Ilona Kooistra schreef op woensdag, 13 juli 2005, 23:58:
> Nick Altena schreef op woensdag, 13 juli 2005, 23:48:
>
>> Zoals je weet morrie...ik ben ook geen natuurlijk leider en doe
>
> Met sommige paarden heb je gewoon wél savvy nodig, een goede,
> positieve uitstraling zonder angst maar ook zonder intimidatie,
> gewoon een natuurlijke leider.
*************************
Dat ben ik wel met Ilona eens. En als je dat kunt uitstralen, kan dat bij het paard gewoon heel veel rust geven. Ik denk ook dat een paard in de war kan raken als hij WEL op pad moet met iemand, vervolgens zelf niet MAG bepalen wat er gebeurt (omdat er nu eenmaal iemand op zit) maar ook geen duidelijk gids bij zich heeft. In mijn oren klinkt dat dan heel logisch dat een paard aan de loop gaat als hij voelt dat de situatie bedreigend is. En bij een tractor is het in dit geval blijkbaar heel duidelijk: wegwezen dus ...
Je kunt het leiderschap noemen, maar leiderschap heeft zeker niet alleen met imponeren te maken (waarom maken zoveel mensen dat er van?). Leiderschap heeft ook - voor mij VOORAL- te maken met je paard te kunnen vertellen: ik bescherm je wel, je hoeft niet bang te zijn. Ik los dit voor ons op. Dat heeft op zo'n moment niet automatisch iets uit te staan met druk, met imponeren of met koeieneren. Naar mijn idee heeft het ook weinig te maken met
Parelli of een andere methode, zolang je maar wel je boodschap over kunt brengen. In een kudde is er toch ook een paard dat de hoofdrichting bepaalt? De rest van de kudde schiet niet alle kanten op, nee, die gaan achter dat paard aan, zodat de hele kudde dezelfde kant opgaat. Bij elkaar blijven is het sowieso het veiligst en ook wel zo praktisch. Als jij die koppositie niet hebt ingenomen, dan zal het paard denken aan diegene die dat wel heeft, en die staat dan meestal in het weiland thuis , dus ...
(en tis sowieso moeilijk om daaraan te tippen).
Er zijn paarden die de koppositie gaan betwisten, maar er zijn ook paarden - en dat zijn er volgens mij veel meer - die maar wat blij zijn als jij aangeeft dat jij het allemaal wel weet en dat jij echt in STAAT bent de richting te bepalen. En dat vervolgens ook doet. Dat geeft rust, en vertrouwen.
Terug naar het oorspronkelijke verhaal:
Ik zou echwel met die tractors aan de slag gaan op eigen terrein. Zo wordt het sowieso nie wat. En ik zou zelf nooit gaan rijden als ik niet 100% was, dat heeft je paard heus in de gaten en wordt er nog onzekerder van als jij je niet helemaal ok voelt.
Rijden is niet alleen meeliften ... ze voelen heus wel hoe je d'r op zit. Ik zou dat zelf ook niet doen, met Toroppie ga'k ook alleen maar naar het bos (onze eigen "uitdaging") als ik me 100% in staat voel om de situaties aan te kunnen. Ga ik eens wanneer ik me niet optimaal voel, dan gaat hij in het bos meteen met me aan de loop, hij voelt dat gewoon. Als ik hem wil 'leiden' moet ik gewoon sterk staan, anders accepteert hij het niet.
Ik denk dat jouw paard - hetzij uit onzekerheid,hetzij uit competitie - ook heel goed aanvoelt dat hij dat met je kan doen ... zelf sterker worden lijkt me de enige oplossing, ik zou d'r maar iemand ff bijhalen die je een eind op weg helpt.
Warboel
