Hoi iedereen,

Wie o wie kan mij meer toelichting geven. Mijn Anglo-Arabier van 15 jaar heeft al geruime tijd last van krakende gewrichten op der achterhand (ellebooggewrichten zullen we ze maar noemen ..... - niet de kogelgewrichten). Nu schijnt het de laatste tijd als maar erger te worden. Zo erg dat je - en dit is geen zever - ze vanaf 50 meter afstand al kunt horen kraken bij iedere pas die ze zet. Ze loopt helemaal niet mank, en lijkt 'schijnbaar' nergens last van te hebben ... Al merk ik toch ietwat stijfheid op als ze door de weide paradeert. Onder het zadel is ze immer dezelfde bom .... Toch begin ik mij hier meer en meer zorgen over te maken. Misschien heeft het wel iets te doen met het kraakbeen dat afbrokkeld, beschadigd is ..., opkomende artrose ...
Zou ik eventueel beginnen met bepaalde supplementen, vitaminen of wat dan ook beginnen bijgeven om der gewrichten soepel te houden, om verder leed te voorkomen, weet ik veel. Graag suggesties. (Glucosamine .... ????)
Paard staat aldoor buiten, dag en nacht, wordt zeker niet overmatig gereden, enkel recreatief 2 à 3 x in de week ....
Alle advies welkom ...
Zeggen ze niet dat krakende karren het langste rijden ????
Ik hoop de deze dan toch ook hoor.

Groetjes,

Sabrina

Monique Meijer schreef op donderdag, 22 september 2005, 10:32:


Hoi Monique,

Ook voor mij oh zo herkenbaar. De meeste serieuze klachten die ik immer lees gaan over boeren .... Weet je wat ik denk ? Dat dit typisch is voor boeren als pensionhouders. Een dier is een dier en dat moet geld opbrengen en zo weinig mogelijk kosten. Hun visie op dierenwelzijn staat haaks op die van ons. Daarom kan het ook nooit klikken met zulke mensen. Dat is ook de rede waarom ik s'winters niet meer terug ga naar hem, maar mijn paarden naar huis haal (speciaal grond voor bijgekocht). Gedaan met al die zever !
Dit soort pensionhouders houdt geen rekening met mensen en dieren, enkel met zichzelf : je mag niet teveel hooi, je mag niet dit, je mag niet dat, een paard heeft geen nood aan vers drinkwater, want een paard drinkt niet overdag. Wil je vers drinkwater, dan moet je ze maar op stal laten staan, geen hooi in de paddocks, lekker heel de dag hongeren op het zand ..... ze bemoeien zich overal mee en denken het altijd beter te weten, ook al snappen ze der geen snars van. Zo kan ik uren doorgaan.
Ik begrijp het dus maar al te goed.

Groetjes,

Sabrina en Yitta met der nog immer krakende gewrichten

Peter Donck schreef op donderdag, 22 september 2005, 13:28:




Bovendien als je je koeien van de hand doet krijg je nog vette subsidies, gewoon omdat je der mee ophoud en vervolgens stouw je toch een hangar (die volgens de arm van de wet leeg hoort te staan) toch vol paarden ... Begin daar vervolgens een zwart handeltje en voorts ploet maar lekker door met de mest, alle regelwetgevingen aan de laars lappend ! Blijkbaar kan dit alles.
Älle met uitrijden, gewoon op het veld met of zonder paarden - who cares ??? hey, weet je wat, we pakken de mest van de boerebroer een boerderij verderop er ook nog bij !
Beleid in België hoezo ?? het is overigens duidelijk dat hier niet met gelijke maten gemeten wordt.
Mestbeleid in België ..... de ene meter van je erf is gevoelig gebied en daar mag je niet bemesten, de andere meter niet ... begrijpen wie begrijpen kan ... ik snap er alleszins geen snars meer van.
....

groetjes

Sabrina

Cili schreef op donderdag, 22 september 2005, 13:28:


Cili,

Wat een verschrikkelijk verhaal, de mensen hun wreedheid kent geen grenzen ... Veel geduld zul je hiervoor nodig hebben, en wees gerust, dit is iets dat het beestje zijn verdere leven met zich meedraagt.
Wat ikw el zou doen is zoveel mogelijk toenadering proberen te zoeken tot het veulen als het rustig staat met zijn maatje, en niet als het staat te gillen. Risico blijft dat die immer gaat blijven gillen om het minste.
Ik heb ontzettend veel medelijkden met dit ventje, en mijn gemoed schiet hier gelijk vol van. Altijd rustig blijven en zelf nooit panikeren, wees een voorbeeld van kalmte voor hem. Speel met hem, knuffel op zijn paards met hem (maantjes kroelen, lekker krabbelen overal). Laat hem zelf zijn eigen tempo bepalen. Stilletjesaan krabbelt h et kleintje dan wel ietwat overeind, maar de wonden blijven. Wat een paard allemaal al niet lijden kan ....
veel sterkte en succes.

