Hallo allen,

Wil graag jullie mening horen, eens een ander licht erop laten schijnen.

Begin januari hebben wij een (D)pony van 15 jaar oud gekocht, een koudbloed mixje. Deze pony stal ons hart en blijft dat doen door haar eerlijk karakter. Bomproof noemen ze dat, ik noem het een pony waarvan je de pis niet lauw maakt (oh, vies woord, maar die hoort in die uitdrukking he )

Ik ben van huis uit een manegeruiter, gereden vanaf mijn elfde dus dat is al heel lang (als ik het uitreken lijk ik zo oud...) Nooit een eigen paard gehad, wel altijd verzorgpaarden en heel veel dieren om mij heen gehad. Dus nee, ik wist niet echt waar ik aan begon. Maar ja, ik heb me voorbereid en verder laat ik alles over mij heen komen. Liz staat vlak bij ons huis en is onderdeel van ons dagelijks leven. Dat is bijzonder fijn en bijzonder leerzaam.

Liz kwam hier met wintec zadel met verstelbare boom en hoofdstel met een dubbelgebroken bitje.
Beetje naief van mij, maar ach, al doende leert men, en soms moet je eerst kijken en zien voordat je gaat nadenken: na een poosje rijden met bovenstaand hoofdstel en bit en licht protest vanuit het hoofd keek ik eens goed naar het hoofdstel. Het bit zat zeker 3 gaten te hoog, haar mondhoeken werden goed opgetrokken door het bit. Nu hou ik al helemaal niet van honden aan de riem, konijnen in een kooitje, bitten in de mond, elastieken her en der, zwepen, sporen etc, dus het bit kon wat ons betreft in de prullenbak. Verder was ze nogal taai in haar reactie op de hulpen, ik vermoed dat ze de laatste maande vrij grof bereden was. Heb gehoord over het rijden op haar met elastieken. Dus terug naar de basis, grondwerk, rustig aan veel stappen en sturen en het bit in de "prullenbak gegooid"

En dat gaat wonderbaarlijk goed, ik verbaas me over het gemak waarmee ze leert. Ze is vanaf de grond te sturen en overgangen maken gaat ook aardig. We leren verder natuurlijk. Wanneer ik er echter een lijn aandoe en haar wil "longeren" komt er eerst licht protest. Daar is gemakkelijk doorheen te werken. Ik oefen verder, want als zoontje en dochtertje erop zitten hou ik liever losjes een lijn vast.
Wanneer wij rijden met (bitloos) hoofdstel, met of zonder zadel. dan is ze in de stap zeer ontspannen en ook bitloos, redelijk te sturen. Dat sturen wordt beter, ze lijkt gewend te zijn aan hele duidelijke hulpen, wat soms de neiging op wekt om te trekken. Met geduld en druk/loslaten, rijden op zit en benen hebben we al veel bereikt. Ze reageert steeds beter en we oefenen met losse teugels. Ook kunnen we de beenhulpen steeds minimaler gebruiken.

Maar de overgang naar de draf... Die lijkt echt nergens op. Sterker nog, de eerste paar keer komt ze in verzet. Ze draait weg en gaat wat stram lopen. Ze is er redelijk gemakkelijk doorheen te rijden, maar ja, het streven is natuurlijk om deze soepel te laten verlopen.
Overgang naar de galop gaat ook niet soepel, linksom pakt ze altijd de verkeerde galop. Tijdens die overgang lijkt ze zich even los te schudden met haar hoofd en een soort van bokje.
Op de linkerhand pakt ze vast, is ook doorheen te rijden.

NB. De tekenen van verzet zijn klein, het is er de pony niet naar om zich groots te uiten. Maar toch doet het niet prettig aan en kan het natuurlijk anders.

Slecht passend zadel, dat kan natuurlijk. We laten hier binnenkort naar kijken. Wel de opmerking dat ze dat zonder zadel ook doet. Bij grondwerk nu niet meer.
Pijn, zelfde verhaal. Gaan we ook op kort termijn naar laten kijken.

Wat feiten op een rijtje:
Ze staat 24/7 op de wei met een grote schuilstal
Ze krijgt onbeperkt ruwvoer (voordat ze bij ons was kreeg ze geportioneerd voer, hooi en muslie, tot januari dit jaar dus)
Ze wordt natuurlijk bekapt
Heeft een deken om aangezien ze erg kort geschoren was. Bij mooi weer halen we de deken eraf.
Jammer genoeg staat ze alleen. Hier wordt aan gewerkt.. De bedoeling is zeker om een maatje erbij te krijgen op kort termijn.

Jullie als paardenkenners/liefhebbers. Misschien hebben jullie nog een ander idee na het lezen van mijn verhaal? Ben heel erg benieuwd en sta overal voor open.

