Michiel schreef op zondag, 10 juli 2005, 13:54:

Dat snap ik. Al wil dat niet zeggen dat je daar dan maar een standaard van moet maken. Het voelt een beetje als 'bij gebrek aan beter' dus als ik het te druk heb om alles volgens de eigenlijke bedoeling te doen, werkt dat signaal aan de teugel ook heel goed.
Ik wil uiteraard niet zeggen dat het signaal aan de teugel verkeerd is. Wel dat het feit dat het misschien tijdens een buitenrit heel praktisch is, niet betekent dat het ideaal gesproken de voorkeur geniet (lijkt mij). Je blijft toch streven naar het meest subtiele ipv direct dat signaal aan de teugel.


Yep, maar dan hebben we het in principe toch over hetzelfde. Subtiele, doch sprekende lichaamstaal geboren uit een gedachte of wens, waardoor je paard direct begrijpt wat je bedoelt. Alleen lijkt het alsof jij die lichaamstaal veel vanzelfsprekender ervaart dan ik. Ik moet er echt moeite voor doen en er dus ook op letten dat mijn wens in overeenstemming is met mijn lichaamstaal. Dat is waarschijnlijk ook zo de reden dat ik dat ik er zo op 'hamer'. (voor jou ook een lachende smilie, ik weet niet waar ik die vandaan moet toveren.)

Groeten, Marleen

Vandaag is er voor liefhebbers en geinteresseerden een parelli toernooi in Lunteren. Het begint om 10.00 en eindigt om 16.00 uur met mogelijkheid tot een barbeque om 19.00 uur. Toegang toernooi is gratis. Als je meer info wil, kun je kijken op de parelli site: parelli.nl" target=_blank>www.parelli.nl

Hopelijk tot ziens vandaag!

Groetjes, Marleen

Vorig jaar zijn zowel mijn eigen paard Donanta als mijn verzorgpaard Principia vanaf eind augustus/begin september meerdere keren ziek geweest door verkoudheid, vastzittend slijm, verhoging etc. Van Principia vind ik het wel logisch, zij heeft door ernstige koliek en 2 daaropvolgende operaties op het randje van de dood gelegen. Zij heeft daar waarschijnlijk een gevoeligheid op haar ademhalingsstelsel aan overgehouden en is dus snel verkouden bij nat en winderig weer. Mijn eigen 2 jarige Donanta echter is verder een gezond, sterk paard, maar had bij een snotneus wel 39,3 graden koorts en gedroeg zich ook duidelijk duffer en ontwijkend. Beiden werden door de DA behandeld met antibiotica. Nu ben ik zo langzamerhand op het punt gekomen, dat ik me afvraag of antibiotica niet meer schade toe kan brengen aan de weerstand van het paard dan het goed doet (afgezien van ernstige gevallen). Ik zou graag willen weten of het mogelijk is om erge snotneuzen en verkoudheid te voorkomen. Ik bedoel dan vooral hoe je het paardenlichaam zo ver kan krijgen dat het een goede weerstand heeft en zichzelf kan verweren tegen wisselende weersinvloeden. Sommige andere paarden in de kudde lijken nooit last van zoiets te hebben. Is het los van overblijfselen van ernstige ziekte, zoals bij Principia, iets waar het ene paard meer aanleg voor heeft dan het andere?

NB beide paarden staan 24/7 buiten, met vrijwel onbeperkt kuil, een inloopstal en waren verder op het oog fysiek in goede conditie. Wie weet raad?

Groetjes van Marleen

Kristel Vanden Boer schreef op maandag, 25 juli 2005, 9:21:


Hallo Kristel, welkom,

Als ik het goed begrepen heb, doet Inge Teblick ook oefeningen die lijken op, of gebaseerd zijn op, Parelli. Zijn programma's zijn afwisselend, legt onderlinge verhoudingen bloot (das soms best effe schrikken!), biedt hulp bij specifieke problemen en richt zich uiteindelijk ook op het rijden. Het is een totaalpakket waar ik in korte tijd al veel positieve resultaten heb geboekt met 2 aardig dominante merries en een opstandige puber... Een aanrader als je het mij vraagt.

Groetjes, Marleen

Piet schreef op maandag, 25 juli 2005, 16:22:


Ook goed. Gevraagd werd naar verdere/andere visies. Daar heb ik er een van gegeven. En mijn ervaring ermee. Waarom nou zo'n negatieve opmerking? Daar heeft toch niemand om gevraagd? Ik snapput niet.

Groetjes, Marleen

Hoi Piet,

Even om te verklaren; van Inge weet ik niets en het ging me niet om haar. Kristel vroeg om aanvullingen/andere invalshoeken op het boek van Inge en daarom noemde ik haar naam. Elkaar verkeerd begrepen denk ik.

Daarnaast reageerde ik misschien wat allergies, omdat ik bang was voor de zoveelste parelli versus clickeren discussie. Ik voel in die discussies veel negativiteit en afkeuring in beide 'kampen'. Dat 'kampen'gevoel is juist wat ik zo verafschuwde in de traditionele paardenwereld. Hier op dit forum zijn veel mensen die zoveel zinvols te vertellen hebben, dat die wat kinderachtige 'mijn manier is beter'discussies als rotte appels meuren tussen die boeiende ontwikkelingen.

Misschien erg korte tenen van mij.... Sorry daarvoor.

Wat mij betreft nu afgedaan (waar haal ik die smilies vandaan?).

Even goede paardevrienden!?

Groeten, Marleen