Sofie Philtjens schreef op donderdag 19 september 2013, 10:29:
> Mijn arabiertje had juist hetzelfde. Uit de wei gehaald met een gigantisch
> dik oog. Echt bijna een tennisbal. We dachten ook dat ze een trap had
> gekregen of zo.
> We hebben dat dus gedaan en ging super. Ze stak ook zelf bijna haar neus
> in de praam, dus ze linkte dat niet met iets onaangenaam. Met de praam was
> het op minder dan een minuut gebeurd, praam los, stukje brood als beloning
> en op die manier was ze er na 2-3 dagen volledig vanaf.
Ik heb mijn Liltje geleerd op "rustig" haar hoofd naar beneden te doen en haar neus tussen mijn handen te leggen. Ze blijft zo staan totdat "goedzo" dit beeindigt, daarna volgt er iets lekkers. Zo heeft mijn dierenarts al verschillende dingen bij haar kunnen doen, zonder verdoving of praam, zoals uitgebreid een opgezwollen mond bekijken zonder dat de patient probeerde te bijten of wegtrok en een tot tennisbal gezwollen oog testen met een vloeistof of het oog beschadigd was. Ze laat alles gewoon rustig en ontspannen toe en werkt prima mee.
En Liltje was echt niet gemakkelijk in het begin, overal bang voor en zich losrukken en over mensen heenwalsen. Ze wilde alleen maar weg. Liltje kent pramen van de vorige eigenaar, ze was ook na maanden nog doodsbang als ik haar neus beetpakte. Ik probeer overal een spelletje van te maken waarmee iets lekkers te verdienen is en dat werkt bij Liltje goed. Inmiddels mag ik van alles met haar neus uitspoken. Een praam zou ik alleen in geval van leven en dood gebruiken.
Warboel
