Inge Teblick schreef op zondag, 28 augustus 2005, 17:01:


Sec genomen - mee akkoord.


"Moet zijn" - dat verwoord je goed...
Was precies wat ik bedoelde.


Dan maar zwartgallig, zo je wil.
Wat jij onethisch vindt moet je ook zelf weten. Mijn "zwartgalligheid" komt gewoon voort uit wat ik in grote getale zie gebeuren
En uiteraard kan dat alles zonder verruwing, maar nogmaals: dat kom ik maar weinig tegen.


Voila.


Jawel, weet je wel. Gehoorzaamheid uit geleerde hulpeloosheid geeft andere motivatie dan vrijwillige gehoorzaamheid.


Uit ervaring hier op het forum.


Laat verder maar. Ik heb al spijt gereageerd te hebben. We zitten nogal niet op 1 golflengte. That's life as well.

Groeten, Egon

Ans Jondral schreef op maandag, 29 augustus 2005, 14:33:


Op hoofdlijnen is hieronder een opsomming gegeven van de destructiematerialen die, zoals beschreven in EU-verordening EG 1774/2002, als categorie 1-, categorie 2- of als categorie 3-materiaal aangemerkt dienen te worden. Een volledige opsomming vindt u uiteraard terug in de betreffende EU-verordening.

Dierlijke (rest)materialen die niet meer mogen worden hergebruikt en dus vernietigd moeten worden zijn aangemerkt als categorie 1- of categorie 2-materialen. Met grote zorg dienen deze materialen gescheiden ingezameld en verwerkt te worden. Alle kadavers zijn aangemerkt als categorie 1-materiaal, zo ook honden en katten.

Rendac vernietigt dierlijk restmateriaal en kadavers
Voor de duidelijkheid: Rendac verwerkt uitsluitend categorie 1- en 2-materiaal tot veilige en bruikbare brandstoffen. De melen en vetten, die overblijven na verwerking, hebben als eindbestemming: vernietiging door middel van verbranding.

http://www.rendac.nl/
Gr., E.

Piet schreef op dinsdag, 30 augustus 2005, 12:03:


Is dat zo, Piet? Hoe zit dat dan met bijv. de Maasai? Weet jij (of iemand anders uiteraard) dat?

Huertecilla schreef op dinsdag, 30 augustus 2005, 17:52:


Als je het al wilt aanbieden, Peter, zoals de zelftest van Frouk voorstelt, biedt het dan niet actief aan maar laat ze het zelf "vinden". Veel eerlijker proefneming op die manier.
Ik moet bij deze draad erg denken aan wat Els allemaal, in onze koelkast bijv, vindt en zelf selecteert. Ik zal er maar beter niet over uitweiden verder, maar afgelopen week vond ze blijkbaar ineens dat ze trek had in een bal gehakt... niet alle ballen maar keurig 1 bal laten verdwijnen. Ze heeft nog nooit ergens last van gehad. Zo ook diverse (al dan niet huis-) paarden in de USA die volgens mij zo'n beetje op donuts leven net als hun baas

Hoe zou het de schillenpaarden e.d. van weleer zijn vergaan eigenlijk?

Groeten, Egon

100_lovergirl schreef op dinsdag, 30 augustus 2005, 17:54:


:)*

Huertecilla schreef op dinsdag, 30 augustus 2005, 18:26:


Hier ben ik het nu eens helemaal met je eens, Peter.
Bij vragen stellen hoort echter ook hopelijk zo nu en dan een (voorlopig beter dan de vorige perceptie) antwoord op een vraag krijgen. Daarmee komen de problemen pas, want dat is confronterend. Voor je het weet sta je ergens helemaal alleen in je keuzen, en dat kan berelastig worden. Moet je dan maar weer schipperen tegen beter weten in? Of harde lijn trekken?
Je kunt niet een paard een beetje beslaan, je kunt er niet een beetje een bit inhangen, etc. etc.... ja, een beetje meer of minder opsluiten kán wel, maar waarom zou je dat nog willen als je eenmaal ontdekt hebt dat dit vooral niet moet en heel slecht voor je paard is? Je zult toch steeds weer duidelijke keuzen moeten maken, en die keuzen op zijn minst voor jezelf goed kunnen verantwoorden.
Ik zit daar net zo goed mee als ieder ander. Het lijkt mij bijv., nu ik mijn 2e hengst tot rijpaard moet opleiden, bijzonder zinnig daarbij gebruik te maken van een meer professionele ijslandertrain(st)er, omdat ik mezelf nu eenmaal niet op het specifieke gebied van het uiteenrafelen van de gangen een goede ruiter cq. expert acht. Sja, hoe krijg ik zo'n trainmens (die zover ik weet geen van allen NH-erig zijn, maar er "gewoon" en bit in hangen en met hun zweep aan de gang gaan) er dan toe HUN kunde op MIJN manier toe te passen, he? Lastig hoor.

Groeten, E.