Ilona Kooistra schreef op woensdag, 17 augustus 2005, 1:29:


Ja, dat is ook wel zo. En soms moeten dingen sneller dan je eigenlijk wilt : dierenarts, vervoer, hoefverzorger, en heb je niet de tijd om maanden op dat stoeltje te gaan zitten observeren.

Als ik Spiritje niet wat 'geholpen' had met zijn halstertje was ie nu nog niet waar hij nu is he. Net als dat ik hem echt heb moeten laten zien dat aanraken helemaal niet zo erg is. Hangt gewoon ook erg per paard of per 'geval' af wat je moet doen, de een kan zeker meer hebben dan de ander, maar soms is er die keuze gewoonweg niet.


Met Fanny reden we dezelfde week al buitenritjes terwijl Diesel op dezelfde dag gekomen is en ik ben nu toe aan een rondje voor hem angstvrij draven in de bak. Bij hem heb ik al snel het gevoel teveel te doen, ik voel dat ik hem absoluut niet mag pushen of overvragen, terwijl dit paard veel meer kan dan Fanny en 10 jaar in het verkeer voor de koets gelopen heeft, terwijl Fanny in de melkerij veulentjes stond te krijgen.

Het is ook een zoeken : Het ene paard laat veel meer zien, is 'opener' , makkelijker te 'lezen' dan het andere, terwijl je bij het andere veel langer zoiets hebt van "wat wil je nou"?

Ik zit er ook wel eens giga naast hoor, bij Izzy indertijd ging ik er maar niet op omdat ze altijd leek aan te geven dat ze er niet klaar voor was met 'r oortjes naar achteren terwijl achteraf bleek dat ze allang ingereden was en verschrikkelijk makkelijk was. Zij is de vriendelijkheid zelve maar heeft nou eenmaal haar oren achterstevoren staan, dat heb ik van haar moeten leren. De signalen die zij kan geven komen niet overeen met haar stemming. Heel wonderlijk, zij kon mij echt verrassen.

Of slimme Bay, weet je nog, Ilona, die stond te shaken en zich op de grond liet vallen als je haar been optilde waardoor we dachten dat ze een ernstig beenprobleem had.
Haar hebben we er uiteindelijk wel ''doorheen geduwd" en nu staat ze met een blij gezicht aan een los touwtje voetjes omhoog te houden, de heks, en ik was erin getrapt tot jij zei dat ze maar deed alsof en het was ook zo.
Dat te ontdekken was ook zo plots op een moment, zo van : "En nú ga ik haar bekappen", ineens uit het niets, zo 's morgens vroeg tijdens het ontbijt. Jack had zoiets van 'wat krijgen we nou' ,maar het was mijn moment.
Een half uurtje later stond ze bekapt en wel, terwijl we maanden nodig gehad hadden om te komen tot dat moment (en kon ik verder met mijn koffie)....

Groet, Pien
www.spirithorses.be

Spirithorses schreef :

Hee, ik kan Jack tiepen, het hoeft niet meer J a c k . Há !!!!
Jack Jack Jack Jack (hihi) Jack, tanx he, offe is dat alleen vanuit mijn pc zo geregeld (je weet maar nooit met jullie....)

Doei, Pien
www.spirithorses.be

Esther schreef :



Helemaal mee eens.

Ik denk dat we Bjork en Cherokee met elkaar kunnen vergelijken. Cherokee, de zachtheid zelve, maar die gaat op tilt als ik teveel van haar vraag en dat kan iets heel gewoons zijn hoor, bijvoorbeeld uitstrekken met draven, wat ze eigenlijk super kan. Maar ze kan geen druk verdragen.
Ze krijgt het gewoon in de kop en is dan niet te bereiken. Kan ook niet tot nauwelijks in de bak meedoen, oké, grondwerk, trail, stap, draf alles geweldig maar ga je het tempo verhogen of leg je op wat voor manier dan ook druk op haar schakelt ze af. Ze doet het gewoon niet. Tenzij ik haar erdoorheen zou rammen met grote druk of haar misschien zou 'breken'.
Er hebben al mensen aangeboden om dat te doen maar ik ben niet gek.... Dan zou ik het zelf ook kunnen en dat is net wat ik niet wil.

