epona schreef op donderdag, 15 september 2005, 13:05:


Yes! ik ben dus ook een Penny Miep. Nou ja, wist ik eigenlijk al. Ik leg nl. ook vlechtjes in de manen van mijn paarden....

Het is hardstikke goed wat die hengst hier doet. Wel grappig dat de merries daar toch tegen protesteren. Maar de schok, toen ik het zag..... Als het in mijn eigen niet-wilde kudde was, zou ik er toch voor kiezen om uit te zoeken waarom het veulen niet kan staan. Misschien is het te verhelpen, you never know.

Peter Donck schreef op donderdag, 15 september 2005, 18:56:


Ik dacht al Peter, "wat is dìt nu weer voor een opmerking" . Ik ging gelijk haar geboortedatum checken en dacht zelfs nog: ze is nog wel jonger dan ik! Maar toch niet heus hè?
Ja, en jij en Egon en Huertus zijn allemaal mannen! Dus jullie kunnen we bij hetzelfde rijtje als de bewuste hengst inschalen. Meedogenloos dus

Esther schreef op donderdag, 15 september 2005, 19:23:


Krijg jij ook al rijmneigingen bij Peter's berichten?

epona schreef op donderdag, 15 september 2005, 17:39:


O, enne Epona: Welkom hier hoor! Je zal hier nog es wat meemaken, met al die ongezouten kerels hier.....

Groetjes, Trea

Ans Jondral schreef op vrijdag, 16 september 2005, 10:30:


Jaahaa dilemma dus.
Ik zou zo snel mogelijk met haar beginnen te werken. Ik zou haar door alle mogelijke smalle doorgangen laten lopen, lage doorgangen, met flapperlinten, plastic zakken werken, felgekleurde doorgangen. Alles alles wat je maar kan verzinnen om haar dapperder te maken. Werk met de klickermethode als ze slecht tegen druk kan. Zorg ervoor dat ze het leuk gaat vinden, en maak het haar zo moeilijk mogelijk. Ze wordt veel zelfverzekerder als ze de moeiljke dingen zelf kan oplossen en ze gaat het leuk vinden. Tot ze al die dingen fluitend doet bij wijze van spreken. Zodat als ze straks voor de vrachtwagen staat denkt: óó peanuts, ik heb wel moeilijker dingen gedaan. Als het straks zover is, doe het laden zelf. Laat geen vreemde bij haar. Heb vertrouwen in je paard en doe het in alle rust. Als je inmiddels je paard hebt geleerd dat het voer bij clickeren vervangen wordt door de bridge, heb je ook geen voerprobleem, maar werkt ze voor de bridge.

Succes!
Trea

Ans Jondral schreef op vrijdag, 16 september 2005, 10:55:


Als je schrijft dat je enorm zenuwachtig bent, en er rekening mee houdt dat het mis kan gaan, vertrouw je je paard niet voor 100%. Het is belangrijk voor je paard, dat ze aan jou kan aflezen dat het goed zal gaan, daarvoor heeft ze jouw vertrouwen volledig nodig. Je lichaamstaal is erg belangrijk, en jouw zenuwachtigheid leest ze aan je af. Die moet je dus van je af zetten. Als ze nu al die tijd met jou en jouw methode werkt is het toch veel logischer voor haar dat je het zelf doet? Jij hebt wel veel vertouwen in de taximan, maar heeft je paard dat ook? Het feit dat het 3 kwartier duurde duidt toch op een probleem.
Als jij volgens een bepaalde methode werkt, je hebt je paard volgens die methode door al die "enge" dingen heengeloodst, is het voor je paard toch veel beter dat je het zelf doet?
Ik zou haar tenminste niet uit handen geven op zo'n belangrijk moment.

Piet schreef op vrijdag, 16 september 2005, 11:

Hmm, ik weet niet hoor. Ik was zondag in Arnhem, bij de demo van Inge en daar heeft ze toch gezegd, dat het voer in een verder stadium van het clickeren niet meer de sterkste motivator is, maar de bridge.
In het begin is het wat anders, dan zijn de meeste paarden gefixeerd op het voer, maar naarmate ze de bedoeling van het clickeren doorkrijgen schijnt de bridge een hele sterke motivator te zijn. Het gevoel van: Yes! Ik doe het goed!
Het zal wel niet voor alle paarden zo zijn (je houdt er altijd van die veelvraten bij), maar in dit geval gaat het dan om een paard wat niet geïnteresseerd blijkt te zijn in voer, en dan lijkt het me belangrijk om het voer te gaan vervangen door een andere of een tweede motivator, om ook op deze momenten iets van het paard gedaan te krijgen.

Trea

Piet schreef op vrijdag, 16 september 2005, 11:28:


Dat zou natuurlijk best kunnen. Dat heb ik nog nooit meegemaakt, dus kan ik geen inschatting maken hoe je daarmee het beste om kan gaan.

Krijg je een paard met clickeren zover dat ie dit kan loslaten in stressituaties? En hoe pak je dat aan? Als het lukt om je paard open te houden, krijg je natuurlijk de rest zó voor elkaar

Trea

Piet schreef op vrijdag, 16 september 2005, 15:04:


Ja mooooi. Je had dit ook op geen enkele andere manier voor elkaar gekregen denk ik. Door hem zelf te laten bepalen wat hij aankon, hem de keus te geven om weg te lopen als het te veel werd, en hem het vertrouwen te geven, zodat hij ook weer terugkwam is het enige juiste wat bij dit paard , met zulke trauma's, je had kunnen doen.
Shiny mag wel in zijn hoefjes knijpen met zulk een baasje.

En soms zou je willen dat je alle paarden kon redden. :)

Trea

amber schreef op zaterdag, 17 september 2005, 11:31:


Zowel Christel als Amber, dankjewel voor jullie onderzoekje. Ik ga het mijn hoestende paard ook geven. Ik wacht wel even tot de antibioticakuur is beëindigd.

Groetjes, Trea

Karin Haneveer schreef op zaterdag, 17 september 2005, 23:36:

Karin je haalt me de woorden uit de mond. Sinds ik het boek van Dr Strasser heb gelezen, ben ik me zoveel meer bewust geworden van wat er allemaal mis kan zijn in een gezond ogende hoef!
Ik zou in dit geval (het blijkt een zieke hoef, of meerdere), een strasserbekapper er naar laten kijken. Ik weet zeker dat dit niet vaag hoeft te blijven, Cristel.

J. Pelgrim schreef op zaterdag, 17 september 2005, 22:54:


Joke, wat triest allemaal. Mag ik uit je berichtje opmaken dat je hem niet meer hebt, of is overleden?

Het verhaal van het hinniken in de kliniek is zooo herkenbaar! Mijn tinker is afgelopen jaar geopereerd aan koliek en heeft ook een tijdje in de kliniek gestaan. Ook ik reed er dagelijks heen (pokke-end), om haar te laten grazen in de berm, want verder at ze niks, en het personeel had geen tijd. Ze was telkens zo blij als ze ons aan hoorde komen. Aandoenlijk gewoon..
O, en die foto van jou paard liggend op de tafel... rillingen krijg ik er weer van. Ik heb er grijze haren aan overgehouden. Zoveel zorgen, en onzekerheid. Ze is er gelukkig weer helemaal bovenop.