John Kuypers schreef op dinsdag, 27 september 2005, 14:32:


Trail rijden lijkt me een prachtige vorm van western rijden die ik ook graag met mijn jonge paard, als hij eenmaal zover is, zou doen.
Ter voorbereiding ben ik met hem bezig met clickertraining, wat ik zelf de mooiste trainingsvorm vind. Ik probeer hem nu alles van de grond af te leren wat we later aan obstakels tegen gaan komen.
Shiny is 3,5, heeft voor 2 weken geleden voor het eerst een zadel opgehad maar ik wil nog zeker 1,5 jaar wachten voordat hij bereden wordt. Mooi nog een poos tijd om hem overal aan te laten wennen :)
Jammer dat Genk nogal een rit is van Zeeuws-vlaanderen om eens even gauw te komen kijken .

Piet

John Kuypers schreef op dinsdag, 27 september 2005, 22:57:


Ik denk dat hier veel mensen met verschillende inzichten meestal redelijk verdraagzaam met elkaar samenwerken om op veel gebieden tot een beter begrip te komen hoe we het ideaal, een zo natuurlijk mogelijk gehouden paard, kunnen bereiken. Huisvesting, voeding, optuiging, ijzerloze voeten lijken belangrijker dan volgens welke methode je een paard de benodigde kennis bijbrengt. Zolang het maar op een zo paardvriendelijk mogelijke manier is. Voordat je clickeraars ergens van beschuldigt, zou ik me er eerst in verdiepen, zodat je weet waar je over praat. Persoonlijk denk ik dat de meeste Parelli oefeningen prettiger voor een paard zouden zijn wanneer ze via het clikkeren aangeleerd worden.
Ik weet dat er ook ergens een forum is waar alleen over Parelli gesproken wordt, misschien is dat aantrekkelijker voor je?

Piet

conny didden schreef op dinsdag, 27 september 2005, 23:56:


Mooi verhaal! Ben benieuwd naar meer ervaringen!!
Piet
ah' tuurlijk Natuurlijk!

Wil schreef op woensdag, 28 september 2005, 0:28:


Eerst voetjes, dan via wintervacht langs zadel en mond in de voerbak kijken. :)
Beelden zeggen meer dan woorden

Bedankt voor je mailtje Wil.
Piet
ah' tuurlijk Natuurlijk!

John Kuypers schreef op woensdag, 28 september 2005, 13:37:


ik heb antwoord 3 er even tussenuit gehaald.

antwoord 3 Als ik gekant zou zijn tegen de clickermethode moest
Hier is waar je weergaloos in de fout schiet.
Clickeren is de enige methode waarbij het paard zichzelf iets wil aanleren, waarin het gaat meedenken om iets goed te doen en heeft alles met rijden te maken. Boven elke andere methode kan als een soort paraplu het clickeren staan. Of dat nu parelli, Engelse, spaanse dresuur of om het even welke westerndiscipline is.
Iemand die een poosje op weg is met het verkrijgen van een clickerwise paard lacht hartelijk om achterhaalde, angstige begrippen, als "niet uit de hand voeren" of "lager in rang staan". Die weet ogenblikkelijk dat degene die dit meent te moeten zeggen er nooit in de praktijk mee bezig is geweest.

Piet

Huertecilla schreef op woensdag, 28 september 2005, 17:36:


