Hans Arendse schreef op dinsdag, 13 september 2005, 14:10:


Even niet met je eens Hans.
Ik heb beelden van het neerkomen van een voet van een paard in draf op een asfaltweg. Deze beelden zijn genomen met een snelheid van 1/50 ste seconde per beeldje. Daar zie je prachtig dat bij neerzetten er geen verschil in snelheid is tussen de hoef en het asfalt.
De voet landt op de hiel, zakt plat, waarbij je het been van het paard enorm ziet doorveren, om daarna weer over de toon af te wikkelen.



Ik moet zeggen dat ik me toch voorgesteld heb op Bokt. Niet omdat ik dat nu zo knap vind van mezelf en ik weet ook nog niet hoelang ik het volhoud, maar vond het vrij laf van mezelf om het niet in ieder geval te proberen. Ik ben dus van mijn handen afgekomen om ook mensen die voor geen prijs deze site willen bezoeken wat meer te informeren en de echte volhouders mogelijk wat te assisteren. Het werd nog net geen Tsunami :)

Piet
ah' tuurlijk Natuurlijk!

Havank schreef op dinsdag, 13 september 2005, 17:41:


Ik weet niet Hans, zou dat niet veel eerder door het wegzakken in een bepaalde ondergrond zijn en het afzetten van de voet? Want anders liegen mijn foto's.

Piet
ah' tuurlijk Natuurlijk!

Havank schreef op dinsdag, 13 september 2005, 19:34:


ja het is best mogelijk dat een paard niet altijd even zuiver zijn voet neer zet en daardoor ook slijtage ontstaat, maar kijk eens naar je eigen zolen van je schoenen, die slijten bij jou en bij mij ook, lopen wij te slippen?

Piet
ah' tuurlijk Natuurlijk!

Arabesk schreef op woensdag, 14 september 2005, 19:14:


Jantine, met respect, maar dit is een hoefaandoening waarbij het verlagen van de hielen wel eens niet genoeg kan zijn om het op te lossen. Het kan natuurlijk komen omdat de hoefvorm zo slecht is, maar er kunnen ook pezen te kort zijn. Staat het veulen nu wel vlak? Als dat niet zo is zou ik hier zeker een professionele bekapper bij halen. Al was het maar te zeggen dat je het goed gedaan hebt.
Normaal vind ik toch dat afwijkende hoeven een zaak ik voor professionals.
Piet
ah' tuurlijk Natuurlijk!

Spirithorses schreef op donderdag, 15 september 2005, 0:46:


Wat een verschil toch altijd weer he, voor en na zo'n bekapbehandeling.
Hoop dat het goed komt met die wond Pien.
Piet

Huertecilla schreef op donderdag, 15 september 2005, 11:16:


bekappen volgens een natuurlijk ideaalbeeld..... streven naar een vorm zoals deze in de natuur voorkomt...... met een natuurlijk model voor ogen bekappen..... De natuur nastreven.....
....... Ik heb meer moeite met de term bekappen dan met natuurlijk.
Maar ik ben het met Simon eens, het is een ingeburgerde term die steeds meer mensen kennen. Er zijn talloze voorbeelden van vlaggen die niet helemaal de lading dekken.
BV in een "auto rijden", nee hoor in een auto zit je stil, "televisie kijken", hoezo de televisie gebieden te kijken? "Tafel dekken", die ga ik niet uitleggen.
Beetje flauw.... dat wel :)
Piet
ah' tuurlijk Natuurlijk!

epona schreef op donderdag, 15 september 2005, 16:56:


:) Van harte welkom Ina Ipona!
Piet

e m kraak schreef op vrijdag, 16 september 2005, 0:47:


Het gevolg van dit zeer regelmatig uitvoeren van "klein onderhoud", wat de cursisten aangeleerd krijgen is dat er voor dat werk geen vakman nodig is.
Na een aanloopperiode, waarin hij bv het paard van de ijzers haalt, of overlegt met de oud-cursist wat de strategie is om van bv. hele hoge hielen af te komen, of een zwakke witte lijn te laten genezen, hoort er ook geen werk voor de specialist meer te zijn.
Het kan niet bestaan dat een paard wat goed natuurlijk bekapt wordt, met normale hoeven, de specialist na 2 maanden daar iets aan moet doen wat de verzorger niet gemakkelijk zelf kan.

