Marleen den Arend schreef op dinsdag, 21 juni 2005, 22:15:


Hoi Marleen

Ja ik hou van hele ruime grenzen, en ik hou er ook van mijn grenzen erg duidelijk en krachtig en liefdevol te bewaken.

Een makkelijk leven is dit, veel grenzen hebben die ook nog geregeld overtreden worden (door eigen onduidelijkheid) lijkt me heel wat lastiger, al kan ik dit weten natuurlijk, het is niet mijn leven. Over opvoeding en onderwijs en de drukfactor daar mag ik ook graag praten, al gaat dat hier wat te ver vermoed ik. Iederwijs scholen bijvoorbeeld, dat zie ik als heel prima onderwijs, en veel mensen wijzen het af, zonder te begrijpen hoe het eigenlijk werkt. Mijn kinderen heb ik nog nooit op de trap hoeven te zetten, druk druk .. er zijn betere alternatieven.

"Going with your horse" kun je ook terug vinden bij vooral Tom Dorrance. En ook wel bij zijn broer Bill. Beide hebben monumentale boeken geschreven over de omgang met paarden. Het inrijden van paarden bijvoorbeeld, dat doet Tom door te rijden in de wei bij een grote kudde andere paarden. Waardoor hij gemakkelijk mee kan sturen met waar zijn jonge paard zelf heen wil. Waardoor het paard op een hele natuurlijke en vloeiende manier (en zonder druk) de teugelhulpen aanleerd en went om bereden te worden.

Michiel

Piet schreef op woensdag, 22 juni 2005, 0:00:


Hoi Piet
Gisteren kwamen Tessel en ik bij de wei, daar zagen we dat onze Ulla weg was. Het bleek dat de boer haar aan een koper meegegeven had op proef. Twee weken eerder had hij Uniek al weg gehaald omdat een koper hem graag beleerd zag voor de wagen. En dat wil de boer wel doen, al zal dat er waarschijnlijk niet van komen. Zo zaten we dus gisteren met Rachna, een 7 jarige merrie, waar we voor de derde keer mee gewerkt hebben.

Ik vermoed dat Ulla ook wel terug komt, ze is een waterpaard ( www.devijfelementen.nl ) en geschaad vertrouwen komt bij haar niet gemakkelijk weer terug. Elke vorm van druk daar regeert ze slecht op, prima paardje voor ons dus Voorbeeldje, de boer heeft haar mok afgelopen winter behandeld met prikkerige kwasten zalf, die hij al snel aan een bezemsteel moest binden zo fel sloeg ze met haar achterbenen. Dat wierp ons terug in veel dingen, eerder konden we haar gewoon bekappen, en nu nog alleen haar voorbenen. En met clickeren zijn we bezig om haar vertrouwen weer te krijgen met haar achterbenen. Ook met wandelen en rijden is ze sindsdien niet meer zo vol vertrouwen en ontspannen. De boer is een beste man die het goed meent met zijn paarden, zijn behandeling van de paarden maakt ze echter een beetje schuw, wilden niet gehalsterd worden voordat wij kwamen, etc. En vooral bij Ulla hakt dat er goed in.

Gisteren zijn we begonnen, ook voor ons de eerste keer, om Rachna een klopmassage te geven. Daar hadden we goede berichten over gelezen. De drie fases (opmerken, ontwijken en ontspannen) gingen snel naar ontspannen, met enkele zuchten en een stille lage hoofdhouding. Zon 20 minuten mee bezig geweest, door ritmisch te kloppen op en rond haar manenkam. Een prima plek trouwens, vanuit het zadel later merkte ik al dat klopjes die ontspanning weer iets terug riep! Ik had het kloppen op de hals al lang geleden nagelaten, omdat dit een paard niets zou zeggen, te grof was. Nu echter met een 1 relaxte klopmassage heeft het al een beetje betekenis gekregen. Rachna is nog maar enkele maanden bij de boer, en is gewend om zo af en toe bereden te worden. En geeft gemakkelijk voeten, zodat ik haar de vorige keer goed kon bekappen. Met clickeren zijn we ook al begonnen. Heerlijk hoor een paard dat al wat verder is, (een aardepaard voor wie achter de link hierboven zoekt). Nu hebben we haar kennis laten maken met ons wollen berberzadel en Tessel en ik hebben op haar gezeten en kalm gestapt waar ze zelf heen wou. En dat was niet ver en niet veel, met die warmte in haar bekende wei. Bitloos daar went ze nu ook aan. We eisen ook geen voorwaarts, dat is ook nieuw voor haar. Kortom zo gaan we weer verder.

