Hallo, ik heb nu 3x
bitloos gereden met mijn tankertje (jaaa die bijnaam heeft onze Tinkermerrie van jullie gekregen!

) Ze is een merrie en nu hengstig en lekker eigenwijs. Sinds ik haar
bitloos rijd is ze een stuk opgewekter. Ze heeft alle gangen verruimd. Ze strekt zich enorm met lopen, draven en galopperen. Het is een tante die altijd een beetje "dood" liep. Het voelde aan alsof ze depressief was. Sinds ik boomloos rijd gaat dit al een stuk beter maar sinds het
bitloos is, wordt ze zelfs héét met rijden. Ze heeft er enorm plezier in. Nu wil het zo dat Enya een enorm eigenwijze tante is. Ze is nogal zelfverzekerd en denkt vaker beter te weten wat goed voor haar is dan ik..

Alle aansporende middelen die ik geprobeert heb om haar in het verleden vlotter te laten lopen zijn dan ook schromelijk mislukt (sporen, zweep) gewoon omdat ze er stoicijns op reageert. Als je de zweep gebruikt om haar vlotter te laten gaan, gaat ze zelfs stilstaan!
Vandaag ben ik voor het eerst
bitloos met haar naar het bos geweest, in gezeldschap van een ander paard. In het verleden was het zo dat Enya er altijd achteraan sukkelde, ik moest haar constand bijdrijven. In galop liep die ander veeeel harder en Enya gaf het dan ook al gauw op en viel heel snel terug in een sukkeldrafje. De draf was best wel gevaarlijk omdat ze daar altijd in struikelde. Maar vandaag liep Enya voorop! Heel fris kwiek, zelfverzekerd (en had de Haflinger het nakijken

). Toen we gingen galopperen liep de Haflinger voorop, maar dat liet Enya niet over haar kant gaan, ze haalde in en lag ver, heel ver voorop. Nu wil ik niet dat ik altijd voorop loop, Enya moet ook achter kunnen, maar dat ging dus niet. Vanaf het moment dat we gingen galopperen, ging het eigenlijk alleen maar HARD! Toen ik wilde stoppen met galopperen, lukte dit mij wel, maar de remweg was veel langer dan anders. Sturen, zijwaards, bochtjes, draaiingen om de as, uit de berm houden etc. gaat allemaal keigoed. Ze is super gevoelig, maar het lopen, draven en galopperen kan nu maar in 1 tempo (hard). Er is geen nuance meer in aan te brengen. Ik heb dan ook het gevoel dat ik weinig tot niets over haar te zeggen heb op dat moment. Ze gaat er niet vandoor of zo, maar echt luisteren is er niet bij. Nu heb ik dan ook meer druk gezet met afremmen dan de aanbevolen 3 gram, maar zoals ik al zei: dan reageert ze stoicijns.
Herkent iemand dit? Ze voelt wel wat ik wil (daar ben ik van overtuigd), maar haar eigen willetje steekt dan gewoon de kop op.
Ik heb altijd veel grondwerk met haar gedaan, ook klickertraining, baas (ik dus) en paardverhouding is goed, ze is niet verwend of zo, maar wie weet hoe ik het beste hiermee om kan gaan?
Groetjes, Trea
ps. Ilona en Frans: de cursus bekappen gister was super. Goed verzorgd, alles goed onderbouwd met argumenten, iedereen kon alle vragen kwijt en werd serieus genomen (jullie hadden absoluut niet de, ik weet het beter houding) die je zo vaak in het paardenwereldje tegenkomt Grr
Nog 1 dagje wachten en dan gaan de ijzers eraf......