Lol, ter info: ik ben nou eenmaal niet kort van stof...

Bedankt voor je schot voor de boeg en je hartelijk welkom. Meergangen: naar wat ik gehoord heb is het een fries x fell met nog wat tinker en....???. Voor zover ik weet geen meergangenbloed, (oh en de discussie of een fries een warm of koudbloed is daargelaten).
Ik ben wel benieuwd waarom je aan meergangenaanleg denkt?

Een filmpje is een goed idee. Zal er eens een maken, ik heb zo geen duidelijk filmpje bij de hand.

Wat fijn die reacties! Scheef en rechtrichten, tja natuurlijk over gehoord. Maar ga me er nu ook maar eens daadwerkelijk in verdiepen. Natuurlijk wil ik niet aan het knoeien, dus ik laat ook zeker iemand meekijken / neem les.

Overigens heeft de pony rechte voorhoeven maar hakt wel aan de achterkant. En geen gevoelige plekken, ze is overal aan te raken.

Een osteopaat, die komt er zeker bij kijken, vooral om te checken of ze niet gewoonweg vast zit. Maar gek genoeg heb ik niet echt het idee / het gevoel dat ze pijn heeft. Maar dat is een gevoelskwestie, dus geen reden om er niet naar te laten kijken.

Het verhaal over gangenaanleg, interessant! Niet iets om opzij te schuiven, maar ik kan er zo weinig mee voor nu omdat ik er geen ervaring mee heb en dit niet kan beoordelen. Hierbij zal een filmpje wellicht een beetje helpen. Voor nu schijnt het voor mij in ieder geval een ander licht op de mogelijkheden die een paard heeft.
Jullie reacties geven in ieder geval genoeg om over te denken. Dank daarvoor.

Ik hoop dit weekend een filmpje te kunnen maken. Mijn telefoon niet vergeten is daarbij wel een keer handig

Hallo allen,

Mag ik jullie allereerst allemaal bedanken voor jullie reacties? Hoewel ik er uiteindelijk niet specifiek iets mee gedaan heb, heeft het mij wel tot heel veel nadenken en kijken naar de pony gezet en dat was meer dan de moeite waard. Mijn bericht, het was een poos geleden. Ondertussen is er heel wat gebeurd, het lijken allemaal kleine stapjes maar samen is het een heel eind! Ik ben nogal enthousiast over onze Lis, dus hierbij het relaas.

Navraag (van de week) leerde dat de pony veel met elastieken is gereden en zo ongeveer in de krul is gedwongen. Er werd mij verteld dat ze daar een poosje leuk aan mee deed omdat het nou eenmaal zo'n trouwe ziel is, maar het op den lange duur op een lopen zette en de berijder eraf probeerde te bokken ivm pijn. De pony ging dan wel in de krul maar gebruikte geen achterhand en rug > rugpijn?

Voor mij vielen hiermee heel veel puzzelstukjes op de plek: de rare "trap" die ze maakte in het zandpad: haar achterhoeven zette ze op exact dezelfde plek als de voorhoeven waardoor een soort van trap op het pad ontstond in plaats van het mooie paadje wat ze nu maakt. De overgangen die zo moeilijk gingen, het verzet tegen elke hulp, de vreemde reactie op een overgang die leek op een trap naar een zweep (die wij nooit gebruikt hebben maar zij wel degelijk kent uit haar verleden). Nadat ik jullie om advies had gevraagd, en naar aanleiding van dat wat ik mondjesmaat van de vorige eigenaren had gehoord, ontstond bij mij het idee dat ze niet meer op eigen benen kon staan, en ik vermoedde dat ze teveel in de pas was getrokken cq gedwongen. Het leek mij geen wonder dat zij en ook haar lijf hierin tegen in opstand was gekomen.

Gelukkig had ik de ingeving zoveel mogelijk (bit, zweep etc) aan de kant te gooien en gewoon met fijn met de pony bezig te gaan. Vanuit wat ik ooit geleerd had, had ik net zo goed kunnen kiezen voor zweep, scherper bit, elastieken, martingaal en al wat je nog meer kan bedenken. Gelukkig voor mij en onze pony is er altijd iets in mij wat kiest voor "in vrijheid".

