Sandra van Bommel schreef op maandag 7 april 2014, 8:24:
> Jean Mclean schreef op maandag 7 april 2014, 7:33:
>
>> Sandra van Bommel schreef op zondag 6 april 2014, 21:01:

> Doorgaan is een paar willens en wetens onderwerpen aan verschrikkelijk
> lijden en daar doe ik niet aan mee. (probeer maar eens rond te lopen met 4
> zwaar ontstoken voeten)Ik hou van dieren. Juist daarom vind ik
> uitzichtloos lijden niet acceptabel
Hoi Sandra, in mijn optiek is gras gras. En hoe soberder hoe gevaarlijker,zeker nu in het voorjaar. Elk sprietje wordt opgegeten, en ik heb gelezen op paard natuurlijk dat juist in dat afgegraasde gras zoveel fructaan zit, zeker met vorst en zon.
Het shetje dat wij hadden, lag meer als dat hij liep, hoe staat het met jou shetje? en wat depressief betreft? Tja, het is moeilijk als andere paarden verderop staan, maar bedenk dat zeker hier in nederland heel veel paarden altijd alleen staan. En ook geen paarden in de buurt hebben.
Het alleen staan is tijdelijk.
Ik heb teruggelezen en zover ik het begrijp is dit nu 3 maanden aan de gang. Hoe lang heeft ze in totaal compleet zonder gras gestaan en met juist bekapte voetjes? En hoe lang dus ook alleen met hooi?
Wij hebben 2 minishetjes, en zij mogen hooguit per dag een 1 of 2 uurtjes op het gras en dat vind ik eigenlijk al teveel.