Esther schreef op woensdag, 10 augustus 2005, 20:27:


Ja, leuk is het he... We leren Spirit eigenlijk niet echt gericht iets maar het gaat echt vanzelf.
Ineens kon hij aan een touwtje meelopen, wij dachten dat de kinderen hem dat geleerd hadden en de kinderen dachten dat wij hem dat geleerd hadden. Maar we staan geen dingen toe die we ook bij de anderen niet toestaan onder het mom van : "het is nog zo'n klein veulentje...." zoals zovelen wel plegen te zeggen.

Hij gaat nu gewoon mee uit wandelen over alle soort terrein, daarbij komt hij roosters, putten, verkeer e d tegen en dat maakt hem echt geen moer uit. Voordeel is ook dat hij zo'n coole moeder heeft.
Als dat zo doorgaat kan hij mee naar de paardenzegening in oktober.
Allemaal naast zijn mama geleerd.

Groetjes, Pien
www.spirithorses.be

Een van onze nieuwe paarden, Fanny, een Haflingermix, hebben wij vorige maand bij een paardenmelkerij gekocht voor de slachtprijs omdat ze zomereczeem heeft en dit jaar niet drachtig geworden is. (Ze is 8 jaar en heeft al 5 veulens gehad)

Toen ze een maand geleden bij ons kwam had ze een heel harde stugge korsterige en schilferige manenkam, helemaal kapot geschuurd en dito staart.
En vandaag was alles 'genezen'.
De plekjes zijn helemaal weg, en er groeit weer haar !
De manenkam en staartwortel voelen veel soepeler aan.

Wat we hebben gedaan is het volgende :
We hebben haar van het gras af gehouden en niks anders gegeven dan 24/7 hooi en wat mineralen in poedervorm. De paar keren dat ze toch even wat gras heeft gehad liep ze zich 's avonds weer te schuren, maar nu al is zelfs dat voorbij. Ik zie dat haar systeem tot rust is aan het komen.

De eerste dagen na aankomst heb ik de plekken ingemasseerd met vaseline om de huid soepel te houden, maar dat werd zo'n knoeiboel met rollen in het zand dat ik het na 4 dagen achterwege heb gelaten.

Wij wijten haar eczeem aan een combinatie van stress in de melkerij, het weghalen van haar veulen en overvoeding met calcium en eiwitten om melk te produceren.

Ook Fjord Izzy is op deze manier van haar eczeem afgekomen en heeft dit jaar helemaal niet geschuurd, terwijl ze vorig jaar geen staart en manen meer over had.
Deze paarden krijgen geen gras, geen bijvoer en alleen maar hooi totdat alle plekjes weg zijn. Daarna kun je rustig andere voedingsstoffen gaan introduceren en aan Izzy hebben we gemerkt dat ze nu veel meer kan hebben dan een jaar geleden.

Misschien een tip voor de wanhopigen onder ons.
Groet, Pien
www.spirithorses.be

Ilona Kooistra schreef :

Proficiat, een veulentje erbij....
Zelfs met camera's is het moment nog niet altijd te vangen, dat zie je maar weer.
(Eh.... sommigen leggen het veulen overdag pal voor je neus neer terwijl je koffie zit te drinken....)
Heeft ie al geplast en gemest? Zal wel he....
Spiritje is dezelfde avond nog gaan poepen meer pas de dag erna hebben we hem zien plassen.

Groetjes, en veel plezier met dat kleine stuiterding, Pien, J a c k.
www.spirithorses.be

Esther schreef :

Precies.
Ik vind het heerlijk om tegen de paarden te praten en ze reageren er heel fijn op.
Het ondersteunt mijn lichaamstaal, soms gebruik ik meer gesproken taal, soms meer lichaamstaal, al naar gelang mijn zin, stemming, wat ik van een paard vraag, maar natuurlijk net zo goed naar wat het paard prettiger vindt. Ik kan me best voorstellen dat een paard de balen kan hebben van oeverloos gewauwel, terwijl er ook paarden zijn die dat wel gezellie vinden zo.

Kijkend naar mijn 10 jarige zoon met zijn 23 jarige Quarter Bay zie en hoor ik het volgende: hij brouwt hooi- en gras soepjes voor haar, (soms zit daar een hap kippenvoer of zijn verse boterham bij, so what) klungelt wat met haar in de paddock, klimt op en af (want dat kan ie nu helemaal zelluf sinds een week), en ondertussen kletst ie honderduit tegen haar.
Ik weet zeker dat oude Bay daarvan staat te genieten, van zoveel aandacht en gezelligheid. De dingen waarmee hij bezig is vertrouwt ie haar toe (en zijn kippen). Heerlijk toch?!
Ik kan me niks leukers voor een paard en kind voorstellen....

