Morrie schreef op woensdag, 25 mei 2005, 21:16:


Herkenbaar voor mij. 99 % van de tijd kunnen en durven zowel paard als ik wel zonder bit denk ik, maar die ene drukke weg over steken..daar flits dan vanalles voorbij, daar ligt af en toe vuil gestort (in het bos ) hmm daar is hij allemaal wel eens bang van. En als hij serieus schrikt draait hij zich steigerend om en wil dan zo snel mogelijk terug naar huis. Of af en toe neemt hij een duik als hij schrikt en draait zich op een meter van de grond op zijn as. Ik zou niet weten hoe ik daar zonder bit nog iets van kan maken. Als iemand het weet mag die het zeggen Ik durf nu gewoon niet. Buiten dan toch, in de piste wel.

Frans Veldman schreef op woensdag, 25 mei 2005, 22:05:


Als ik dat zo lees heb ik ongeloofelijk zin om het gewoon te proberen. Hup touwhalstertje aan en naar buiten. Maar misschien wel niet de weg over, voor mocht hij alleen huiswaarts gaan..
Groeten,
E

Ilona Kooistra schreef op woensdag, 25 mei 2005, 23:02:


Verdorie, dat ik daar niet aan gedacht heb! nu probeer ik het echt eens :)
Bedankt,
Groetjes,
E

Spirithorses schreef op donderdag, 26 mei 2005, 1:37:


Prachtig! Wat een benen! Hij lijkt wel te zweven

Piet schreef op vrijdag, 27 mei 2005, 16:08:


Wat je doet met het zand lijkt me eigenlijk nog niet zo'n slechte oplossing.
Een tijdje geleden sprak iemand op het forum over een gelijkaardig probleem. Ik had toen voorgesteld om het eens in een hoefstal te proberen. Stevige band onder de buik, wat optrekken en even wachten. De meeste paarden hebben snel begrepen dat ze hun pijnlijk been kunnen ontlasten door daar op te leunen, en geven dan wel een voetje.
Succes ermee

Huertecilla schreef op zaterdag, 28 mei 2005, 1:05:


Wauw, ik word jaloers als ik dat hoor. Het idee dat je van thuis uit iedere dag zo'n berg kan zien liggen op zich al..
Veel succes! Geniet er van!
Elke