Clikkeren is een populaire omschrijving van de methode die ik gebruik, een woord wat veel mensen kennen en wat voorkomt dat ik meteen en iedere keer weer helemaal hoef uit te leggen waar een en ander voor staat.
Neemt niet weg dat ik voorlopig geen woord terug neem van wat ik hierboven geschreven heb.
Ik denk ook dat je 2 posten door elkaar haalt. Ik heb het geen moment gehad over positief straffen, over hengsten die je kont naar je toedraaien.
Ik heb beschreven (tamelijk eigenzinnig, dat geef ik toe ) wat ik dagelijks zie gebeuren als ik bezig ben met trainen.
Ik beweer dat dressuurtraining op een simpele manier te vereenvoudigen en te versnellen is met "clikkertraining" Dat je je paard hiermee net zo gemakkelijk een level 1 parelli kunstje aanleert als een level tig.
Dat je paard aangeeft dat hij wil leren en dat je hem beledigt als je hem rust geeft. Hij geeft namelijk zelf wel aan als hij geen zin meer heeft om te werken en loopt weg als het hem te simpel wordt.
Van de week liep hij even snel weg om gauw even wat te gaan drinken en kwam net zo hard weer terug om verder te gaan.
Dat is wat ik hierboven wilde uitleggen zonder een boel technische termen te gebruiken die verklaren wat clikkeren is.
Ik had het over wat je ermee kunt.
En een paard wat de grenzen van het betamelijke opzoekt?
Positief gedrag beloon je, negatief niet.
That's it!
Piet

John Kuypers schreef op woensdag, 28 september 2005, 19:30:


Laat ik het je gemakkelijk maken :)

http://www.cremebrulee.be/inge/

Piet

Marlin schreef op woensdag, 28 september 2005, 20:01:


Ik weet dat het een eind rijden is, zo'n 140 km naar Riemst,net onder Maastricht, maar het beste advies is om 1 les bij Pien te nemen. Zij zal je precies zeggen of het goed is wat je doet of voorstellen hoe je je kunt verbeteren en hoeveel moeite je daar dan voor moet doen door nog een paar keer te komen. Maar je twijfel is over!
Pien van spirithorses@skynet.be is expert "goedzittenmeteendoorhangendteugeltje" bij bosritten :)

Piet.

Marleen den Arend schreef op woensdag, 28 september 2005, 21:02:



ok, ok, "oefening" beter woord? Ik kan niet tegen verdrietige dames. :)
Piet

Piet

Michiel schreef op woensdag, 28 september 2005, 21:54:


Ik heb nooit gezegd denk ik dat wanneer je clikkert je geen druk gebruikt.
Toevallig van de week heel even een zeer gefrustreerd paard gezien,... het mijne.
Ik was hem aan het plagen (weet ik, is een antropomorfisme]">Antropomorfisme">antropodinges) door de meest eenvoudige oefening, les 1, het hand targetten, ineens te veranderen in keihard achteruit lopen met mijn hand vooruit gestoken. Whop! oortjes op ontevreden en een boos hoofd en meerennen totdat ie mn hand kon aanraken
M.a.w. er is wel degelijk druk, de druk die het paard zichzelf oplegt om een yes of een clik te horen.
En ja, sommige zaken zoals jij ze beschrijft zou ik oplossen met aanhoudende druk en loslaten a la Bill Dorrance + tegelijkertijd bridge, als gebeurt wat ik vind dat er op dat moment moet gebeuren.

Piet

Nick Altena schreef op donderdag, 29 september 2005, 16:53:


Jaaa! zou je wel willen, de vakantie tijd is voorbij!
Weg met de muizenissen en schrijven met die hap!

Michiel schreef op donderdag, 29 september 2005, 9:50:


Ik wil toch even terugkomen op het gebruiken van aanhoudende druk.
Nu ik er nog eens over nagedacht heb, gebruik ik dat eigenllijk bijna nooit meer.
Als ik het naga was dat meer in de tijd voordat ik clikkerde of daarop overschakelde.
Mooi voorbeeld is dat ik Shiny vorige week geleerd heb om achteruit van een dijk te lopen.
Het was heel eenvoudig geweest om hem met aanhoudende druk op het leidtouw onder de kin de dijk af te laten stappen.
Ik heb het echt geheel op een clicker manier gedaan.
Mijn doel was om hem zoveel moed te laten verzamelen dat hij achteruit naar beneden met zijn achterwerk mijn hand die zich een halve meter lager op de dijk bevond, wilde targetten.