Je stem gebruiken kan juist zeer geruststellend werken, ik laat het de lessers ook gebruiken. Als je zelf nerveus bent kan het praten tegen je paard je rustiger maken, in combinatie met de juiste ademhaling en houding. Lage stem maakt rustig, hoge stem geeft opgewondenheid weer.

Mensen zijn telkens weer verbaasd als ze hier komen rijden en ik ze vraag vooral wel tegen de paarden te praten, het is een vorm van communicatie die jammergenoeg op de meeste maneges niet mag worden gebruikt.
Duidelijke stemcommando's een zacht fluisteren, een waarschuwinkje tegen je paard ('pas op, het is glad in de bocht') of een 'no' wanneer je het echt niet met hem eens bent.
Moet je eens zien hoe het paard zijn oren naar je toe gekeerd houdt en afwacht op wat er komen gaat....
Lijkt me heel raar als je steeds als een soort van zwijgende tweebener tegenover je paard staat of op hem zit, met een heleboel bewegingen, zonder geluid.

Ik denk wel, als het erop aankomt, dat je paard eerder zal reageren op je lichaamstaal ; Ben je druk aan het bewegen maar praat je daarbij rustig heeft dat niet de juiste impact, hij ziet jouw bewegingen en reageert daar op. Een paard is een meester in het aflezen van wat jij wilt, dus ach.... ik denk dat het zo'n vaart allemaal niet zal lopen.

Pien
www.spirithorses.be

Marleen den Arend schreef:


Ja jij bent lekker....
Als je eens zou weten hoe ik hier nu achter mijn PC zit met een duffe kop, dikke ogen, (natuurlijk weer geen maat kunnen houden gisteren) in mijn glanzende lichtblauwe joggiepak met een handdoek om mijn natte haren heengeknoopt.
Gebit uit, jampotjes op, peuk in mijn mondhoek, overal flarden sjek en lege flessen nog op het buro, de asbak vol peuken, schreeuwende kinderen voor de veel te luide TV, waarboven ik uit zit te schreeuwen, ongewassen ramen achter me, berg kleren op de bank, ongezogen tapijt, de tafel achter me staat nog vol met kopjes van de visite van eergisteren, zeurende kat in mijn nek voor vreten, dode planten in de vensterbank, bruingerookte vitrage.
Nah.... Dat wil je niet zien I guess......

Pien
www.spirithorses.be

Ha HC, waar ben je?
Toch niet bridleless het ravijn ingestort I hope?!

Groet, Pien
www.spirithorses.be

Elske van Reeuwijk schreef :

Wij nemen Spirit mee aan een touwtje op onze wandelritten.
Ik heb hem nu bijna zover dat hij mee kan als ik op zijn moeder rijd en hem vasthoud aan een touwtje.

Zowel Jacqueline als ik zijn gewend de veulens altijd los mee te laten lopen, en gewoon te draven en te gallopperen.
Altijd komt er een moment dat ze steeds meer hun eigen weg gaan, en niet meer mee willen lopen.
Thuislaten is dan gewoon handiger (en minder irri).

Spirit echter ben ik dus aan het leren wel aan een touwtje mee te lopen. De reden hiervoor is dat er hier zoveel landbouwgif gestrooid wordt en ik niet wil dat hij blijft staan en aan gewassen knabbelt.
Ik wil hem gewoon aan alles wennen wat hij op straat tegen kan komen.

Pien
www.spirithorses.be

Piet schreef :

Oowww, ik vat em niet Piet.
Ken dat an mein hooggeblondeerde thuispermanetje legge?
Garoete, Pien

www.spirithorses.be

Marlies schreef


Hoi Marlies, waar heb je deze wijsheid vandaan?
Groetjes, Pien
www.spirithorses.be

fairytale schreef :


Meen je dat nou echt dat je vindt dat bijten en schoppen naar de carrotstick een goed teken is?
Sorry, maar dat kan ik met de beste wil van de wereld niet met je eens zijn.
Eerst sta je je paard toe dattie naar de stick schopt, en vervolgend hou je hem daarmee op afstand? Doet me sterk denken aan zweepgebruik.
Daar zou ik ook van gaan schoppen als ik paard was.
Dat noem ik geen veilig spelletje, sterker nog; ik vind het levensgevaarlijk. Persoonlijk vind ik zoiets een teken van niet al te beste communicatie tussen mens en paard.

Pien
www.spirithorses.be

fairytale schreef :


Oja, mijn vriendin C. was zo stom om dat uit te proberen en haar paard stond er nog op na 12 uur.