Cherokee is beslist geen trapper, maar aan de longe freakt ze volledig, kom je ook nog aan met een zweep of een touwtje is het hek van de dam, dan is het bokken en trappen naar de longe (niet dat ik uberhaupt iets met longeren heb - helemaal niks zelfs).
Ze geeft echt iets aan daarmee, en dat heeft niks met dominantie te maken want het is geen dominant paard, maar het is pure angst en het gevoel dat zij niet begrepen wordt.
Heeft echt niks met spelletjes te maken.
Want je leest angst, boosheid en onbegrip in haar ogen.

Nu kan ik willen dat ze daar toch doorheen gaat, maar ik kan het ook allemaal elimineren en alleen dat gebruiken wat voor haar van toepassing is.
Tja, oude trauma's (en een ex eigenaar die zei dat ze zo mooi loopt aan de longe, maar wel altijd het zweepje mee he, anders loopt ze niet, jaja)

Dus mag ze lekker mee op buitenritten want daar speelt dit allemaal niet.

Groet, Pien
www.spirithorses.be

Mag - prima ook, en best.
Ik gebruik deze methode ook heus wanneer ik het nodig vind, bijvoorbeeld om een paard te wennen aan iets stoms als een spuitbus of een natte spons.
Ik wil alleen maar aangeven dat het niet bij ieder paard zo moet zijn.
Zo vaak ook heb ik al aangegeven dat ik niet geloof in 'trainen' en al helemaal niet in één methode.


Ik probeer dat niet omdat ik niet wil dat een paard het uberhaupt nodig vindt dattie moet slaan en bijten, maar ik zit waarschijnlijk anders in mekaar. Trappen en bijten is voor mij één stap te ver, dat wil ik altijd voorkomen en dat lukt prima.
Ik zie het als een persoonlijk falen van mijn kant wanneer een paard trapt en bijt richting mens - in welke situatie dan ook !!!!
Wat ie op de wei met zijn vriendjes doet mag hij zelf weten.


Ehhh.... die professional ben ik, kijk maar op mijn site.
Ik doe de hele dag niks anders. Dit paard is niet voor niks bij mij gekomen, ik weet heel goed wat ik me op de hals haal.
Ik heb gewoon de tijd om een paard als hij een jaar te geven en dat is pure luxe, in het belang van mijn paard.
Ach, over een jaar speelt dit niet meer.


Juist, daarom is hij bij mij!


Oké, goed hoor.
We zijn het niet zo oneens, maar er zijn wat nuanceverschillen.


He he, gelukkig, ook al leek het even anders, hoeven we het daar niet meer over te hebben.
Ik schrok even want we waren afgelopen week bij iemand die clickerend zijn paard stond te belonen na het steigeren omdat ie zo braaf neergekomen was....


Hee, ben ik het nu alweer met je eens? Altijd elk positief ding, actie beweging belonen.......

Groetjes, Pien
www.spirithorses.be

Marleen den Arend schreef :

Mareen, hoeveel ik ook heb met de methode van Parelli, (en dat is heel veel maar dat kun jij niet weten) bij dit paard moet het anders met veel tijd en nog meer rust.
Sterker nog : Ik ga helemaal niet veel doen, het wordt vanzelf door de andere paarden opgelost want die zijn zijn voorbeeld.
Al wat ik doe is in zijn buurt zijn en niks van hem vragen totdat ie in de gaten heeft dat er ook mensen zijn die eens niks van hem vragen, in tegenstelling tot zijn verleden waarbij eigenaar slechts 3 keer per week kwam om met hem te werken, verder niks.
En die moest hem vangen met een snoeppie.
Dus mensen bracht hij in verband met werken, met dwang, met niet leuk zijn.

En dat het werkt zie ik al na amper een maand want hij hinnikt, volgt nieuwsgierig, kijkt naar me (wendt zijn blik niet meer quasi ongeinteresseerd af) , gebruikt een heel ander orenspel en gisteren voor het eerst kwam hij me spontaan begroeten.

