We gaan way off-topic

and let's agree to disagree about that.
Maar wat heb ik dan een geluk met onze buren zeg!
Aan de rand van een woonwijk nog wel. Waar een dame voor ons haar paarden enigszins verwaarloosde (niet echt naar ze omkeek, soort broodfok) dus wij worden onder een vergrootglas gehouden.
Liep met een zwaar kreupele pony een klein stukje de wijk in, en ze had daarvoor al een tijdje 'op 3 benen gestaan'. (I.v.m. hoefzweer, de bekapper kon hem open snijden. "Lopen op straat, geen getuttel! Het hoefmechanisme moet de viezigheid eruit duwen, ze gaat wel beter lopen." Nou dat gebeurde toch nog niet zo snel, dus we zijn op de hoek maar weer omgedraaid.) Goed, de mensen zien ons dagelijks bezig daar.
Ik was natuurlijk ook wel vriendelijk tegen de pony, dus kreeg gewoon een begripvolle vraag van een buurman. :) Situatie uitgelegd, hij begreep het. Gelukkig maar, want ik voelde me al net een dierenbeul.
De oudste is wegens ziekte te dun (verder fit hoor) wat straks onder zomervacht waarschijnlijk zichtbaar is. Maar ik heb goede hoop: dat als ik een briefje met tekst en uitleg ophang, niemand drama maakt of hem eten wil toestoppen. Je kan 't dan maar beter voor zijn, en het scheelt natuurlijk ook dat alle anderen er weldoorvoed uitzien.