Pien
www.spirithorses.be

Els schreef:

Ik heb geen ervaring met een graaskorf, maar zou het bij sommige paarden niet frustrerend werken door zo'n ding mondjesmaat te moeten grazen? Ik was vandaag bij iemand waar ik het ding eigenlijk pas voor het eerst gezien heb, en zij vertelde mij dat ze er al een aantal versleten had, omdat haar paard daar gewoon nijdig doorheen beet.

Groetjes, Pien
www.spirithorses.be

ps, Els, gaat het al wat beter met Gipsy?

Marleen den Arend schreef :


Oké, kan ik me iets bij voorstellen. Maar er ook al eens aan gedacht dat er paarden zijn die gewoonweg er niet van houden dat je aan hun hoofd komt? Ik heb er hier 2 zo staan, en ik vind het onzin om hun te op te leggen het wel fijn te vinden, dat moet groeien, komt allemaal vanzelf. Als het erop aankomt mag het heus wel, maar als zij zelf de keuze hebben : Overal aanraken, buik, flanken komt en weet ik al niet wat maar niet aan het hoofd he....


In feite sta je dus toe dat je paard naar het verlengde van je arm hapt....

Ik heb hier sinds een maand een paard staan dat altijd de oren platlegt als je hem benadert. Het is een zeer leuke Haflinger maar hij is erg onzeker en getraumatiseerd. Laatst heeft hij iemand in het oor gebeten, resultaat 6 hechtingen. Hij reageerde vanuit angst omdat hij 10 jaren helemaal in zijn uppie heeft doorgebracht, zonder soortgenoten, in een omgeving van onbegrip, hoe goed bedoeld dan ook. Al wat hij deed was vanuit zijn angst 'zijn' merrie beschermen in zijn nieuwe groep, dat heeft niks met dominantie te maken. Het paard heeft erg weinig vertrouwen in mensen. Ik zou het nooit van mijn leven in mijn hoofd halen met dit paard los te gaan werken, en al zeker niet met een carrotstick of enig ander verlengd voorwerp van mijn arm, dat zou vragen om uitvallen zijn, ik denk dat hij mij te lijf zou gaan, en ik kan dat begrijpen, hoe rot ik het vind, want het hoort niet. Als ik hem van achter benader waarschuwt hij gelijk door zijn kont toe te keren, weer vanuit angst en niet vanuit dominantie. Er zijn nu mensen die denken dat hij zich gedraagt als hengst en leider van de kudde maar dat is niet zo. Hij is een watje, een bangerik, een schijthuis, hij wil lief gevonden worden maar hij weet niet hoe.
Hem rondjagen en met hem 'spelen; is nu het stomste wat ik zou kunnen doen want het versterkt alleen maar zijn angst en vluchtgedrag.

In plaats daarvan benader ik hem en raak ik hem aan in een vaste volgorde. Ik heb inmiddels een paar plekjes ontdekt waarbij hij stiekum verraadt dat hij het lekker vindt dat ik hem kriebel. Niet te lang, niet te hard, dan krijg ik een waarschuwing. Ik kan hem uitsluitend recht van voren benaderen (hij is het paard van die oogkleppen), dan is het goed, kom ik van achter of heb ik iets in mijn handen of een fladderjas aan is ie pleite.
Ik moet zo voorzichtig met hem omspringen en ik weet zeker dat hij niet snapt wat spelen is. In zijn ogen is dat bedreigend en moet hij van zich af meppen of bijten.
Daar is niks lolligs aan, hij speelt niks geen spelletjes met mij en ik ook niet met hem. Hij zit zeer snel aan zijn grens.


Wat.... niet straffen ? Waarom mag je niet laten weten dat je ergens niet van gediend bent?
Mijn veulen Spirit komt nu in de bijt- en bokfase, liefst wanneer zijn mama in de les meeloopt. Hij steigert nogal graag tegen zijn mama en de rijder, of bijt in benen, konten en zadelpads. Dus jij vindt dat ik dit moet toestaan? Waarom? Omdat ie nog een klein kwetsbaar veulentje is? Heb je al eens gezien hoe die kleine sodemietertjes tekeer kunnen gaan en wat de oudere paarden dan doen?
Eh.... straks is hij een hengst van 500 kilo en loopt ie nog in alles te bijten. Dachtutniet he.


Gebeurt hier ook, maar een fors nee doet hem ervan afzien hoor.
En als ie toch steigert tegen mijn paard op krijgt ie een duw van me. Daar leert hij erg snel van, merk ik.
Maar hij is ook het veulen dat bij me komt liggen in het midden van de bak terwijl de rest eromheen galloppeert. Of hij komt een kontenkriebel halen. Als dat geen vertrouwen is....


Daarin geef ik je groot gelijk.