We komen er wel - hij en ik....

Groetjes, Pien
www.spirithorses.be

Spirithorses schreef :

Weet je, nog even een aanvulling voordat ik eens iets ga doen met mijn paarden, Diesel is een paard waarbij ik nog eerder zou gaan clickeren dan Parellien, als ik al een methode zou verkiezen en dat nodig zou vinden.
En dat wil wat zeggen, want ik heb hier al heeeeeel wat discussie gevoerd over dit onderwerp (he Nick, he Piet, he Egon, Es....)

Groet, Pien
www.spirithorses.be

femke gersteling schreef op woensdag, 17 augustus 2005, 13:57:


Nou, ik moet zeggen dat het stadium van niks doen inmiddels wel achter me ligt. Ik ben 2 weken geleden begonnen met Diesel te rijden (opnieuw in te rijden want hij had 10 jaar alleen voor de kar gelopen en was 8 jaar geleden voor het laatst bereden) en het is gigantisch snel gegaan want vandaag hebben we onze eerste buitenrit gemaakt, Diesel te midden van zijn merries, goed voor zijn zelfvertrouwen, en het was alsof we dat elke week deden.
In het begin klitte hij sterk aan de merries, maar gaandeweg werd hij losser en ontspannender. Gelukkig is hij in een superconditie van het lopen voor de kar dus ik heb me zelfs aan een galop gewaagd en het voelde heerlijk.

Zonder ijzers, zonder bit en zonder oogkleppen.

Tijdens de galop over de stoppelvelden heeft ie de hele tijd luid lopen hinniken. Ik heb hem voluit durven laten gaan en ik had hem zo weer terug. Volgens mij heeft dat paard in zijn leven niet zo los en hard mogen galloperen, ik voelde hoe goed dit hem - en ook mij doet.
Totaal verkeersmak, ook zonder die oogkleppen, zonder bit.
Ik heb het gewoon gedaan omdat weer dat moment er voor was.
Hij was zo zacht, zo ontspannen na afloop, en heel erg dicht bij me. Een heel bijzondere ervaring voor een zo gatraumatiseerd paard.

Groet, Pien
www.spirithorses.be

HannahFroukje schreef:


Ehm, wel een stevig kind dan toch.... hoe trots je kunt zijn op zo'n knol he.
Maarre, goed hoor, een beetje proficiat na al die moeite die je erin gestoken hebt....
Ik ken het trotse gevoel......Zie mijn bericht van zojuist.

Pien
www.spirithorses.be

jan seykens schreef op woensdag, 17 augustus 2005, 23:30:


Nou, blootsvoets sliden is niet zo erg mogelijk en bovendien behoorlijk belastend voor de benen van het paard. Een van de voordelen van het blootsvoets lopen is dat het paard minder uitglijdt dus kan ie ook niet zo goed sliden.
Dephny is bij ons op cursus geweest en vindt het leuk om toch af en toe een sliding te kunnen maken, dus was het haar idee om daarvoor sliding hoefschoenen te gebruiken.
Het is niet zo dat haar paard slechte hoeven heeft.
Dephny, ik vraag het wel even naar bij Gerrit Smit voor wie wij de hoefschoenen aanmeten. Je hoort van ons (ik was het eerlijkgezegd een beetje vergeten, sorry daarvoor....)

Overigens sliden wij toch wel af en toe hoor, emt onze paarden, maar dan bergaf, als het een beetje modderig is in de bak. (Onze bak loopt een beetje bergaf)

Groetjes, Pien
www.spirithorses.be

HannahFroukje schreef :

Ja - en weet je wat zo maf was?
Ik heb al die tijd met een volledig losgeschoten singel gereden, dus ook die galops.... Mijn dochter maakte me erop attent toen ik thuis kwam.
En ik had niks gemerkt, behalve dat ik wat meer mijn best moest doen mijn balans te bewaren, maar ik dacht dat dat was omdat hij misschien nog niet zo in balans gallopeerde na al 10 jaar draven voor de kar.
De singel flapperde onder Diesels buik.
'k Vin toch wel dat ik een beetje geluk gehad heb vandaag....