Uniek haal ik liefst zo snel mogelijk weer terug naar onze wei, zodat we verder kunnen. Bereden heb ik hem al enkele keren, alleen nog in de wei. En buiten wandelingen is balanceren op de grens van nieuwsgierigheid en vrees, en zo kunnen we steeds verder van huis af. De eerste keer buiten de wei, ontplofte hij bijna van paniek, en was ik blij dat ik nog geen 3 meter weg was en hem er weer veilig in kon krijgen. De fases daarna is een op eieren lopen geweest, als een mime speler die in slomotion elk bloemetje kust en in hoog tempo terug racet naar zijn veilige plek. Nu loopt hij voorop en krijgt van ons de gelegenheid zijn wereld te verkennen, en dat zijn heerlijke wandelingen met hem. Binnenkort kan dit ook vanuit het zadel denk ik. Gisteren hoorde ik dat de boer nog niets met hem gedaan had, dus hopenlijk mag hij terug komen.

Groet, Michiel

e m kraak schreef op donderdag, 23 juni 2005, 14:24:


Ulla vloog er ook eens vandoor , en doordat ik meer bezig was met eenzijdig trekken aan het halster, verloor ik mijn zit en besloot er af te duiken. Stom, blijven zitten zonder trekken was beter geweest. En minder pijnlijk, bijna 50 weet je.

Je idee is mooi Egon die ga ik toepassen! Dank je, we hebben altijd al naast de wortelstukjes, pepermuntjes in onze zakken, uit te reiken als bijzondere beloning en als jackpot. Nu is dit makkelijk te koppelen aan de vreugdekreet: YES YES YES !!! Het wordt wel oppassen niet over de nek alsnog in het zand te bijten

Ook deze noodrem moet natuurlijk levend gehouden worden, door hem minstens maandelijks een keer uit te delen. Ook zou ik de drie maal yes niet gaan gebruiken om nieuw gedrag te gaan belonen. Laat dat het domein van de 1 maal yes maar blijven. Anders zou ongemerkt, er hard vandoor gaan, een gewoonte kunnen worden.

Michiel

Ik schreef de vorige keer dat mijn dochter en ik, graag Uniek terug wilden hebben in onze weide. Wel dat mocht, de boer is nu op vakantie.

Zondag stapte ik de wei in, en oren plat en weg vluchten. Naast een kleine 1 jarige pony, samen vluchten ze weg. En 2 andere ruinen galoppeerden mee. Met een yes tot stilstand gekomen en met de beloning in mijn hand,klikte ik Uniek aan mijn leidtouw. Richting het hek zette ze echter zo overtuiging de draf in een cirkel dat ik het touw los moest laten. Na enkele rondes, weer met een klik tot stilstand, leve klickertraining, waar ik haar bevrijde van het slepende touw.

Ik heb haar in de wei gelaten, haar signalen waren duidelijk genoeg. Nu eerst bezinnen en een plan maken. Zo kennen we Uniek helemaal niet, de enigste agressie is naar andere paarden omdat ze ons helemaal voor zich wil hebben.

Nu was de kleine pony haar beschermeling en gevangene geworden zo bleek al snel. De pony kreeg geen contact met de ruinen, met platte oren en trappen zorgde Uniek voor de scheiding in de wei. Wat haar een dag en nacht taak bezorgde. Het is helemaal duidelijk dat haar moederinstinct voor haarzelf en de pony en voor de ruinen ook lichtelijk, een bron van frustratie is.

