Marleen den Arend schreef op donderdag, 1 september 2005, 16:36:
***************************

Ik kom maar weer met het verhaal van ons Belgje. Volgens mij vinden sommige paarden het ook gewoon heel moeilijk om in een bepaalde houding te staan. Ergens op gaan leunen is dan eigenlijk heel logisch! Want waarom zou je dat eigenlijk niet doen? Weet zij veel dat dat voor ons loodzwaar is?

Neel deed dat dus ook, ging heel heel zwaar op je ondersteunende hand leunen als je haar voorhoef pakte. Voor haar heel makkelijk, voor mij wat minder (en voor de bekapper in kwestie ook zoals hij wellicht kan beamen ). Wat wij gedaan hebben is daar apart mee oefenen. Dus in de houding gaan staan waarmee het paard moeite heeft, en dan simpelweg gaan aangeven wat wel en wat niet goed is. Is dat de houding met het bokje, zou je b.v. spaanse pas kunnen clickeren, zodat het paard zelf kan uitvinden HOE je moet gaan staan om dat voorbeen goed omhoog te gaan houden.

Bij Neel duurde het even (maar goed dat is ook nog maar een kleutertje) en er is heel veel "nee nee NEE!" en "jaaaaa goedzo" voorbij gekomen voor ze het in de gaten had, maar toen ze het eenmaal in de gaten had, viel het kwartje wel. En nu begrijpt ze beter dat het de bedoeling is dat zij ZELF haar been omhoog houdt op een bepaalde manier.

Cruciaal is wel dat je niet gaat tegensteunen zodra het paard gaat leunen. Anders kan het paard niet zelf uitvinden hoe ze actief moet staan. Als Neel dus nu gaat leunen, blijf ik de hoef wel vasthouden maar beweeg tegelijkertijd met haar mee naar beneden. Er valt dus niets te steunen. Eind van het liedje is dat ze soms wel op haar knie terecht komt (niet met een bats, ze zakt dan geleidelijk aan naar benee), meestal corrigeert ze dat nu zelf weer tijdig, soms zakt ze nog 1 x op haar knie en dan denkt ze wel van "oh ja, da's waar ook, 'k moet het zelf doen". De keer erna gaat het dan weer goed.

Tis nog even puzzelen voor die kleine, maar ze komt er wel.

In het begin gebruikte ik trouwens gewoon een touw omdat ik dan beter kon vasthouden.

In het blaadje van de AVS (blaadje van de vereniging voor Arabische volbloedpaarden) zag ik een paginagroot artikel over vergiftiging door JJK.

Stond mooi in de kijker moet ik zeggen.

Fr

Krijg de site niet open, dus ik neem het lijstje van Nick even:

* Alium Sativum: vooral voor oxyuren vermeld.
* Quassia: rustgevende invloed op darmmusculatuur.
* Capsicum of cayenne: heb ik niet kunnen vinden bij de wormmiddelen.
* Ulmus Fulva stond bij mij ook niet vermeld, maar bij de Ulmussen die ik wel kon vinden vond ik geen verwijzingen naar wormmiddelen.
* Kaneel: wel vermeld, maar niet als wormmiddel (ik zou niet zomaar grotere hoeveelheden kaneel aan een paard gaan geven trouwens). Het stopt behoorlijk, zoals iedereen wellicht wel weet (kaneel met appel voor diarree). De relatie met wormen kwijtraken zie ik dan zelf echt niet. Het is wel darmverzorgend en zo, maar dan nog.
* Thym heeft wel wormverdrijvende eigenschappen omdat het wormen a.h.w. verdoofd en ze zich zo dus blijkbaar beter laten uitdrijven. Dit is toe te schrijven aan het thymol (etherische olie).
* Pepermunt: allerlei prettige darmverzorgende, ontspannende e.d. eigenschappen, maar geen verwijzingen gevonden wat wormen betreft.

Wat ik een beetje raar vind, is dat de "gouwe ouwe" wormdrijvers, behalve knoflook dan, helemaal ontbreken. Zoals b.v.: aillanthus en Spilanthes.

Groet, Frouk

Huertecilla schreef op zondag, 4 september 2005, 11:54:


****************
Ja, vin'k ook jammer.

Gebeurt hier ook weleens.
Nou wil ik niet dingen die anderen in prive mail zeggen op het forum zetten. Maar ik vind dus ook dat daar eigenlijk info mee verloren gaat.