Groetjes,

Sabrina

Pert schreef op donderdag, 22 september 2005, 17:46:


In de SM-sexshop, eerste gang rechts ! Of anders leren paardrijden misschien ....

Succes

Spirithorses schreef op vrijdag, 23 september 2005, 0:28:


Wanneer beginnen we deraan ???

Groetjes,

Sabrina

Esther schreef op vrijdag, 23 september 2005, 13:53:


Hoi Es,

Bij ons is het niet anders
Als mijn ponky een appel aan het eten is, dan mag iedereen dat weten en mag iedereen meegenieten van het kwijl en smakkelspektakel. Zaaaaaaaaaaaaaaalig om te zien.
Dit terwijl Yitta ons juffertje weer ietwat geraffineerder eet, aanzienlijk minder kwijlt, maar evenwel de hele boel bij mekaar smakt.
En weet je wat van mijn paarden kan ik dat allemaal verdragen hoor, allemaal heel schattig, van mijn vent daarentegen ....

Groetjes

Sabrina en de smakkelbrigade

Cindy B. schreef op vrijdag, 23 september 2005, 14:38:


Je kan natuurlijk ook nog altijd in het plaatselijke ziekenhuis de stroomkit gaan lenen (je weet wel dat ding dat ze gebruiken om te reanimeren) ALLES LOS, ja 3.2.1 ..... Inderdaad alles los, vooral knollie. Ruiter moet dan wel kunnen verdragen dat ie alleen achterblijft.

Pert hoop dat je aan deze adviezen wat hebt hoor. Indien je er nog niet genoeg hebt gehad, please come again

Spirithorses schreef op dinsdag, 27 september 2005, 0:04:


Hoi Pien,

Owkay Pien, ik zie het graag tegemoet hoor ! Ik hoor het wel weer. Trouwens veel succes met je verhuis, no stress he ! Anders vraag je maar een massage met vaseline aan

Groetjes,

Sabrina

Spirithorses schreef op woensdag, 28 september 2005, 13:16:


Hoi Pien,

Heb wezen kijken hoor ! Niet moeilijk, je maakte me dan ook verschrikkelijk nieuwsgierig ....
Dat hebben ze weer mooi voor mekaar.

Groetjes,

Sabrina

epona schreef op woensdag, 28 september 2005, 13:55:


Hoi Epone,

hahaha

met diet te lezen moest ik aan mijn eigen haflinger denken. Dat jeuk aan de kont gedoe ....
Als ik in de weide kom, komt ze immer af. Dan is het knuffeluurtje en dan mag er niemand tussenkomen. Als ik dan wil doorgaan dan komt ze eerst naast me staan, bekijkt me zo van : 'ja sorry mijn lieve 2-bener, maar kga het toch nog een keertje vragen hoor'. Ik ken die blik al zo goed en dan begin ik te lachen. Vervolgens parkeert ze der kont tegen mijn borst, en dan moet ik 'staartjekrab' doen bij der. Dat vind ze ht einde. Stop ik met kriebelen op der staartwortel of doe ik het niet, dan kijkt ze heel verontwaardigt achterom, draait ze zich met der hoofd naar me toe, vraagt het nog een keer en draait zich weer om .... Ze is der gewoon gek van. Dus dit heeft niks met disrecpect te maken. Wat is dat trouwens toch allemaal met dat gedoe. Voor een paard is ook de ene dag de andere niet. Kijk wat het paard geeft en werk daarmee dei dag. Ik heb gewoon een ontzettende lol met die haffie, en dat is het allerbelangrijkste. Ik ben blij met haar, en zij met mij hoop ik ! Alles relaxed, gewoon lekker samenzijn en je samen amuseren.
Dus als die van mij met der kont naar me toe komt staan, dan weet ik hoe laat het is ! Jeuk hahaha

Maf beest hoor !

Groetjes,

Sabrina

John Kuypers schreef op woensdag, 28 september 2005, 13:37:

Hoe kom je aan die wijsheid ? Mij dunkt dat je van deze methode zeer weinig tot niets afweet. Weer typisch de vooroordelen van iemand die niet al te veel kent van het clickersysteem. Gelukkig zijn deze kortzichtige stellingen door velen al achterhaald. Uit de hand voeren, lager in rang .... Ik heb het al vaker gehoord ...
Helaas, niets is minder waar.
Beleefdheid is namelijk een van de eerste dingen die wordt aangeleerd.


