willen vertellen waar je bang voor bent?

Zeker geen onbescheiden vraag

Deze bestaan nog:
Het is grooooot
Het sterrrk
Het is soms onvoorspelbaar
Het snapt niet dat ik kleiner ben
De beweging is (logischerwijs) groot en ruim
En als "het" iets als fout ervaart ....dan komt álles tegelijkertijd.

Deze zijn een eind veranderd:
Ik snap zijn taal niet. Wat zou hij denken?
Hoe maak ik duidelijk dat ik het goed met hem voor heb
Wat is zijn behoefte nu?

Dus Marian, ik vind paarden mooi en denk dat ze eigelijk heel lief zijn .
het lijkt me heerlijk saampjes in het bos te kuieren.

Als kind was ik bijzonder onbevangen; ik vond ze lief en ik durfde van alles
(keihard in het bos galopperen het liefst). Dit deed ik als 8-9 jarige
tijdens ponykampen..
Jaren later (ik was 30) weer rijlessen gaan nemen en ik bleek ineens bang,
ik viel vaak van zo'n schrikkerige grote kwpn'er af. Daarbij ging het er
voor mens en paard ruw aan toe (zelfs het paard iin het gezicht stompen bij
vermeende onwil). Ik vond het naar allemaal akelig en verre van harmonisch
dus stopte maar weer.
De liefde bleef en Juliette mijn dochter wilde paardenmanagement (opleiding
in Leeuwarden) gaan doen; ze is dól op paarden. We kochten Daan voor haar om
meer ervaring op te doen. Maarrr,, iik ben óók wég van Daan. Een hele koele
,net 4 jarige jongen waar geen greiintje kwaad in zit (niet bijten, trappen,
steiigeren of wegrennen en heel aanhankelijk en altijd uit op gezellie met
elkaar; er zit ook een kop op hoor, als ie boos is staakt hij). Juliette
vind het alleen maar gezellig als ik mee ga doen. Zij krijgt een Voest en
klassieke dressuur georienteerde ondersteuning. We hebben Parelli gekocht
voor het (zelfstandige) grondwerk en evt ook rijden.
Dit is dus de situatie waarin ik weer wil beginnen. Niet óp , maar naast het
paard en de gewone dingen durven. Hoefjes, borstelen, leiden, áchteruit,
vooruit en zo. Gewoon de basis dus. En dit nu ik morgen al 48 word (ja, lach
maar!)

Wat lang... maar een antwoord op jouw vraag?
Groeten
Ellen

gemaakt, namelijk door te inventariseren waar je bang voor bent! (Slimme
vraag hé van deze ouwe doorgewinterde paardentante!).

Spook ben je!!! ))

aan jou overlaten of je die hulp van buitenaf wel wilt.

Nou,,, ik rommel al een tijdje. Het kan me aanvliegen als ik bij Daan sta;
zeker in het begin moest ik gewoon wéglopen want we stonden elkaar maar aan
te staren
Da's al verbeterd. Een paar weken geleden heb ik dus het grote besluit
genomen: Ik ga dat aanpakken.
En ja, hulp van buitenaf is zéker welkom. En je bent niet een tiep van: niet
aanstellen meid. Want dan kan ik me niet concentreren op waar het om gaat
(gedoe tussen mij en het paard). Dan ben ik bezig met die ander en te
beletten dattie me duwt! En daar kan ik absoluut niet tegen want da's gedoe
in het kwadraat. Ik moet op eigen kracht de klus klaren waarbij meedenken
zeer welkom is.

houdt

Daar wil ik inderdaad even over nadenken....

Overigens... lief, je aanbod...


Dankie...
Groet,
Ellen
die het gevoel heef een paard te zijn voor een grote enge trailer; hahaha

alles voorzetten (wat paard betreft) en ik stapte erop. Ik zag wat wel hij
of zij deed en hoever ik kwam.
ik dat die onzekerheid er voor zorgde dat ik niet snel op een "nieuw fris"
paard durfde te stappen.
paard. Ben toen ook lang op een haflinger en een fjord gaan rijden.
Geweldig.
en ben toen ook tijdelijk zelfs gestopt en met mijn shet aan het mennen
gegaan.
Maar als ik weer op een nieuwe moet dan wordt ik nog altijd nerveus. Raar,
want ik rij al meer dan 20 jaar; maar ik doe er niet veel tegen. Als de rit
op zo'n nieuw paard goed gaat en ik wel extra blij hoor. Alleen dat begin
... O ja, en dan de eerste galop.
veel mogelijk blijven rijden op diverse paarden. Of een keer een cursus gaan
doen; maar ja zo diep zit de angst ook weer niet (of toch?).

Hoi, Ingrid,
Het verschil is dat jij met paarden bent blijven omgaan, en rijden..... Je
bent "eigen" gebleven met paarden. Tot voor Daan kwam was ik best wat
vervreemd. En je bent toch doorgegaan met proberen. Ik gaf op. Stom.
Ik vind het trouwens heel verfrissend te lezen als zo'n paardenmens als jij
ook zo z'n angstige momenten heeft.