Grondwerk, vooral veel plezier maken en niets verwachten aan resultaat: blij zijn met elke meter en niet balen van wat niet gaat maar kijken wat wel gaat. Samenwerken met de pony en mijn dochters op een relaxte manier. Het heeft geholpen, ook de natuur ging haar gang: door 24/7 weidegang met schuilstal werd ze steeds minder stijf. Ze ging meer en meer op eigen benen staan, maakt geen trappetjes meer, zwalkt niet meer, kijkt vrolijk, blij en allert uit haar ogen. En we rijden samen met haar. De overgangen, nu ja de hulpen zijn nog niet altijd even licht omdat we elkaar nog echt veel beter moeten leren kennen en het ook nog karakter heeft en niet maarzo doet wat je vraagt Soms is de uitgang van de wei, de buurman die langsloopt of de pluk gras nou eenmaal belangrijker voor haar en moet je even tot haar doordringen. En tja, voor een kind met korte beentjes is dat moeilijker dan voor een volwassene. Maar in vergelijking met een paar maanden terug reageert ze super op steeds lichtere hulpen. Het verzet is weg, eigenwijzigheid blijft, al gaat het nog niet zo soepel als ik graag zou zien, maar ik heb er alle vertrouwen in dat het goed komt, het heeft tijd nodig. Blijkbaar moet ze echt nog verder tot rust komen en herstellen en dat laten we maar even begaan en gaan we vooral vrolijk verder op de voet waarop we nu gaan.

Het resultaat tot nu toe: We hebben nu een pony waar mijn dochter van 8 in de stal opklimt met enkel een halster op en vervolgens de wei in komt draven. Een pony die geen spier vertrekt wanneer mijn zoon (perongeluk) met de fiets tegen haar aan rijdt en als diezelfde zoon die al turnend vanaf de waterbak als een vliegende spiderman op haar rug springt. Een pony die in volle galop (die ze zelf tot een paar weken niet uit eigen beweging in de wei deed) naar je toe komt als je de wei in komt maar dan, oh wat grappig, op het moment dat ze bijna bij je is je gewoon negeert en langs je heen rent. Alsof ze haar eigen vergissing ontdekt want oh ja, mensen zijn misschien wel niet zo heel leuk als dat ik een paar meter terug dacht. Maar aan de andere kant niet met halster uit de wei hoeft worden gehaald omdat je haar gewoon roept en zij, op gepaste afstand, achter je aan loopt de stal in. Een pony waarmee ik zomaar ineens mee buiten reed zonder bit. Ik ontdekte het pas dat ik zonder bit buiten reed toen we al kilometers weg waren. Ik ben iemand die mij daar van te voren heel druk om kan maken, maar omdat het nu zo vanzelf ging liet ik het maar lekker zo. En ach, ik vond het eigenlijk wel heerlijk, dat wat ik eventueel met bit zou tegenkomen kwam ik ook heus wel zonder bit tegen. En er is altijd wel een hekje of struik om tegen aan te stoppen (hoewel dus niet nodig achteraf). Maar vooral een pony die steeds beter in haar vel zit, en steeds lekkerder loopt.

Wel is ze soms ontzettend onzeker, ik merk het aan haar wanneer ze iets niet begrijpt zeker wanneer er een kind op haar rug zit. Op de momenten dat ze het echt niet meer weet zoekt ze mijn steun en kruipt ze zowat op mijn schoot. Maar ik merk ook dat ik haar vanaf de grond heel veel steun kan bieden. We zijn nu zover dat mijn dochters met haar de bak kunnen rondrijden zonder dat ik ervoor loop, het werkt het beste wanneer ik met iets anders bezig ben en mijn aandacht niet op haar richt, dus ik wiedt onkruid of schep mest terwijl ik naar de meiden aanwijzingen roep omdat ik heel goed vanuit mijn ooghoeken kan kijken..... Een buitenrit vindt ze helemaal het einde, en we gunnen haar dit plezier dan ook heel graag want wij houden daar ook wel van.

Halelujah verhaal? Ja!! Want we hebben een leukerd hier in de wei staan, ik heb in de laatste maanden meer geleerd van paarden dan dat ik ooit heb gedaan en er zijn nog zo vreselijk veel stappen te maken. elke stap maken we met vreselijk veel plezier. T is een pony met humor, een eigen wil en karakter. Maar vooral een pony met een stem waar ik graag naar luister. Nog even en dan krijgt ze een maatje in de wei en zal het voor haar nog beter worden.

We hebben geen begin en we hebben geen einde. We zien wel waar het schip strandt, maar elke stap is mooi en de moeite waard om mee te maken. Mijn tip aan een ieder: hou het klein! Elke meter is maar liefst een hele grote lange meter en wordt vanzelf langer.

N.b. Frans, jouw verhaal over de gangen. Ik heb het gevoel dat dat ik hier nog iets mee moet, dat jij een punt hebt en dat ik dit niet moet vergeten (ik ga veelal af op mijn gevoel). Maar eerst wil ik de pony laten bekomen, doorgaan zoals we nu doen en zien waar we geraken. Mocht ik over een tijd nog altijd het idee hebben dat ik hierover meer informatie wil hebben hoop ik dat ik bij jou terecht kan.

Had ik al gezegd dat ik lang van stof ben??? (heb nog maar 1346 tekens over, en dat is niet veel )