Koen Theys schreef op woensdag 29 januari 2014, 23:50:
> Dit is wel interessant ...
> Hoe staan de ervaren eigenaars hier in feite tov. join-up?
Je wordt er geen vriendjes mee, niet echt. Ik vind het een vreemde methode al zijn er sequenties denkbaar waarin het werkt teneinde geleerde hulpeloosheid te veroorzaken.
> Ook in bovenstaand postje lees ik weer over join-up en stout?
> Ik kan me voorstellen dat je bij een overdaad aan J U inderdaad een stout
> paard creëert?
Ja, nou en of!
> Verbeter me als ik fout ben aub maar is het niet het paard
> laten kiezen tussen bang gemaakt worden (opgejaagd worden) of de trainer
> te gaan volgen en niet meer bang (opgejaagd) worden?
> En dan over het verbreken van de J U?
> Wanneer het paard dan uiteindelijk doet wat je vraagt (nl. volgen) moet je
> het weer gaan afstraffen om dat volgen te verbreken?
Zelfs wanneer je dat niet doet wordt voor de allereerste join up een paard dat niets verkeerd gedaan heeft weggestuurd. Dat is nou net de crux, het essentiële verschil met de "natuurlijke" join up zoals Roberts die ontdekt zou hebben. Dus zelfs als het ontdekkingsverhaal waar zou zijn (is het nmm niet) dan klopt de toepassing ervan nog niet.
Ik heb er een boel in detail over op PN gezet maar da's jaaaaaren geleden ergens....
> Ik las ooit een artikel waar wetenschappers een RC modelautootje
> gebruikten om precies hetzelfde te doen, (chase en release) en paardmans
> ging als het ware een perfecte join-up aan met het autootje??
> Droom van menig goeroe wel doorprikt zou ik dan denken ...
> Zie ik het te zwart/wit nu?
Wat mij betreft niet. Zo zie ik het ook. Blijf er ver van!
Warboel