O, ja, (en nu niet gaan lachen of boe roepen hoor ); ik ging een jaar of
8 geleden met Juliiette en 2 vriendinnen naar ponypark Slagharen (ik
weet....niet erg paardvriendelijk). We kregen diverse ponnies mee waaronder
een heeeeel lieve gevlekte; ongeveer stokmaat 140. Daar durfde ik dus veel
mee (ook erop zonder zadel dus) . Juliiette en ikhebben zelfs vorig jaar nog
nagevraagd of ie er nog was enn te koop was. Niet dus.

Wat ik hoopvol vind is dat ik nu best lekker biij hem kan staan (na 10
maanden). Zijinn halster aan en af doe, zijn manen borstel en zijn buiik
poets.

Door de jaren heen is het paard een groot monster geworden waar ik niet meer
aan gewend was.
Een cursus heb ik overwogen... maar ik ben nu eenmaal een tiep dat dingen op
eigen tempo moet doen.

Galop heb ik sinds mijn kinderejaren niet meer gedaan )) Da's eenwat
langere termijn doel Als ik met penioen ga!? Haha,,,,, tssssss

Groetjes
Ellen

Da's vreemd he, dat die angst na eeniige tijd toeslaat; vrij onverwacht. Dat
herken ik ook hoor.


Dat is volgens mij voorwaarde om er écht iets mee te doen... enne... angst
voelen is geen zwakte naar mijn smaak. Het nodig hebben om het te ontkennen
wel denk ik


Dat zou ik dus écht niet willen hoor. Het moet wel léuk blijven.


Ja, joh, zo lang wachten is eigelijk gemakzucht.... natuurliik, even afstand
nemen, hergroeperen en opnieuw proberen... dá's een goeie manier. Nu doe ik
dat ook zo hoor. Als de angst letterlijk in mijn kruin voelbaar is en ik
mijzelf voortdurend aanjaag.... ja, dan stop ik om het de keer daarop
opnieuw te proberen. "Loslaten" zoals eerst jaaaaaaren dus, doe ik niet
meer.


Hij kan er niks aan doen dat ik zo'n neuroot ben... het is écht een kanjer
en zooooo lief......; geen greintje agressie of boosaardigheid; alleen maar
o, jaaaa!!!! gezellie!!!!

Ik meld af en toe mijn vorderingen , goed?

Dank je, meid!

Ellen

het Collendoorn)!!! Een hele mooie bonte, rond de 1.40m. Die was zo
ontzettend lief! Heb ook gevraagd of die nog te koop was, maar helaas...dat
beestje was zo lief (had ook al gelijk een band ermee). Ik heb nog een foto
van dat beestje waar hij ligt en ik ernaast lig en hem wat te eten geef. Hij
bleef gewoon lekker liggen, hoofd op mijn schoot en dan ken je hem nog maar
net een dag! Echt geweldig, wie weet, misschien was het wel dezelfde
bonte???

Heeeeee, en héb je die foto nog? Kan je hem eens scannen? Als het goed is
hebbik ook een foto. Tameliijk lichtbruin met wii??? En zoooo lief,,,,


Groetjes
Ellen

papier zetten en wat vragen op je afvuren (!) - en dan reageer je maar als
je er weer bent!

Da's goed, ik zal zorgen dattik in de startblokken sta
Groet,
Ellen

altijd met paarden om blijven gaan en vind het geweldige beesten als ik er
maar naast sta. Als ik erop moet komt er een zekere "angst" naar boven. En
we maken vrij vaak paardrijvakantie, maar ik vind het altijd weer zo eng die
"vreemde" paarden. En het klikt altijd direct eigenlijk.

Ik denk dat je goed onbevangen (neeeeeej geeeen hoefje! -) bent gebleven.
Elk paard een nieuwe kans zal ik maar zeggen.

ging weer goed. Oke, ze is er nu wel vandoor gegaan, maar dan reageer ik
toch nog altijd goed en had haar voordat ze de eerste voorbij ging weer
onder controle. Dat geeft je moed en een kick ook wel (haha).

Ja, en datts zo tof he, dat áls je controle krijgt (ook over angst) dan
krijg je kick. En het maakt moedig (elke keer angst aanvaarden en dealen
ermee).
Leuk joh, dat het dan zo goed gaat.

hebben. Die was in het begin als de dood van paarden. Ook van die kleine
hoor. En ons Isabella had in het begin nogal de neiging om aan te komen
draven, gewoon vriendelijk en vrolijk, maar mijn moeder durfde dan echt geen
voer te gaan geven.