We besloten dan ook dinsdag, vandaag Uniek tegen wil en dank weg te halen daar en mee te nemen, naar onze weide waar twee oudere merries een kalm welkom zouden geven. Wel spannend voor mij of dit zou gaan lukken, Uniek met zijn 172 is bere sterk en in paniek zouden we hem niet kunnen houden. De wandeling naar onze weide is ook verder dan we ooit met hem gegaan zijn, zonder een 2de paard erbij. Eerst de pony bij haar weg halen en dan kijken of Uniek gehoorzaam mee wil komen, dat is het plan.

Nu is het bijna onmogelijk die twee te scheiden merkte ik, ja voor even ben ik er tussen gesprongen en Uniek weg gejaagd. Even later beide in de stal kunnen loodsen, de pony wou wat graag van Uniek verlost worden, en benutte elke opening. Even later stond dus Uniek alleen op stal en de pony kon eindelijk eens uitrusten zij aan zij met de ruinen.

Na een half uurtje stal, namen we Uniek mee, via een sluiproute zo ver mogelijk weg van de andere paarden. Tot mijn verbazing lied ze zich leiden in plaats van terug te spurten. Wel nerveus vaak en hoe verder weg kwamen, werd ze zichzelf weer. Het touw kon steeds vaker slap blijven en het hoofd lager, Yes! Worteltje verdient. Na zo'n drie kwartier lopen ...

Eenmaal in onze wei, had Uniek al snel een opvoedende trap te pakken van ons 7 jarige kleinere paardje en een 2de ook. De verhoudingen zijn duidelijk en even later graasden ze gedrieën kalm door de wei. Uniek rolde even. En wij kunnen nu weer rustig verder de volgende keer. Tot de boer weer iets nieuws en leerzaams verzint.

Michiel

Huertecilla schreef op woensdag, 29 juni 2005, 13:30:


Het gaat erom of mijn paard vloeiend en gemakkelijk
mijn signalen oppakt, ze opmerkt en er in mee gaat.
Dat is waar het om draaid voor mij en dat is vooral
een contact vraagstuk.

Op welke manieren ontstaat die vloeiende eenheid
tussen mij en mijn paard?
Interessante vraag die op vele manieren diepgaande
antwoorden opleverd.

Vloeiend en gemakkelijk met mijn paard mee gaan, dat staat bij mij voorop. Gedachtes die het paard met zijn gedragingen afkeuren, en de mate waarin ik daar aan hecht, blokkeren ook mijn relaxte heldere manier van samen met mijn paard zijn. En als dat eenheidsgevoel niet vanuit mij stroomt, dan kan ik zijn eenheidsgevoel met mij ook niet opmerken.

Graag hoor ik anderen hierover ...

Michiel

Inge Teblick schreef op woensdag, 29 juni 2005, 12:15:


... dus als ik precies wil zijn dan helpt een bit?

Ik heb wat bezwaren tegen deze argumentatie, omdat het de illusie van de werkzaamheid van bitten in stand houd. Enerzijds houdt dit alle nadelen van grootschalig bit gebruik in stand. En anderzijds blijven mensen werken aan de buitenkant - de bitkant , terwijl gevoelig en heel mooi rijden voortvloeit uit de binnenkant van de paard/mens relatie.

Heel mooi om te zien overigens zoals mens en paard kunnen samenwerken. En dat dressuur mensen liever met een bit in rijden, is een feit. Uit onwetendheid, omdat ze niet anders weten dan dat dáár een noodzakelijk deel van de nauwkeurigheid vandaan komt. En dat komt het niet, nauwkeurigheid komt van binnenuit, het is een fabel dat nauwkeurigheid van het bit komt.

Als dolfijnen zeer precies kunnen reageren en springen zonder bit kunnen paarden dat ook Ik zou niet weten waarom deze vergelijking mankt loopt, in werkelijkheid spelen er heel veel andere processen die precisie veroorzaken.

Michiel

Nick Altena schreef op woensdag, 29 juni 2005, 23:19:

Mijn punt is juist Nick dat ook de Libra niets uit mag maken. Als de Libra nauwkeuriger werkt, dan werkt het bit ook nauwkeuriger dan een halster. Beide onzin! Nauwkeurigheid komt van binnenuit, aan hoe jullie samen willen en kunnen rijden, aan de afspraken die je traint, aan de mindset die jullie beide hebben op de momenten dat he precisie verlangt!

