Karen Koomans schreef op Mon, 29 Mar 2004 21:15:10:

Ja klopt. Zo beredeneerde ik ook. Maar afgelopen keer was het wel heel erg met dit dier. Ik moest gewoon helemaal "goed" zitten, anders was er geen land mee te bezeilen. En dat is de reden dat ik morgen voor een 2-uursrit even een ander paard neem. En hierna ontstond die discussie ook, na de laatste rit. Daarvoor begreep ik het wel. Maar ja het is en blijft een jong paard en die moet nog veel leren en sommigen zijn gewoon niet geschikt uiteindelijk als manegepaard.


Ook mee eens. Ooit een paard ingereden en bij het eerste klopje op zijn hals (braaf) vloog hij er vandoor. Dat was in zijn ogen een hele enge klap. Hij kende het niet en paarden onderling geven elkaar zo niet aan dat ze dan "braaf" zijn.


Hmm, weet niet of dat zo logisch is. Ergens wel natuurlijk voor het paard zelf.

Groeten,Ingrid

Hoi,
Nog even een aanvulling over onze manege en dan is het genoeg. Ik wil geen reclame maken, maar begrijp nu pas dat er gewoon weinig van zulke maneges zijn kennelijk en daarom een leuke anekdote.

Vorig jaar kregen we een stagiaire van Deurne. Eerst moeten ze dan de stallen in orde maken en de paarden. Haha hele klus (er werd sinds hele lange tijd eens geragebold; zelfs wij gingen de gangpaden aan het vegen). Helaas behoorde tot de "opdracht" dat ook de manen van de paarden een handbreedte moesten zijn. Dat werd gecontroleerd vanuit Deurne. Alleen de haflingers mochten hun manen behouden, maar de rest ging er allemaal aan. De fjord moest zijn lange manen ook in gaan leveren voor die typische fjorden-look. Mijn rijpaard destijds had nogal wispelturig haar en die manen gingen dan ook prompt recht overeind staan, ipv netjes naar beneden aan het vallen. De paarden zagen er niet uit (vonden wij) met die kortgeknipte koppies. Jammer want er waren er bij met mooie lange wapperende manen.
(Inmiddels alles weer wat aangegroeid en de paarden die na die tijd werden ingereden hebben lange manen).

Maar goed, er kwam toen een tijd dat ze les mocht gaan geven. Haha, dat heeft de eigenaar echt klanten gekost (of bijna). Ze wilde dingen zien die de paarden niet begrepen en waar de ruiters al helemaal geen zin in hadden. En daardoor gingen er veel stoppen. Als ze zo moesten rijden konden ze dat ook wel ergens anders, daar kwamen ze niet voor.
Om erger te voorkomen is de stagiaire toen maar vriendelijk gevraagd of ze toch niet ergens anders haar stage wilde gaan afmaken.

En o ja, de paarden staan altijd zonder deken. Vandaag op die dressuurstal waar ik dus vrijwilligers werk doe nog een discussie gehad met de eigenaresse van die manege. Ze begreep niet hoe een paard met wintervacht in de les mee kon lopen. Die ging toch zweten. Ja doen ze ook. En dan? Nou gewoon de stal in daarna. Zonder deken? Ja zonder deken. Sterker nog met een open deur. Jeetje, kan dat dan?
Tja kennelijk wel, want er is er nooit eentje ziek.
Oke, het is even wat harder borstelen (zie eerdere verhalen), maar deze paarden hebben gewoon wintervacht en geen last van knellende dekens. Het kan dus, ook op een manege.

Maar nogmaals het is niet helemaal supergoed hoor op die manege. Ik wil hem ook helemaal niet ophemelen. Ze hebben 2 sterren van de FNRS en die hebben ze ook maar net verdiend. De zadels zijn oud en soms echt versleten. De bitten zijn altijd erg vies en de dekens zouden ook wel eens een wasbeurt mogen hebben. Maar je kunt niet alles hebben.

Groeten,
Ingrid (die nu echt over de manege ophoudt hoor, maar kom je in de buurt, ga eens lekker de bossen in met die beesten hier in Heesch).