Diestelmans Liesbet schreef op zondag, 3 juli 2005, 13:22:


Dit lijkt op zomereczeem. Bij ons oudje die een klein eczeemplekje heeft gebruiken we betadine poederspray, maar het is minimaal bij haar.
Er zijn ook boettdekens voor Shetlanders. Draad spannen vind ik echt maar niets, beter is om te zien de jeuk te voorkomen. Waarom staat ie in een box? Is het een inloopstal?? Baby olie kun je ook nog gebruiken om de plekken wat soepel te houden. Heeft ie al eerder die jeuktoestanden gehad?

Groeten Esther

Michiel schreef op zondag, 3 juli 2005, 16:46:


100 bij 100 is een wel hele kleine wei, daar heb je helemaal niets aan. Reken iets van 5000 vierkante meter per paard, ieder paard extra de helft erbij. Dan nog is het krap hoor. Hier kost hooi 2.50 per pak.

Groeten Esther

Piet schreef op zondag, 3 juli 2005, 18:15:


hihi dan geef ik nu Dick de schuld Die heeft het voorgerekend, Maar als ik mijn logica er op los laat is 100 bij 100 een are, 10 bij 10 een ca en 1000 bij 1000 een ha.

Groetjes Es

Piet schreef op zondag, 3 juli 2005, 18:15:


Ja Piet je hebt gelijk, ik ben het op gaan zoeken, zal nu Dick maar rekenles gaan geven
Dat een nul nog zoveel waard is

Groeten Esther

Malenka schreef op maandag, 4 juli 2005, 18:06:


Ja is een moeilijke he dat wel of niet onbeperkt geven. Ik ben toch ook echt aan het beperken geslagen, een paard is zeker 80 kilo te zwaar, dat vind ik dus ook link. Ik geef wel vaak, maar dan kleine porties. De weidegang is ook echt beperkt. Wat me wel is opgevallen bij het veels te zware paard is dat ik die veel beter lang gras kan geven. Schraal houden maakt haar juist dik. Dat zal het fructaan zijn vermoed ik. Ook haar hele gedrag is veranderd na haar minder "schraal" te zetten. Het is een puzzel waar ik nog niet uit ben, maar zie wel degelijk resultaat. Het enorm magere paard wat hier sinds december is doet het juist weer geweldig met enkel weidegang (24 uur) , zelfs het eczeem lijkt verleden tijd.
Groeten Esther

HannahFroukje schreef op dinsdag, 5 juli 2005, 6:54:


Snap niet helemaal wat je bedoelt Frouk met de aandacht vragen met het touw het hoofd naar je toe trekken.Dat is dan toch meer Parelli dan clickeren lijkt me.
Zelf denk ik dat Lianne juist wat te snel gaat, te grote stappen in een keer, en dat het paard het dus gewoon nog niet helemaal kan volgen. Falka had het in het begin ook wel eens dat ze gewoon even op zoek ging naar gras, maar toen ze eenmaal door had dat ze een wortelschijfje kreeg als ze iets goeds deed doet ze juist enorm haar best om dat schijfje te verdienen, leuk om te zien is ook dat als ze een oefening nog niet begrijpt ze haar hoofd laag doet, die oefening begrijpt ze goed, en het is dan net alsof ze vraagt "bedoel je dat? " Op dat moment weet ik ook dat ik te snel ben gegaan, maar ook dat Falka nadenkt om te zien hoe ze haar wortel nu toch moet verdienen. Dat het "laag" er goed inzit daar heb ik al veel profijt van gehad trouwens. Ik wil het er nog wat sneller in, en proberen of ze ook mijn knie wil gaan targetten als ik er op zit. Nu werkt het wel al als een rem, maar nog wel een lange remweg. En het is een gek gevoel als je het als rem gebruikt en er is helemaal geen hoofd voor je, maar een neus die over de grond gaat

Groeten Esther

Lianne Dingemanse schreef op dinsdag, 5 juli 2005, 8:46:


Met voer belonen en opdringerig worden kun je dus ook afleren met voer. Klinkt misschien vreemd. Ze krijgen pas hun wortelschijfje als ze eerst netjes een stappie terug doen. Dan yes je en geef je het worteltje, eerder niet. Je zult zien dat ze heel snel doorhebben dat ze moeten wachten op de yes.

groeten Esther

HannahFroukje schreef op dinsdag, 5 juli 2005, 10:08:


Ok dan hebben we het over twee verschillende dingen. Lianne vroeg hoe het met clickeren moest. Met clickeren de aandacht vast zien te houden.
Dus ook beleefd en veilig. maar met clickeren. Zijn veel manieren om de aandacht vast te houden Ik maak me er ook verder niet zo druk om hoor, maar het was een specifieke clickervraag. Trouwens dat gebakkie, hoe zit dat Daar moeten we toch maar weer eens een wedje om doen

Groeten Esther ( dol op voedselbeloning)

karina schreef op woensdag, 6 juli 2005, 16:12:


Als je kunt voorkomen dat die kiezen eruit gaan voorkomen hoor. Paard heeft ze echt nodig. Ik heb er zelf verder geen ervaring mee, maar zou als ik jou was ook eens met een paardentandarts overleggen of er niet een andere mogelijkheid is, hier zit een dierenarts die ook is gespecialiseerd op gebit van paard, misschien kun je die ook om advies vragen. Die DA heet Aart Schutrups van dierenkliniek Wolvega, bellen om info kan nooit kwaad. Misschien is er wel een mogelijkheid tot een kanaalbehandeling. Ik vind het ook zo vreemd dat er wordt gezegd " waarschijnlijk 3 kieswortels aangetast," stel toch dat er niets mee mis is.
Heel veel sterkte met het paard.