Als het anders is, dan klooit de verzorger maar een beetje aan in afwachting van de "echte bekapper' die het allemaal wel even een keer in de 2 maanden in orde zal brengen.
In mijn ogen is de vakman van de toekomst, iemand die je bij een paard haalt wanneer er met het onderstel problemen zijn.
Wanneer klein onderhoud even niet genoeg is, maar er echt vakmanschap gevraagd wordt

Piet
ah' tuurlijk Natuurlijk!

Ans Jondral schreef op vrijdag, 16 september 2005, 10:30:


1 ding in je verhaal is me niet duidelijk. Lok je haar met eten of werk je met clickertraining?
Piet

trea hoex schreef op vrijdag, 16 september 2005, 10:42:


Dat is zo ongeveer wat ik in gedachten had Trea :)
Alleen het laatste zinnetje zie ik iets anders.
Als je een paard clickert, moet een evt. "voerprobleem" als eerste opgelost worden en dus na 2 trainingen tot het verleden behoren.
Mijn overtuiging is dat belonen met voer ( in tegenstelling wat ook hier op de site staat) de sterkste motivator is die er bestaat.
De klik of Yes or whatever, betekent:"wat je nu, op dit moment doet, doe je goed". Dit op zichzelf kun je zien als een beloning.
Naar mijn mening werkt het nog beter als je dat als bridge (brug)beschouwt naar : "wat je nu doet doe je goed, daar krijg je straks een beloning voor"
Ook zijn er trainers die zeggen dat nog sterker werkt :"wat je nu doet doe je goed, daar krijg je straks waarschijnlijk een beloning voor" Dus onregelmatige beloning.
Ook dat is door de happy few nog weer ontwikkeld naar het moment dat je paard nog 1 keer alles in de strijd gooit om het goed te doen. Alleen de uiterste poging belonen, net voordat ie er mee kapt
Dat vereist echter enorm veel inzicht in een paard, kennis en timing.

Piet

Ans Jondral schreef op vrijdag, 16 september 2005, 10:55:


Ik denk dat je dat hele voorval moet vergeten en jezelf niet schuldig moet voelen.
Wat Trea ook schrijft: werk alleen met haar, bouw het vertrouwen op onder alle omstandigheden. Of een paard zoiets vergeet weet ik niet, ik denk het eigenlijk niet, maar vergeven, in de vorm van eroverheen komen, absoluut.
Mijn paard kon een dik jaar geleden, ook door een trauma, het nog niet hebben dat ik een leidtouwtje op zijn rug legde. paniek en veel gesnuif en proberen weg te lopen door aan het touw te gaan hangen, was het gevolg
Nu, vorige week kon ik een zadel op zijn rug leggen zonder dat hij verblikte of verbloosde. Heeft me enorm veel geduld, inzet en tijd gekost om dit zonder een spoor van geweld of protest te doen, maar uiteindelijk had ik zoveel vertrouwen herwonnen dat hij een zijwaartse stap naar me toe zette om het gemakkelijker te maken.
Dus, ga gewoon lekker door met het boek van Inge, lees stukje voor stukje en werk stapje voor stapje. Verzin er de oefeningen die Trea schreef bij, dan komt het goed
Piet

trea hoex schreef op vrijdag, 16 september 2005, 11:13:


Ik weet het niet Trea, maar wie ben ik om tegen mijn lerares in te gaan :) Ze zal best gelijk hebben.
Maar dat speelt zeker niet bij dit paard.
Want ik geloof niet dat het niet geinteresseerd is in voer. De eerste keer kon ze de trailer ingelokt worden. Dat lukt echt niet bij alle paarden hoor.!
Ik denk dat het gedrag van dit paard meer te maken heeft met "aangeleerde hulpeloosheid"
Paard verwacht een pak slaag, weet niet wat te doen om daaraan te ontkomen en besluit dan maar om helemaal niks te doen. Om zich volledig in zichzelf terug te trekken. (wat ik ook doe, ik krijg toch op mijn donder, ik ben hier niet, ik zie niks en ik voel niks)
Piet