Nee maar een paard kan het enkel maar fysiek uiten. Hij spreekt zijn eigen taal en niet het nederlands of het gesproken woord zoals wij dat kennen.
Door deze fysieke taal komen we te weten dat er iets schort, het paard schreeuwt ! Aan ons om het te zien en te herkennen.

Absoluut doen we toch allemaal ?

Groetjes,

Sabrina

ivo huygens schreef op donderdag, 29 september 2005, 21:04:


Hallo Hugo,

Wat is de historiek van het paardje in kwestie ? Hoe gingen de mensen er voor jou mee om, hoe waren de contacten, eerder beperkt of intens ? Is het gewoon 1.5 jaar op de weide gezet en niks mee gedaan ? Hoe gedraagt het zich in de weide met zijn soortgenoot ? hoe reageert het andere paard erop ? Allemaal zeer leerrijke info die je meer inzicht kan geven in het gedrag van je paard en tevens ook oplossingen aanreikt. Ik kan me best indenken dat een paard dat (en ik zeg niet dat het bij jou paard zo is) dat 1.5 jaar op de weide gezet wordt en waar niets mee gedaan wordt (bedoel niet rijden, maar spelen, borstelen, de smid, wandelen) dat dit ietwat argwanend is t.o;v mensen (hoeft niet perse hoor). Best eerst eens een probleem- en gedraganalyse maken en daar leer je dan weer oh zo veel uit, en van daaruit kan je verder.
Als die immer trapt naar je om je te raken als je de weide in gaat, moet je zeker oppassen voor je eigen veiligheid. Je moet altijd je persoonlijke ruimte weten te behouden. Hoe is het paardje voor de rest in de omgang. Kan je het goed leiden aan het halstertouw ? Let op de lichaamstaal, orenspel, staart als je in de buurt bent. Die zeggen je immers veel.
Goh vind het altijd zo moeilijk een paard dat echt trapt ... heb dat zelf nog nooit meegemaakt, maar moest ik er zoeen hebben. Eerst gedraganalyse en ze goed gadeslaan. Daaruit leren. EN me zeker niet teveel in de buurt begeven, maar op een veilige afstand. Dit dan eerder om het gedrag niet te versterken, begrijp je. Als ik in de weide kom, en het paard wil me deruit om de een of de andere reden ... dan maak ik me uit de voeten, en versterk ik het nog maar enkel.
Wat ik wel zeker zou doen, is ermee aan de slag gaan in een kleine paddock, intensief grondwerk gaan doen ... weg van die weide. Werken op ander gebied, want daar gedraagt ze zich misschien helemaal anders.
Trapt ze uit onzekerheid ? Misschien wel, bijna zeker wel, misschien in de omgang met mensen ....Wie zal het zeggen ?
Kort samengevat : veiligheid boven alles, geen geweld, wel andere ruimte en grondwerk, en vooral leuke dingen gaan doen met dat paardje, zodat ze het leuk vindt om bij jou te zijn. maak dat ze zich veilig voelt bij jou en vooral bekijken, bestuderen en gadeslaan. Daar leer je veel uit.
Maar die goede raad 'ze eens flink op der nummer zetten', die hoor ik niet zo graag

Groetjes,

Sabrina

Harm Muis schreef op donderdag, 29 september 2005, 12:55:


Hij deelt die kennis toch met ons ? All you have to do is ask.
Wanneer komt die scherp uit de hoek, als hij zijn idealen voorop stelt. Vind ik knap en hij is steeds consequent daarin. Bovendien mag het iets kritischer hoor. Niet zomaar alles geloven wat men schrijft. Als je hier iets wilt beweren, dan moet je het maar hard kunnen maken ook. Dit hoeft dan niet immer perse het juiste te zijn. We schrijven hier allemaal uit persoonlijke ervaringen, ondervindingen ... opgedane kennis, ervaring ... SOms zijn we het oneens ... en dat mag. Wez ijn hier toch om te leren, te kletsen, onze inzichten te verruimen ....
Laat ons Nick gewoon analytisch en uitermate allert noemen ! En weet je wat dat mag, dat moet, want anders zou Nick, Nick niet zijn.
Dus laat ons dit geen 'afbranden' noemen, maar actief meedenken.
Ik weet dat wel te appreciëren, en anderen ook blijkbaar.
Dus 'wat is het probleem' ?
Dacht ik al ....
Zow Nick nu ben je genoeg opgehemdeld voor 1 dag ! Hoop dat ik je niet beledigd heb hoor, anders brand je maar af hahaha

Groetjes,

Sabrina