Frans Veldman schreef op zondag, 17 juli 2005, 22:52:
> Esther schreef op zondag, 17 juli 2005, 22:41:
>
>> Voor mij zit het probleem
>> dat wij als mens de predator van een paard zouden zijn.
>
> Wij zijn een predator. Het is aan het paard om uit te vinden
> (na zijn geboorte) dat wij geen paard op het menu hebben staan.
>
Kijk dat zijn we al eens

, dat een mens dus
geen predator is van eht paard.
>> Juist
>> omdat een paard zo slim is, heeft het paard besloten om maar met
>> ons samen te werken.
>
> Dat doet ie pas NA zijn geboorte hoor! En als ie dan geen mensen
> ziet dan vertrouwt ie ze later net zoveel als een beer.
En hier heb je het belangrijke stuk te pakken, de socialisatie.
alles wat het veulen nog niet herkent als zijnde ongevaarlijk is eng. Dat kan net zo goed een slangenhaspel zijn, of een frietenbakkie.
>
>> Dat is een slimme overlevingstaktiek. Dat
>> met die ogen was jouw voorbeeld om te bewijzen dat wij een

> En dat is iets wat de meesten van ons wel meemaken: paarden die
> niet toelaten dat je aan de oren komt, of paarden die je wel op
> hun rug dulden maar uiterst neurotisch blijven, of je eraf
> smijten zodra het al te eng wordt, etc. etc.
Dat komt ook door
leren, als je de oren bijvoorbeeld niet aan mag raken heeft een paard al geleerd dat het eng is van een 2 bener. Bij onze Bjork heeft het jaren geduurd voor we de oren aan konden raken, maar ja wie knipt er ook stukken uit de oren?? ( dat doen ze op IJsland om te merken wie de eigenaar is) Brella daarentegen hebben we zelfs helpen afdrogen bij de geboorte, die konden we dan ook gelijk overal aanraken. Het gaat volgens mij echt om de herkenning van situaties als zijnde wel of niet gevaarlijk. Ik geloof zeker dat een paard instinct heeft hoor, maar ook een intelligentie om gevaar in te kunnen delen. Vluchten kost energie, die wel van de graastijd afgaat

Ik bedacht me ook nog de wolfskinderen, een malse prooi eigenlijk, waarom zou zo een wolvin haar instinct volgen om voor een ander roofdiertje te gaan zorgen?? Dat stukje kan ik nog niet goed onder woorden brengen, maar valt dit ook niet onder hetzelfde??
>
> Het is dus goed om te beseffen hoe het paard ons ziet, en dat we
> steeds moeite moeten blijven doen om onze goede wil aan het
> paard te bewijzen.
Helemaal mee eens, we moeten moeite doen om onze goede wil te bewijzen, net zoals we moeite moeten doen om te onderzoeken of onze gedachtengangen wel kloppen, dat ooit iemand heeft bedacht dat wij een roofdier zijn, betekent niet per definitie dat het waar is snappie?? Het is in ieder geval fascinerend. Vroeger was de aarde plat, nu is ie rond, zo rond als een pannekoek

>
groeten Esther