anet wolff schreef op donderdag, 14 juli 2005, 19:18:


Dat doen veel paarden. Je kan ze leren om hun benen goed op te tillen door regelmatig eens op oneffen terrein te rijden, dwars door het bos e.d. Dan leren ze doorgaans dat het prettiger loopt als de benen iets hoger worden opgetild.


Ik zou de ijzers maar weghalen. Daarna zorgen dat de hoef goed gaat groeien, het paard leren iets beter te lopen (gaat doorgaans vanzelf nadat de ijzers zijn verwijderd) en veel op de harde weg laten lopen. Eventueel kun je hoefschoenen gebruiken maar vaak is dat niet eens nodig.

Groeten,
Frans

e m kraak schreef op donderdag, 14 juli 2005, 19:51:


Bij de meesten is dat aantal echt wel veel lager dan 50%. Jij bent bewust gaan testen, maar heel lang heeft het aantal stemmen gewoon op 1 gestaan. Zoiets valt wel op en eens in de zoveel tijd gaat de bezem er door.


Ook niet zo. Als er ineens achter elkaar een aantal keer wordt gestemd op iemand die in de maanden daarvoor hooguit eens per maand een stem kreeg dan gooi ik ze er ook uit.


Nee, ik ga dat niet aan de grote klok hangen, maar reken maar dat er met een aantal bekappers een mailwisseling heeft plaatsgevonden.


Dat betekent dat "bekeerde hoefsmeden" hier lekker grote getallen neer kunnen zetten, terwijl overtuigd natuurlijk bekappers die nog maar kort paarden bekappen (of dat niet full-time doen) hier een ontmoedigende score voor krijgen.


Dat is zo. Maar ik ben bezig om het sterrensysteem beter te beschermen, los van ip-nummers e.d., en daarnaast is het misschien een goed idee als mensen hun emailadres ter verificatie moeten opgeven zodat wij (niet jullie) een stem kunnen controleren.

Gewoon een lijst "zonder iets" is pas helemaal een ramp...

Groeten,
Frans

anet wolff schreef op donderdag, 14 juli 2005, 20:04:


Nee, dan gaat de hoef niet meer slijten. Hij gaat harder groeien, precies zoveel als nodig is. Lees ook maar eens de artikelen op deze website.

Groeten,
Frans

e m kraak schreef op donderdag, 14 juli 2005, 21:08:


Omdat dan álle hoefsmeden erop kunnen. Want bekappen zonder een ijzer te plaatsen kunnen ze allemaal. Of wordt er dan van mij verwacht dat ik ga beoordelen welke bonafide zijn en welke niet? Daar hebben we vroeger al eens geharrewar over gehad, dus nee, daar brand ik mijn vingers niet meer aan.

Groeten,
Frans

Esther schreef op donderdag, 14 juli 2005, 22:10:


Ik zei het andersom. Als het ogen aan de voorkant heeft is de kans zeer groot dat het een predator is. Als het een mus is is het wel een vogel, maar als het een vogel is is het niet perse een mus. Weinig dieren hebben de ogen aan de voorkant, maar als ze dat hebben is het praktisch altijd een roofdier.


Dacht je nou echt dat een paard een aangeboren dierenencyclopedia ingeprogrammeerd heeft en van elk roofdier bij voorbaat weet of het gevaarlijk is of niet? Een mens is groot genoeg om gevaarlijk te kunnen zijn. Weet het paard veel hoe hard de mens kan rennen, of hij klauwen kan uitsteken of hoe scherp zijn tanden zijn! Ok, dan kan hij leren. Maar niet bij voorbaat weten.


Omdat die zo klein zijn dat dát in ieder geval ongevaarlijk lijkt.


O ja, zeker weten. Onbekende grotere dieren zijn bij voorbaat eng. Wacht maar eens tot je voor het eerst een wild zwijn tegenkomt...


Over slimheid valt te twisten. Over dat geheugen ook. De meeste paarden zijn op eigen terrein niet in staat om uit eigen beweging een U-vorm af te leggen; het zogenaamde detouring experiment. Dus wat is slimheid?

Groeten,
Frans

e m kraak schreef op vrijdag, 15 juli 2005, 2:22:


Jij zegt het ook verkeerdom. Ik zeg:
"ALS een dier de ogen aan de voorkant heeft, dan is de kans enorm hoog (>99%) dat het om een roofdier gaat". Een of ander exotisch aapje doet aan die stelling natuurlijk niets af. Voor de lezers: ga maar een denkbeeldige lijst met dieren na, pak de hele dierentuinverzameling maar, en ga eens kijken wat er op het menu staat van dieren die de ogen frontaal in het hoofd hebben. Praktisch zonder uitzondering vleeseters!


Dat is mijn eigen veronderstelling. Doet er ook niet zoveel toe, want ik schreef dat paarden een onderscheid maken op basis van allerlei cues, de ogen zijn er één van, maar er zijn er nog veel meer. Blijkbaar bezitten katten niet voldoende eigenschappen om het voor een paard tot een bedreigend roofdier te maken.


Ponies zijn daar aanmerkelijk beter in dan paarden. Ik heb hier zelf een aantal (ongeplande) detouringtests gevoerd, en de enige die daar iets mee kon was de bejaarde pony. Je kent de opstelling van ons terrein: een weiland, en aan de voorkant twee uitgangen: eentje naar de bak, de ander naar de schuilstal. En guess what: als de paarden in de bak staan, en je gaat hooi klaarzetten bij de schuilstal, dan breken de paarden de bakrand zo ongeveer af in wanhopige pogingen om "over te steken" naar de schuilstal, terwijl ze alleen maar terug hoeven te lopen naar de wei om de andere uitgang te nemen. En nee, dat is dus niet een eenmalig iets dat ze moeten leren, dat is gedurende de hele winter in de toenmalige opstelling zo gebleven! Het is bijna te stom om te kunnen geloven. Hetzelfde verschijnsel als we stripbegrazing toepassen en de achteringang van de weide gebruiken. Willen ze dan naar de schuilstal dan moeten ze terug naar achteren, en dat doen ze keurig zolang de "omweg" kleiner is dan pakweg 15 meter, maar daarboven dan blijven ze "plakken" in de hoek en daar heen-en-weer-rennen als ze naar de schuilstal willen. De enige die in zo'n geval omdraaide was de pony.

Groeten,
Frans

Esther schreef op vrijdag, 15 juli 2005, 11:29:


Ik denk dat ponies van nature in voedselarmere en ruwere gebieden voorkwamen dan paarden. Dus ponies hebben wat meer "terrein-intelligentie" nodig dan paarden. Maar zoals ik al zeg: intelligentie is een ruim begrip. Jack, die oerdom is met het detouring-experiment en daarbij vele malen slechter scoort dan een rat, is tegelijkertijd onovertroffen als het gaat om zijn ingebouwd kompas. Ik kan hem meenemen naar een onbekende plaats, daar gaan rijden, en halverwege de rit aangeven dat ik naar huis wil en hij loopt feilloos terug naar de trailer, daarbij vaak zelfs een geheel nieuwe (en kortere!) route nemend.

Dit kan tot bizarre uitkomsten leiden. Jack kan vanaf grote afstand de weg naar huis terugvinden, maar loopt dan vast aan de overkant van ons huis omdat daar een kanaal ligt. Een stukje verder kan je oversteken, maar dit is een "omweg", een detouring-experiment dus, en ook al hebben we dit honderden keren gedaan, hij blijft vanaf de overkant van het kanaal naar zijn wei staren, niet wetend hoe hij nu verder moet...

Groeten,
Frans