Hoefsmid Rik schreef op donderdag, 19 mei 2005, 23:19:


Rik, ik heb een en ander globaal gelezen en ga er een verdieping hoger inhoudelijk over nadenken.
Ik weet al dat ik het op een aantal punten niet eens ben, maar dat maakt het interessant en leerzaam. Maar petje af af voor je verhaal!.
Piet

Piet schreef op donderdag, 19 mei 2005, 23:38:


Ik breek even in, hier staat denk ik wel de essentie van je verhaal en anders valt misschien het verkeerde stuk weg.
Beginnend met je bewering : "klant is Koning"............
"maar de vakman is Keizer" is ook wel een uitdrukking die je kent denk ik.
De klant is degene die het gemakkelijkst te sturen is in dit verhaal. Als jij als vakman daar 2 keer tegen zegt "mevrouw/ meneer, het is beter dat uw paard voortaan op blote voeten gaat lopen " dan loopt 80% van de paarden van jouw vaste klanten die vertrouwen in je hebben over een jaar zonder ijzers. Pertinent zeker weten.
Vakman is keizer, die weet hoe het moet.
Ik ben blij dat je weet en vindt dat het hoefnatuurlijk principe werkt.
Jammer dat daar ook meteen ons verschil van mening begint.
Wij zijn er van overtuigd dat een ijzer altijd afbreuk doet aan de gezondheid van een paard, op korte of op lange termijjn. We denken dat een hoef te trainen is en hij op den duur geschikt is te maken voor elk werk. Ook om 50 km te lopen. Er zijn verschillende verhalen hierover bekend en dat zijn geen horrorverhalen :)
Als ik zo vrij mag zijn, ben je in je vak midden in een veranderingsproces bezig.
Dat gaat gepaard met de stadia die gebruikelijk zijn bij veranderprocessen. (zoek maar eens op, ik wil dat hier allemaal niet schrijven)
Ik hoop dat je doorzet en evenals wij gaat beseffen dat je geen vreemde elementen nagelvast aan een paardenlichaam moet verbinden en zeker niet omdat klanten die niet beter weten, omdat ze nog nooit van hun leven hierover zijn voorgelicht, je hiertoe zouden dwingen.
Piet

Twister schreef op woensdag, 18 mei 2005, 20:01:


Dank je voor de steun Martien :)

Ineke Klootwijk schreef op vrijdag, 20 mei 2005, 9:29:


Voor mij heeft het allemaal te maken met status en het negeren van het wezen waar je op zit.
De prestatiementaliteit die in ieder mens zit en die bij kleine kindertjes op maneges al wordt uitgebuit zorgt ervoor dat het paard ondergeschikt is.
Voordat ik me werkelijk overgaf aan een instructeur heb ik vier maneges in de buurt bekeken en ben er hard weggelopen. Uiteindelijk ben ik gaan lessen bij iemand die me de minste problemen met mijn gevoel gaf.
Niet dat ik het er altijd mee eens was dus he. Er gebeurden nog dingen waarvan ik dacht van: "zal ik dat jou es flikken" Ik weet ook zeker, (omdat ik nooit te beroerd ben om mijn mening te geven :) ), ze zich aangepast hebben aan mij.
Want het gekke is, iedereen weet wel ineens precies wat je bedoelt als je ergens een opmerking over maakt.
Voor mij vallen bepaalde dingen gewooon af, niet dat mijn paard nou maar altijd kan doen wat ie wil, maar dat mag mijn hond ook niet. Maar alles waar schoppen en trekken in de mond mee te maken heeft weiger ik te doen.
Uiteindelijk heb ik via het boek "True horsemanship through feel" (Hoewel ik het ook met de schrijver Bill Dorrance , niet altijd eens ben) toch een rij en grondwerkmanier gevonden waar ik mee uit de voeten kon.
Toen later het clikkeren daar nog bij kwam, waarbij de grootste druk de mate waarin je paard wil werken voor een beloning kan zijn, verwacht ik ook op lange termijn een mix van manieren gevonden te hebben waaraan ik mijn paard, als dier, waar ik verantwoording voor draag, wil blootstellen.
Ik heb het al eens tegen Pien gezegd dat ik wou dat ik eerder geweten had welk werk zij doet, ik geloof echt dat het me dan de reis, 2 uur heen en 2 uur terug, waard geweest was om met haar samen te werken naar beter leren rijden.
Misschien komt het er ooit nog eens van.
Piet

Peter Donck schreef op zaterdag, 21 mei 2005, 10:50:


Oei, dit lijkt toch al aardig op een discussie met de traditie (onele) hoefijzerwederverkopers, maar vooruit, ik zal het braver zeggen:
hoefsmeden. Als altijd zeer benieuwd naar een reactie.
Hoe kan je zeggen: ik bekap een beetje natuurlijk.
Zoals plastic plantjes in een aquarium?
Met je auto door het bos scheuren?
Je paard in een stal met krachtvoer?
Piet

lisa bolman schreef op zondag, 22 mei 2005, 12:11:


Is het nog een jong paard Lisa?
Hoe berijd je hem?
Ondanks de strakke hand en duidelijkheid kun je hem na 2 jaar nog niet vertrouwen zeg je, Misschien toch eens zoeken naar een andere behandeling?
Kun je hem gemakkelijk leiden aan een doorhangend touwtje, volgt hij je goed? Zo heb ik nog wel 100 vragen die je eigenlijk zou moeten beantwoorden om voor ons een goed inzicht te krijgen en je zo'n serieus mogelijk antwoord te geven.
Dus vertel zoveel mogelijk
Piet

