haar verder zelf eigenlijk nooit doen. (Ze is eigenlijk best relax en cool en van mij neemt ze zowat alles aan, dus zulke situaties zijn zeldzaam.) Maar onbekende mannen die voetjes willen, o la la...

Christel Provaas schreef op vrijdag 16 augustus 2013, 8:02:


Is het niet eerder een uiting van soort innerlijk conflict?
In principe wil dat paard op die moment gewoon gaan lopen / omhoog springen / rond zich heen schoppen, de baas eens goed bijten etc... (Vul maar in.)
Maar door één of andere reden (inderdaad opvoeding? Of gewoon karakter? Want veel opvoeden hoef ik daar alleszins niet aan te doen. Paard is uit zichzelf heel respectvol.)
houdt ze zich in en blijft ze toch staan. Daartoe dwingt ze zichzelf. Dus ze onderdrukt het gedrag dat ze eigenlijk wil tonen? En om dat te vervangen vertoont ze dan maar een ander ongericht gedrag zoals in haar borst bijten?
Lijkt mij toch oversprong???

Moest het echt een gerichte vraag zijn om op te houden haar een bepaalde vraag te stellen, zou ze dat dan niet gerichter laten weten?

Groet
Ans

Nils Vellinga schreef op dinsdag 10 september 2013, 23:56:


Ja hoor, dat valt zeker op.
Ik heb er eentje die heel vaak staat te bibberen. Zeker bij nat en winderig weer.
Die krijgt dan ook een deken op als het nodig is.

Mijn meest 'zuiderse' paard, namelijk mijn Lusitano, is trouwens net degene die blijkbaar de strengste winter voorziet. De New Forest pony's en de Quarter hebben nog amper vacht aangemaakt maar mijn Portugeesje is al heel goed op weg om weer een teddybeertje te worden.

e m kraak schreef op dinsdag 1 oktober 2013, 23:05:


O, dat gebruik ik al jaren voor mijn eczeempaard. Met succes!
In de vorm van de brandwondenzalf flamazine. Dat is zilver sulfadiazine. (Et voilà, zwavel ook nog )

Kost ook geen drol in potten van een halve kilo. En ik kom er lang mee toe. 20 euro per seizoen ofzo.
Want je hoeft het niet dagelijks te smeren. Ik smeer het alleen op de echte eczeemplekken en die verdwijnen dan.

En ik vertel dat ook al lang. Maar blijkbaar is het niet ingewikkeld genoeg ofzo???

Met anti-septische dingen moet je trouwens oppassen bij langdurig gebruik.
Dan krijg je een beetje hetzelfde effect als dagelijks je handen wassen met dettolzeep.
Je lichaamseigen flora gaat eraan. Ik kan me zo inbeelden dat dat met ozon niet anders gaat zijn.
Dus ik zou zulke dingen nooit preventief gaan gebruiken. (Doe ik met mijn flamazine ook niet. Alleen als er echte eczeemplekken zijn. En zodra ze weg zijn, stop ik er ook weer mee.) En liefst zo beperkt mogelijk in de tijd!

Als je het een probleem vindt dat het een antibioticum is, gebruik je zilver ofzo alleen hé.
Of een andere brandwondenzalf. Of zelfs Vulketan doet de truuk ook bijvoorbeeld.
Misschien dat zelfs die honingzalf ook wel werkt.
Dat ik flamazine gebruik is omdat ik het handig in gebruik vind, proper, goedkoop, het brandt niet in en omdat je heel snel resultaat hebt. (1 keer smeren kan bijvoorbeeld al genoeg zijn om uit dat vicieuze jeuk-cirkeltje te geraken bij een erge jeuk-uitbraak.)
Het gaat erom dat je wat neemt met antibacteriële werking en wondheelende eigenschappen. (zonder korstvorming liefst) En wat precies, maakt volgens mij weinig uit.
Gek genoeg zijn de meeste eczeemmiddelen helemaal niet gemaakt met het oog op ab-werking en wondheling. Die blijven steeds steken op het vlak van olie (om de huid soepel te maken) met een geurtje om insecten af te schrikken. En daar moet je het dan mee doen...

joop schreef op woensdag 2 oktober 2013, 10:30:


Dat heb je niet zozeer alleen met ab. Maar met alles wat anti-septisch is.
Bijvoorbeeld van continu je handen wassen met dettolzeep krijg je gewoon eczeemplekken.
En dan niet door de resistentie maar omwille van het feit dat je lichaamseigen flora verdwijnt en dan komt daar wat anders voor in de plaats. (Iets wat anders weggeconcurreerd wordt door je lichaamseigen bacteriën) Té steriel is nooit goed hé.
En dat ga je dus met die ozon ongetwijfeld ook hebben.

Knap dier wel... zonde.
Hij lijkt precies pearl?

KimenGraciano schreef op zaterdag 26 oktober 2013, 12:44:


Waarom wil je dekken met een hengst waarvan het karakter op zo'n jeugdige leeftijd al een probleem is?
Terwijl karakter net 1 van de punten is waarvoor de Lusitano bekend staat en waarop je niet mag toegeven als je fokt.
En hoe zeker ben je dat je hem gekeurd krijgt? Je moet al een hele goede hebben hoor, die ook nog eens behoorlijk goed gereden is.
Ik ben dit najaar naar 2 keuringen gaan kijken oa. omwille van de stamboekopname, en je zou verbaasd wat er allemaal afgekeurd wordt zowel qua merries als hengsten. Ik heb zelf een knappe en goedgefokte jonge merrie staan. Maar ik blijf daar toch ook zenuwachtig over hoor. Ze zijn echt wel streng.
En zelfs met een gekeurde hengst, blijft het een niche. T'is nou niet dat er zoveel merries te dekken zijn in België. En de merrie-eigenaren zijn toch ook eerder op de grote fokkerijen en de bekende, goed presterende hengsten gericht.

Soit, misschien is hij wel fantastisch hé. (Maw. Een bewegingswonder van 1m68 in een fancy kleurtje met een moderne karakterkop? ) En gaat hij wel jaarlijks mogen dekken. Maar in alle andere gevallen zou ik daar zwaar een durven twijfelen.
En moet je je misschien afvragen in hoeverre je fokambities realistisch zijn en al dan niet minderwaardig aan het welzijn van je paard?

Ik heb trouwens zelf ook een jong hengstje staan. Een kruising, dus geen echte fokambities met hem. En hij is lief en braaf loopt happy en vrolijk bij een oudere ruin.
En zolang dat goed gaat, blijft hij voor mijn part hengst. Maar zodra zijn sociale leven een probleem wordt tov zijn hengst zijn, is de keuze voor mij toch ook snel gemaakt hoor.

Groet
Ans

Ik geloof best dat je een heel leuk paard hebt hoor.
Als ik de juiste in gedachten heb, al helemaal...
En ik duim oprecht voor je dat het een gave hengst wordt en dat je hem gekeurd krijgt met goede punten.
Ik heb, geloof ik, een tante van hem, dus als jouw paard het goed doet, is dat ook weer goed voor mijn merrie.

Maar niet tegenstaande houd ik toch dezelfde bedenkingen.