Jacqueline v d Berg schreef op dinsdag, 4 oktober 2005, 16:20:
> Ok, het eerste bericht was al weg voor ik er erg in had.
> Tweede keer, beter dus.
> mssn gooi ik nu een knuppel in het hoenderhok zoals jullie dat

> Alle reacties welkom hoor, kzou zeggen, shoot!
>
> A horse, a horse, my castle for a
> horse...
Hallo,
Mijn paard (8 jaar) rijd ik altijd al met bosal, vanaf dat ze drie is. Ze is een quarterhorse merrie, gelukkig met een lange lont, ze laat zich niet snel gek maken, dus tijd genoeg in te grijpen.
Ik tegenstelling tot jou: Ik kan mijn paard absoluut niet met een bit rijden, ze vind er niets aan. Haar humeur daalt zienderogen, samen met de stand van de oren. Ookal laat ik de teugels doorhangen als waslijnen, ze is onbestuurbaar en vliegt overal voor vandoor, schudt met haar hoofd en probeert het bit uit haar mond te krijgen. Alles is plotseling eng en ze wil alleen maar weg, terug naar huis. In de bak wil ze niet lopen, ze is alleen maar met het bit bezig (hoe kom ik ervan af) en struikelt om de haverklap.
Een keer gooide ze haar hoofd met zo'n smak naar voren dat het hoofdstel over haar oren op de grond terecht kwam. Ze liet met een diepe zucht het bit uit haar mond vallen en was zeer tevreden over zichzelf. Met het hoofdstel voor haar borst had ik weer prima controle. Einde bit-verhaal dus.
Jij rijdt met een bit en je paard heeft er duidelijk plezier in, dus waarom veranderen, rij lekker door vind ik!
Mijn paard steekt ook zelf haar neus in de bosal als ik te lang treuzel, dus de bosal zal haar wel goed bevallen. Terwijl ze bij de aanblik van een bit haar mond letterlijk op slot deed. Aan haar gebit lag het niet, dus ja...
Over pijn doen met een
bitloos hoofdstel: Ik heb laatst gelezen dat je met een bosal een paardeneus kan breken.....
Groeten,
Monique