Nee, want je beloont zijn trap- of bijtgedrag !
"Ow, als ik bijt mag ik stilstaan en wordt ik overal geaaid"
Als je met je paard nog in de CS bijt- en trapfase zit ben je te vroeg begonnen met deze game en is er nog geen vertrouwen.
Hij wil wat aangeven. Hij wil aangeven : "Je gaat te ver, laat mij met rust, mijn grens is bereikt". En jij had al moeten stoppen voordat het zover gekomen was. Ja, op een goed moment ja. (Ik ken ook wel wat van Parelli)


Ja, maar nooit door je paard weg van je te houden, maar juist naar je toe te laten komen. Vertrouwen bouw je op face to face, zonder iets daartussen, dus ook geen CS.

Groet, Pien
www.spirithorses.be

Ilona Kooistra schreef op dinsdag, 16 augustus 2005, 23:28:


Weet je, Ilona, ik ben dat wel met je eens, alhoewel ik het liever geleidelijker opbouw, maar dat is persoonlijke keuze. Da's ook de reden dat ik niet helemaal Parelli maar mijn eigen methode hanteer:

Een paard is een gewoontedier : Ik voer hem, ik zorg voor hem, ik geef hem water, zet hem op de wei etc. Hij associeert mij met positieve prikkels want zolang als ie zich niet prettig voelt laat ik hem volledig met rust, al ben ik wel tig keer per dag bij hem.
Lang ook deed ik geeneens een poging hem aan te raken.

Een ander voordeel voor mij is dat wij Fanny en Izzy bij Diesel hehbben lopen en die komen probleemloos naar mensen toe en worden graag aangeraakt, die zoeken toenadering. Ik zie dat Diesel dit observeert. Hierbij maak ik gebruik van het groepsgedrag.

Een voorbeeld : De eerste keer de kruiwagen met hooi in de paddock was reden voor hem om op de vlucht te slaan. Voor de anderen niet.
Nu is hij niet meer bang omdat hij dat van de anderen ziet en voelt.
Hij begint te voelen dat het veilig is en zijn vertrouwen begint te groeien.
Hij begint steeds minder weg te lopen, steeds minder ver ook, want hij begint ons te leren kennen. We hebben meermaals daags een positief contact met hem, hij wordt nieuwsgierig, al wat minder paniekerig.
Vanuit die band ga je aan het werk, Niks voor niks heb ik het altijd over de groep die problemen als vanzelf oplost, bovenstaande is zo'n voorbeeld.

Het ging er hier in de discussie echter om dat wanneer je paard bijt en schopt dat een teken is dat je goed bezig bent, want:

En daarmee ben ik het niet eens, daarom mijn verhaal. Het is niet per definitie zo dat een paard spelletjes terug speelt, da;s wat ik wou zeggen, en hoe gevaarlijk dat advies kan zijn wanneer ongeoefende personen dit ook wel eens zullen gaan doen.
Want je moet kunnen inschatten wat ernst is en wat niet.En wanneer je hebt te stopen.

Dan was ik het niet eens met het beschreven moment van de friendly game, want het lijkt nu zo dat het paard gefriendlied wordt wanneer het bijt en trapt. Ik zou pas friendliën wanneer hij opgehouden is met dat gedrag, jij dus ook, en ik hoop de berichtgeefster ook, maar dat was niet op te maken uit haar bericht, dus ging ik daarop in.

Groetjes, Pien
www.spirithorses.be

femke gersteling schreef op woensdag, 17 augustus 2005, 0:38:


Hoi Femke, ik ben het dus helemaal met je eens.
En met name met het laatste. In mijn ogen is het aanraken met de CS een desensibilisatie die niet gevraagd vanuit het paard komt maar vanuit de mens omdat de mens vindt dat hij moet wennen aan een aanraking of wat ook.
In mijn geval wacht ik tot er een moment komt dat het als vanzelf gaat. Dat moment komt er altijd en je hoeft er niks voor te doen behalve veel bij je paard zijn en hem veel observeren.En weer die groep als voorbeeld die mij helpt.

Ik ben nu zover dat ik Diesel ben aan het inrijden en dan weer ontstaan er momenten, kansen. Ik nam me niet voor om op hem te stappen en plots was toch het moment daar omdat ik dat in hem zag. (Hij was al een kei in grondwerk dus daaraan hoefde ik niet veel te doen). Die tijd die dat paard nodig heeft bepaal niet ik maar hij. Het is voornamelijk een kwestie van vertrouwen van hem uit.
Er is nog geen moment van strijd of twijfel geweest, ik ben zeer duidelijk naar hem toe, maar hij bepaalt.
En ik ga graag met hem mee, maar ik blijf wel die leidende mens.

Groetjes, Pien
www.spirithorses.be