groeten Esther

Nick Altena schreef op vrijdag, 8 juli 2005, 0:00:


Lang zal ie leven!! gefeliciteerd hoor Piet

Groeten Es

leetje schreef op vrijdag, 8 juli 2005, 12:40:


Ja hier doen ze het ook, ik heb het zelfs op film kunnen zetten. Ik had het ook nog nooit eerder gezien.

groeten Esther

HannahFroukje schreef op vrijdag, 8 juli 2005, 12:55:


wil je het filmpje? Heb het verkleind dus pas vast wel in mailvak.

groeten Es

Trudy schreef op zaterdag, 9 juli 2005, 21:06:


Allemaal bedankt voor de felicitaties, en de borrel komt heus wel!! De boodschappen had ik al in huis.

Groeten Esther

Helaas vandaag een paard wel erg hard geslagen, en de vraag blijft hoe hadden we het anders kunnen of moeten doen. Het zit me dwars dat we echt de gloeiende pook gebruikt hebben. De bel ging, ( gelukkig hoorde iemand de bel, ik ben doof door twee ontstoken oren, en er waren mensen op bezoek, die hoorden de bel wel godzijdank) Kinderen kwamen vragen of de paarden in het natuurgebied van ons zijn, want er lag er een in het water. Het was een van de grote paarden van onze buren, de buren waren weg.
Ik dus rennen, iedereen rennen, halster vinden longeerlijnn vinden enz. Trekker er bij gevraagd mocht het nodig zijn. Het grote paard bleef maar zwemmen, en geen halster om, met de brandweer het bootje in, ( even onofficieel gejat, met dank aan de eigenaar van het bootje, die merkt het nooit denk ik) Maar het paard bleef maar zwemmen, en ging echt harder dan bootje, mijn vriendin het water in, maar iedere keer als ze in de buurt was, paard weg. Steeds zwemmen. Vriend het water in, uiteindelijk toch halster om kunnen doen, al zwemmende, maar paard werd zo moe, liet gewoon kop hangen. Iedere keer weer naar de kant zodat ie uit kon rusten, maar hij kwam er niet op. Drassige bodem, benen die ie nergens neer kon zetten. En steeds in paniek ging ie weer zwemmen. Veel publiek stond te huilen. Een trekker hadden we kunnen halen als het nog langer duurde, met risico dat we nek braken, en zijn grote vriend was ook al aan het stressen die moesten we ook op de wal zien te houden, te pakken was ie niet meer.
Na een uur zwemmen hebben we hem uiteindelijk op een plek gekregen waar ie zijn voorbenen op de kant kreeg, maar hij was te moe om de kant op te gaan. De benen hebben we met man en macht op de wal gekregen, de lijnen weer voor de zoveelste keer achter zijn kont, en met man en macht getrokken, en hem echt keihard geslagen met de zweep. Wat een klotegevoel, iets wat je nooit doet, wat je niet wilt doen, maar uiteindelijk bleef ie wel wakker en vond de kracht om de kant op te komen. Paard is godzijdank helemaal heel, heeft wel wat wondjes, maar is allemaal verzorgd. Maar hoe hadden we het anders kunnen doen? Het slaan zit me zo dwars, ik heb geen idee hoe we hem op een andere manier bij de les moesten houden. Die kop naar beneden was echt eng. Hij verzoop zichzelf gewoon als we hem niet zo geslagen hadden. Ik was al ziek, maar hier ben ik dus ook ziek van. Was erg blij dat mijn vriendin zo doortastend was, en zelfs in het water op zijn rug ging zwemmen om het halster om te krijgen en de lijnen vast kon maken.

groeten Esther, die echt zich afvraagt of we het anders hadden kunnen doen.

ElkeW schreef op maandag, 11 juli 2005, 9:18:


ja dankjewel allemaal, schuldgevoel heeft idd weinig zin, en hij was natuurlijk ook bang door alle drukte om hem heen. De grootste klus was om het halster om te krijgen en de touwen om zijn kont. Alles is gefilmd trouwens, en door het bekijken van de beelden weten we nu zeker dat we het goed hebben gedaan, ook zien we wat foute dingen maar daar leren we van. Er is een stuk film waarin je ziet dat we zijn hoofd echt boven houden, eigenlijk jammer dat we het zwemmen niet kunnen oefenen met hem, want de kanten zijn zo beroerd, maar dat had een hoop gescheeld als ie wist dat ie mee had kunnen zwemmen, er is een plek waar ie er vrij makkelijk wel uit kan, maar daar kregen we hem gewoon met geen mogelijkheid naar toe. In de hele film zie je toch ook dat we zelf niet in paniek waren, dat kwam achteraf pas de echte bibbers. Of ie uit het water blijft hoop ik, vorig jaar was het een keer s'nachts, toen werden we het bed uitgebeukt door de brandweer, maar toen was ie in een andere wei en beter op de kant te krijgen. Hij flikt het trouwens altijd als wij oppassen. Gelukkig is ie nergens gewond, op een klein schrammetje na.

groeten Esther