Ikook ikook!!! Meniig keer het brokje van de zenuwe laten vallen...Zoooo
maf.
Geroosterde boterhammetjes (toen hij zo'n diarrhee had) ging wel goed. Nou
dan wilde ik niet stóppen; Daann overigens ook niet :)

als het zo uitkomt. Hij was in het begin heel bang dat ze tegen hem aan zou
duwen (ze wil wel eens schuren). Hij schrok ooit toen ze (te) dichtbij kwam
en gaf een schreeuw van pas op! Dat heeft zoveel indruk gemaakt dat ze
altijd heel voorzichtig mijn vader benaderd, niet bang, maar gewoon
voorzichtig.
Die indruk hebbik ook. Daan lijkt ook voorzichtig te zijn; Jet zegt dit ook.
Behálve als zijzelf druk doet (galopperen aan de hand en zo) dán word hij
wel eens overmoedig (bokken aan de hand en zo).

doen.
Daar kun je heel veel van leren en ga vooral zo door. Je bent denk ik zeker
op de goede weg.

Zeker goed dat we een eigen paard hebben. op een manege en met steeds
vreemde paarden zou ik ook niet zo kunnen tutten.

paard zat. later niet meer durfde, maar toen toch een eigen pony kocht. Daar
is ze gek op, rijdt super goed, zonder zadel, zonder hoofdstel. Maar ze
durft echt niet op een andere te stappen.

Zo zie je maar.... Toch tof dat ziji een eigen ponny kocht.
eigen manier van Daan. Grondwerk kan ook heel leuk zijn, of gewoon lekker
niksen bij elkaar.

Nou, dat herken ik ook zo uit jouw verhalen.... gewoon sámen zijn en lekker
kijken naar het beestje en dan het genieten.
Groetjes
Ellenn

is goed joh...)
dank je
Ellenn

denk al te weten waar die ligt). Ik heb alleen geen scanner, maar mijn broer
wel en ik ga van het weekend waarschijnlijk even bij de familie langs dus
kan ik het gelijk even vragen. Zou wel heel grappig zijn als het dezelfde
pony is! Ik vond 'm ook superlekker zitten trouwens, het was net alsof je in
een luie stoel zat (vooral in galop)

jaja,, wrijf het er maar lekker in )
Geen galop gedaan, wel draf.
En hij zat heerlijk ja, zo zonder zadel.

Ik vind het echt grappig hoor, en jij wilde hem ook kopen toch?
Kijk maar of het lukt met die foto.
Morgenvroeg zijn we weg en keren woensdagavond terug. Dus dan kan ik weer
antwoorden.

Groetjes terug.
Ell

nu) hahaha...
Nahhhh,,,, nie helemaal.....))


Linda, wat dacht je van
"Once you're on spots, your luck grows lots".

Nahhhh óók nie zoo

Groetje
Ellen

van de dames. Ze zijn helaas al weer twee jaar geleden gemaakt, dus zal ik
me daar eerdaags ook weer 's even mee bezig houden.

Wat een knóert van een blonde kleuter!!!!! Enne... kriijgtie eenn
hengstevlecht??
Ik vind hem prachtig en met verschrikkelijk lieve ogen. En die foto vanuit
de mist vind ik wel extreem mooii hoor.
Ellen

\> Hoi

Geeft niks; lekker doorgaan zolang je nog inspiratie hebt.
Hahaha
Ellen

< Haha wat is het leven toch makkelijk met een paard met gezonde hoeven denk
ik wel eens.

Nou, ik sloeg altijd de "hoef"-mailtjes over, zo van: pffff.... ben blij met
Daan zijn gezonde hoefjes.
Tjaaaa.... het kan de beste dus overkomen ))
Groetjes
Ellen

ijzers hele slechte hoeven (met brokkels, echt gaten hoor). Juist nu ze op
blote voeten loopt brokkelt er helemaal niets meer. Nou goed, van de week na
een galopje over een klinkerweg, zat er een klein scheurtje in haar
voorhoef. Maar was er zo uit te vijlen.

Nou, je hoort van Bram datt Daan zijn voetjes wat weken geleden heel mooi
waren (zondere ijzertjes). Hij krijgt dan ook wel aardig wat beweging
ondanks dat hij op stal staat. Hij is bijv. ingereden en Juliette kan uren
met hem in het bos naast hem wandelen en hem over boomstammetjes laten
springen. Ook staat hij bijna dagelijks met zijn maatje 1 aa 2 uur buiten.
Tis wel geenn 24 uur weidegang maar ook geen 1 enkel uurtje rijden.
Juliette en ik hebben niet het gevoel dattie halsoverkop op ijzers moet.....
we kijken wel.... desnoods hoefschoenen.
Groetjes
Ellen

had ik veel eerder moeten doen zeg, dat scheelt bergen tijd, en het staat
nog gaaf ook.

Hoi Henny,
Ben 900 oude mailtjes aan het doorploegen na een afwezigheid (ben vrij
dwangmatig geloof ik ) en kom je hengstenvlecht tegen. Leuk joh... maarre
dámes met een HENGSTENvlecht... grrr...
Zou eigenlijk merriestaartje moeten heten .. of grietenvlecht...
Nou ja,
ik had de post van Ilona bewaard zodat ik bij Daan een jeweetwelvlecht kon
maken (hij is ruin).

groetjes
Ellen
die soms alsnog op een mailtje wil reageren ook al issie belegen