Trudy schreef op zondag, 22 mei 2005, 19:58:


Slaat echt helemaal nergens op Trudy!
Je kan het met iemand niet eens zijn en voor mij mag dat iemand dat best met passie kenbaar maken, maar om die reden zijn werk afkraken is beneden peil.
Piet

Trudy schreef op zondag, 22 mei 2005, 23:43:


Jij wilt vast niet meer bij me komen wonen denk ik, he Truud?
Met vriendelijke groeten
Piet

Harm Muis schreef op maandag, 23 mei 2005, 8:44:


Als je al zover bent dat je hem erin krijgt ben je op de helft, nu nog blijven staan. Een manier is soms door hem te belonen en te zorgen dat er iets te eten aan het eind van de trailer staat wat hij enorm lekker vind. Dus door het prettig voor hem te maken.
Trailerladen is o.a. een onderdeel van de Parelli methode Je kan het ook al clikkerend oplossen, er zijn veel manieren. Je kan het "blijven staan" dus oefenen met clikkeren. Je kan het buiten de trailer minder prettig voor hem maken dan erin staan, door wanneer hij er weer uit gaat ,hem bezig te houden door hele kleine rondjes op de grond bij de laadklep te maken, zodat wanneer hij weer binnen mag van je, rust heeft. Ik zou hem zeker niet tegenhouden als hij er weer uit wil, maar heel geduldig meegeven. Maar bovenal: wordt nooit kwaad! De pony zal jouw ongeduld en boosheid dan gaan verbinden met het in de trailer gaan en er zelfs niet meer in willen op den duur.
Wees ervan overtuigd dat je meer geduld hebt dan je pony. Praat zacht, beweeg langzaam.
Succes
Piet

alice de beer schreef op dinsdag, 17 mei 2005, 17:41:


Dit heb ik niet eerder gelezen , daarom reageer ik nu nog even: Hoe bedoel je de hielen rond afvijlen? De hiel moet kort maar wel recht zijn en de steunsels gelijk met de holle zool.
Dus hoe je dat nu precies bedoelt , ik begrijp het niet.
Piet

Cremello schreef op maandag, 23 mei 2005, 13:42:


Dus de pony staat al een half jaar alleen in een stalletje ?
En die blessure, heeft je paard altijd op ijzers gestaan? Wat deed je ermee?
Ik kan maar een paar dingen bedenken, geef je paard voorzichtige beweging, Ga met hem wandelen, geef hem de ruimte, laat hem goed (natuurlijk) bekappen. Welke blessure aan de aanhechting van de pezen heeft hij precies? Is dat gescheurd, gebroken?
Piet

Spirithorses schreef op woensdag, 25 mei 2005, 22:55:


Eindelijk Pien, heel erg gefeliciteerd. Ik ben heel blij voor jullie. Wat hebben jullie een geduld moeten hebben. Laten we nou nooit meer aannemen dat 11 maanden normaal is :) Het komt wanneer het klaar is....... ergens tussen elf en dertien maanden.
Goeie naam ook !
Piet

Morrie schreef op donderdag, 26 mei 2005, 21:03:

Mag wel degelijk hoor, al wil je je autoruiten er ook nog mee wassen.
Er zit geen accijns op he slaolie of zulk soort spul.he.
Piet

trea hoex schreef op vrijdag, 27 mei 2005, 2:02:


Hartstikke mooi verhaal enthousiast Trea! en ik ben blij dat de gevoeligheid snel over was. Heb je een idee waarom dat was eigenlijk?
Toch heb ik een paar vraagjes. Onbelangrijk hoor en een beetje muggeziften.
Is het wel al mogelijk dat je hoort dat de hoeven harder zijn geworden door het bekappen.? De hoefwand is nog precies dezelfde als die het was toen er nog ijzers onderzaten, want die groeit uit de kroonrand naar beneden.... de overgang van hoefwand naar zool kan wat harder zijn geworden natuurlijk, dat wel.
Is de oorzaak voor het klompen geklos niet veel meer te wijten aan het feit dat het de laatste paar dagen droog is? Dus geen doorweekt hoorn meer?
Piet

Onze ouwe Carlos, grote Welsh, 43 jaar laat zich aan 1 been niet meer bekappen. In ieder geval hij tilt zijn been niet meer op. Zal wel van de artrose zijn denk ik. 3 hoeven gaan prima, alleen eentje doet niet meer mee. Ik heb de hoef al een paar keer overgeslagen, met de gedachte mischien gaat het volgende week wel, maar hij blijft weigeren. Aangezien ik niet wil vechten met hem is mijn oplossing om hem in het zand te zetten en gewoon met een hamer en een beitel de boel van bovenaf in de rondte bekappen, zodat de toon in ieder geval niet te lang wordt en de hiel niet te hoog. Verre van ideale oplossing natuurlijk. Want de steunsels kan je zo niet bij.
Wie heeft een veel betere?
Voor de rest is hij prachtig gezond door de winter gekomen, heeft altijd buiten gestaan met een geweldige bontjas, op hooi en haver en wat mineraaltjes. De oude baas, die hoe ouder hij wordt, meer en meer aanhankelijk wordt
Piet