Het zelf uitzoeken hoe je naar beneden komt terwijl je niet ziet waar je je volgende voet zet, omdat je dat gevraagd wordt , vraagt denk ik veel meer van de moed en van het vertrouwen van een paard, dan door met aanhoudende zachte druk te werken.

Piet

Spirithorses schreef op donderdag, 29 september 2005, 21:42:


whaow, wel eens gehoord van de Dutch Mountains? Daar bedoelen ze heus het stijgingspercentage van dat stoepkrijtheuveltje bij jullie daar niet mee hoor :)
Er zijn bepaalde dingen die hij niet doet al beloof ik hem 100 beloningen. Het wordt toch altijd afgewogen tegen wat hij ervoor moet doen. Het vertrouwen, ok , ik heb hem nog nooit belazerd, dus hij heeft geen reden om aan te nemen dat ik hem in het prikkeldraad laat lopen , maar hij moet toch helemaal zelf de beslissing nemen, "doe ik dat".
Hij is ook niet in een keer de dijk af komen lopen. Nee, het principe van clikkeren, kleine stapjes tegelijk, ging ook hier op.


Tuurlijk, maar dan sta je naast zijn hoofd, je hebt hem vast, er is een direkte verbinding. Ik denk dat dit toch een groter vertrouwen aan je paard geeft ( in ieder geval meer druk) dan wanneer je -los- een meter achter hem staat en hem zelf de keus laat.


Ik zocht met mijn "zachte aanhoudende druk" een soort verzamelnaam voor de uiteenzetting die je hierboven geeft.
We hebben het over hetzelfde. Ik maak het nmm.nog veel sterker door op het moment van druk weglaten vallen, te bridgen en daarna te belonen. ( ik zeg dus met mijn bridge : wat je nu doet --op dit moment--doe je goed)


Er zit wel een verschil in, inderdaad niet in de beloning, want als je paard iets prettigs krijgt toegediend is het een beloning, ( de discussie over de kracht van een beloning is weer een heel andere) maar je mist een stuk gereedschap, nl. de eerder genoemde bridge.
Waarmee je de mogelijkheid hebt om hem op de milliseconde te laten weten: dit is goed!


'Ik zou hier toch nog eens een keer komen kijken hoe die dijken eruit zien. Of anders stuur ik je wel een kaartje met "groeten uit Zeeland" :)
Nee, geloof ook maar niet dat Shiny bij zich zelf denkt , laat ik nou es lekker achteruit van die dijk af hobbelen, misschien hoor ik dan wel een Yes. Dat ik hem dit wilde leren is omdat het een flink vergrotende trap is van uit een trailer komen en de loopplank afgaan en omdat het me een prima gymnastische oefening lijkt.
Achteruit erop volgt.


Piet

Spirithorses schreef op vrijdag, 30 september 2005, 8:52:


Nee echt niet met je eens.
Als ik niet met clikkeren bezig was, voerde ik mijn paarden nooit iets uit de hand. Dit is nu net de reden waarom mensen terecht tegen het belonen met voer zijn.
Een paard gaat altijd lopen klieren en zal op den duur over je heen lopen als er plotseling snoepjes uit de lucht komen vallen.
Dus als je A zegt moet je ook B zeggen en je paard goed gedrag aanleren. Vooral natuurlijk in het begin van de training.
Bovendien heeft een snoepje achteraf absoluut geen andere waarde dan misschien even een goed gevoel.
Denk je dat hij na afloop nog weet waarom hij dat snoepje heeft gehad?
Draai het eens om: geef je paard nadat ie je 5 minuten geleden een schop heeft gegeven of heeft gebeten eens een enorme mep.
Denk je dat ie denkt van: oh ja, dat had ik toen niet moeten doen?
Hij is het al lang vergeten.
3 seconden heb je de tijd, he Pien?


Voor de rest helemaal met je eens hoor :)
Piet