Groet, Pien
www.spirithorses.be

jan seykens schreef :

Ja, de mijne ook, maar dat is in de klei (weet niet wat het bij jou voor ondergrond is). In het zand van de bak glijdt het een stuk stroever.

Groetjes, Pien
www.spirithorses.be

femke gersteling schreef op woensdag, 17 augustus 2005, 13:57:


Ik vind dit een heel mooi voorbeeld van hoe je door heel weinig te verwachten iets heel moois kunt opbouwen.
Heeft in mijn ogen met loslaten te maken.
Het loslaten van verwachtingen en van oude patronen.

Diesel hebben wij gekocht om als lespaard te dienen, maar eenmaal thuis bleek dat hij daarvoor nog een hele weg te gaan heeft en dat heeft meer te maken met zijn eigen innerlijke rust dan met rij-techniek.
Hij moet zijn proces gaan en als mens kan ik alleen maar voorwaarden creeren maar hij is degene die het zelf moet doen, naja, zoiets kost nou eenmaal tijd.
Daarom ook bepaalt het paard wanneer het er klaar voor is iets met je te willen. Maar als mens moet je dat wel kunnen zien en dat is niet altijd met je ogen, meestal niet eens zelfs.

Ineens 'mocht' ik opstappen, en gisteren gingen we 'ineens' naar buiten.
Had ik me helemaal niet voorgenomen. We hadden wel al gewandeld, maar ik had nog niet op zijn rug buiten gezeten. Ik had met de rest van de groep afgesproken dat we héél rustig aan zouden doen, maar toen de rest in een voorzichtige galop ging en dat voor mij heel stabiel aanvoelde heb ik hem de ruimte en mijn vertrouwen gegeven en het dan ook maar losgelaten. Dat had ik een week geleden niet durven dromen, we waren net toe aan onze eerste draf in de bak.
En hij maar kijken in de verte, zonder die kleppen op.... soms moest hij er echt even voor stil gaan staan hoor.

Wat ik me wel voorgenomen had was dat als hij mij eenmaal op zijn rug kon verdragen dat we gelijk naar buiten zouden gaan, kilometers maken, rechtuit, ruimte, om zijn hoofd vrij te maken.
Ik denk het hoofd vrijmaken, dat dat een zeer wezenlijk iets is, in combinatie met loslaten. En dan maar zien hoe dingen lopen.

Ach, daarom ook zie ik niks in het in een bepaalde termijn trainen van paarden, want dan moet je weer over die grens vanwege de factor tijd en heeft het paard uiteindelijk niks in te brengen.

Groet, Pien
www.spirithorses.be

e m kraak schreef op vrijdag, 19 augustus 2005, 1:09:


Je enige garantie is wanneer je zelf je hooi verbouwt en ik denk dat elke andere vorm een zeker risico met zich meebrengt. Wij kopen hooi in van 2 boeren, de één is een vriendin van ons die zelf een koeienbedrijf heeft en haar weides met argusogen controleert op JKK, de ander is een wazige Belg die alleen jaja zegt (op z'n Riemsts) die ook koeien heeft en een boerenbondwinkel maar die nog nooit van ontwormen van zijn eigen paarden gehoord heeft terwijl ie het zelf verkoopt. Dus dat betekent controleren bij iedere baal. Maar dat blijf je houden.

Groet, Pien
www.spirithorses.be

wendy roovers schreef op vrijdag, 19 augustus 2005, 23:03:


Ik vind het echt spijtig dat wij hier in België RTL 4 niet kunnen ontvangen. Ik wist ook niet van de uitzending, amders had ik het iemand in NL kunnen vragen op te nemen. Is er iemand van jullie die dit gedaan heeft en de opname kan missen?

Groet, Pien
www.spirithorses.be

Kruit schreef op vrijdag, 19 augustus 2005, 21:07:


Hoi Anita en Dephny, ik heb het aan Gerrit Smit gevraagd per mail en daar zal ik een dezer dagen wel een antwoord van horen.
Even geduld nog, groetjes, Pien.
www.spirithorses.be