Onbewust Nick door je enthousiasme voor de Libra, zeg je nu dat een bit nauwkeuriger werkt dan een halster. En dat is nu net mijn punt hier, dat deze illusie eens heel duidelijk gemaakt word.

Als jij je nieuwe Libra opdoet, dan is elke beweging die je maakt al helemaal al meer precies, dat is immers wat je mindset is op dat moment. En je paard weet dat en gaat er in mee. En jij denkt dat dit komt door het speciale halster.

Ik weet wel beter, precisie is ook heel vaak de mindsset waarmee ik loop met Uniek. Niet om dressuur dingen te doen, wel om samen te reageren op onze omgeving. We rijden alsof het meditatie is, natuurlijke meditatie, waarbij binnen en buitenkant samenvallen. Vandaar dat ik weet waar precisie vandaan komt, zichtbaar in het hele vloeiende en lichte meegaan met elkaar.

Michiel

Ik ben aan het berekenen hoeveel een eigen paard mij zou gaan kosten.
We kunnen twee paarden kopen en een weide huren bij de gemeente.
Als het allemaal door gaat dan horen jullie dat natuurlijk wel

Vraagje: Hoeveel kost ongeveer het hooi wat jullie voeren, onze paardjes zijn 154 schofthoogte? Verdere kosten zijn een mineralenblok, water en ontwormingsmiddel 4 ? maal per jaar.

Natuurlijk bekappen doe ik zelf.
Aanloopkosten zoals een schrikdraad installatie kan ook nodig zijn, of een eenvoudige schuilplek bouwen als er geen bomen zijn.

Zijn er nog meer kosten die ik hier vergeet?
Wa verzekering hebben al.

Michiel

Net op marktplaats gekeken en veel hooi kost daar 2 euro per baal (soms 1,5 euro) grote ronde balen zijn uiteindelijk misschien goedkoper, doordat er geen gewichten bij staan kan ik dit niet echt vergelijken..

Als ik 550 pakken voer koop a 2 euro per stuk dan kost dit 1100 euro per jaar en dat is meer dan 90 euro per maand. Niet mis!
Een grote weide huren (100 bij 100 meter) bespaart wel een aantal maanden op hooi inkopen begrijp ik. 550 kan dan ook 300 pakken worden misschien?

Michiel

Malenka schreef op zondag, 3 juli 2005, 23:02:


Wauw wat een verschillen zijn er mogelijk he, het maakt nog al
wat uit of hooi 25 tot 45 euro per maand is of 90!
Die 3 plakken per paard is dan ook nog alleen
voor de magere 6 maanden van het jaar, bij een weide
van 100 bij 100, schat ik.

Vanmiddag op de fiets ontdekten we een braak liggend
terrein van 4 hectare. Waarvan de helft bestraat was met
open stenen waar bloeiend gras op staat. Zou de gemeente
zo aan me kunnen verhuren vermoed ik. Arme grond die ook
vervuild zou kunnen zijn van de auto's die er jaren op geparkeerd
hebben. Dat is wat minder.

Kortom jullie kennen dat wel, als je een huis zoekt dan zie je overal
huizen. Ik zie voor even overal leuke weidemogelijkheden.
Er ligt echt heel veel ongebruikte grond hier in en rond Zwolle.
Hoe gaat dat als je een partner of vrijer zoek ?

Die jaarlijkse inenting daar heb ik me nog niet in verdiept.
Wat zijn de voors en tegens daar van?

Michiel

Malenka schreef op maandag, 4 juli 2005, 12:35:



Ja en die 4 hectare is op zo'n arme grond dat als een paard iets weghapt het misschien wel 6 weken duurd voordat er weer een hap genomen kan worden. In een vette wei op klei is dat 1 week. Omgerekend blijft er van die 4 hectare dus maar 0,66 hectare over.

Tja ik begin het gevoel te krijgen dat ik goed voorbereid ben

Michiel