Tss tsss AF, ieder terug naar z'n hoek .

Het heet dan wel clickertraining, maar ik wou dat het markeertraining was genoemd of zo (niks zo onpraktisch met paarden als een mechanische clicker).

Het gaat om de bridge. Noch de gekozen beloning, noch de manier waarop je van je paard verkrijgt wat je wil hebben, is "vastgelegd" in regeltjes.

Nick en Piet werken bij voorkeur met snoepjes als beloning (ja, sorry hoor Nick . Pien en Frans werken bij voorkeur met druk als beloning. Ik denk ook dat dat komt omdat wat ze doen met hun paarden (ondermeer: rijden) verschilt.

Ik werk met die beloning die bij de gevraagde oefening past. Ik heb méér manieren om een bepaalde oefening op te lossen, *afhankelijk van paard en omstandigheden*. Ik kies noch per definitie bvb. targeting of freeshaping (Nick en Piet zijn daar veel fanatieker in dan ik ), noch het verhogen van druk. Ik zeg wél altijd hardop "dat heb je goed gedaan". Ook bij het rijden. Zodat mijn paard weet dat de beloning volgt, die varieert van héél even mijn vingers wat lossen tot een halve appel.

Maar als een paard denkt dat hij me kan negeren (op de grond of in het zadel), dan gebruik ik godallemachtig zoveel druk als ik nodig heb om daar doorheen te komen. Ik ben bovendien onverbiddellijker dan bvb. Frans, denk ik: ik voer niet làngzaam de druk op. Ik doe zo weinig mogelijk, maar indien nodig meteen zoveel als nodig.
Zodat we kunnen beginnen léren. En ik hem hopelijk zo veel mogelijk kan bridgen voor de dingen die hij goed doet - wat ook de beloning is die daarop volgt.

In een compleet leersysteem is het niet of, of. Het is en, en.

met vriendelijke groeten,
Inge

http://www.ingeteblick.be

Hoihoi,

naar aanleiding van dit onderzoek in verband met aangeboren scheefheid van paarden : Idiosyncratic motor laterality in the horse... (en nu even aan elkaar knippen:)

http://www.sciencedirect.com/science?_ob=ArticleURL&_udi=B6T48-4F4HN4G-1&_coverDate=06%2F30%2F2005&_alid=296258943&_rdoc=1&_fmt=&_orig=search&_qd=1&_cdi=4968&_sort=d&view=c&_acct=C000050221&_version=1&_urlVersion=0&_userid=10&md5=af124e26e8755ad705b99add868ed7a5

...wil ik graag kijken hoe dat met het doorsnee rijpaard gaat (tussen drie en pensioenleeftijd). Als veel mensen hieraan meewerken, dan kunnen we vast een trend bepalen.
http://www.cremebrulee.be/inge/research/index.html

Graag deze link forwarden naar andere fora, zodat we een mooi gemiddelde kunnen afleiden.

met vriendelijke groeten,
Inge

http://www.ingeteblick.be

e m kraak schreef op vrijdag, 15 juli 2005, 18:45:


Dan moet ik de bevraging gaan uitbreiden naar leeftijdscategorie, maar ook naar discipline; dat wil ik later wel eens doen. Dit onderzoek ging over een tendens naar verschillende voorkeur volgens geslacht, en ik ben er nieuwsgierig naar of dat verschil standhoudt: kijken of het met rijpaarden ook duidelijk is (de paarden uit het onderzoek waren hoogstens net onder zadel).

met vriendelijke groeten,
Inge

http://www.ingeteblick.be

Ilona Kooistra schreef op vrijdag, 15 juli 2005, 22:29:


Wat ik wél vind is dat je de ethische plicht hebt om als je druk nodig hebt (als informatiedrager, ik heb het nu even niet over een acuut veiligheidsprobleem) dat je dat steeds met zo weinig mogelijk druk hoort te doen. Niet met een kanon op een mug schieten .
Puur leertheoretisch gezien is de druk verhogen indien het paard niet reageert op lage druk (als dat binnen deze oefening de relatief "beste" (= renderend op korte termijn) methode is voor het beoogde doel) een (bij velen onbewuste) toepassing van positieve straf (voor het niet-reageren) die hopelijk tegelijk werkt als negatieve bekrachtiger. En precies daarom liefst zo weinig mogelijk te gebruiken, en al zeker niet om een hele trainingsmethode aan op te hangen; gelukkig kan je de (mentale/fysieke!) pijn "verzachten" door te koppelen aan positieve bekrachtiging, hoewel het steeds een duidelijk motivatie- en dus een uitvoeringsverschil zal veroorzaken (ken je de term "poisoned cues"?). Wat meteen betekent dat het niet alleen een kwestie van ethiek is, maar ook van efficiëntie op langere termijn.
Overigens heeft het niets met een voorkeur bij het individuele paard te maken: paarden die snel leren met positieve bekrachtiging leren even snel met negatieve bekrachtiging. Het ene individu leert gewoon makkelijker dan het andere (wat niet per se hetzelfde is als "slimmer" zijn, integendeel).

met vriendelijke groeten,
Inge

http://www.ingeteblick.be