Nick Altena schreef op donderdag 13 oktober 2005, 18:55:

Hoe denk jij dat ding netjes om te krijgen bij een paard dat panisch is??? Als dát lukt, lukt normaal meevoeren ook. Voor de rest lijkt míj een betere opvoeding meer op zijn plaats. Wij hebben 6 equiden en geen praam in huis.

Isabel van der Made schreef op donderdag 13 oktober 2005, 20:57:

Píng!

Op de 'feest'foto staat ze logischerwijze bol van de stress. Dat is hier al de revue gepasseerd toch?!
Door de omstandigheden had ze behoefte aan duidelijk contact en aangezien stem nauwelijks bruikbaar was in het pandemonium en beenhulpen in zo'n situatie gelijk een drijvend effect hebben was dit het enige dat overbleef. Je kan echter ook zien dat de kracht nog geen deuk in een warm pakje boter zou maken. Verder geen representatieve schoonheidsfoto. Alleen een bewijs dat je in alle 'wat-als-situaties' bij elkaar opgeteld nóg op een halsring kán rijden.

Normaal is de halsring helemaal vrij en rij ik met signalen, een licht tikje of zacht aanleggen, afhankelijk van wat ik wil. Op redelijk veel lekkere draafstukken ligt de ring met mijn hand op de manenkam. Ook hiervan zijn hier fotos voorbij gekomen....

Zonder zou kunnen maar dan wel onder gecontroleerde omstandigheden, niet zoals ik nu doe altijd en overal. Ik heb met ring en leidstok gewoon veel meer variëteit en gradatie in hulpen. Ook heeft ze heel vaak steun van contact en 'aanleuning' met de imaginaire 'muur' van zowel de ring als de stok.
Ik moet je eerlijk zeggen dat ik zonder iets ook niet nastreef: ik ben al héél tevreden dat ik met de halsring en leidstok betrouwbaar en in alle rust op pad kan wanneer en waarheen ik wil. Ik heb zelf ook veel steun aan de eenvoud en tóch vele mogelijkheden van deze manier van rijden.
Op zich was dít al geen streven; ik was volstrekt tevreden met het bb en wilde alleen de halsring als leerhulp. Ze reageert er echter zó positief op dat we nog steeds met spróngen vooruit gaan.
Ik hou de combinatie ring+stok erin: ik begrijp he-le-maal waarom de Imazighen van de Numidische cavalerie zo reden en 400 jaar dé lichte ruitermacht vormden die door iedereen en zijn vijand ingehuurd werd.

Overigens heb je helemaal gelijk als je constateert dat met een halsring je geen enkel dwangmiddel hebt. I.t.t. wat Nick lijkt te denken kan je aan zo'n ding hangen wat je wil, maar omdat je nu eenmaal op de paardenrug zit en dus in feite een zwevend 'steun'punt hebt kan je er alleen maar aanwijzingen mee geven en als het paard die niet wnest op te volgen heb je een voudig pech en moet je een paar stappen terug in de opvoeding.
@Nick: probeer het eens. Neem een lekker dun touwtje zoals voor een touwhalster. Dat is een knap stuk scherper dan de dikke met tennishandvatrubber omwikkelde touwlus die ik gebruik. Ga nu eens een stukje buíenrijden op het paard van je vrouw. Ben benieuwd naar jouw ervaring mbt gebruik en misbruik.
Nu geen smoes: doen, zodat je weet waar je het over hebt of klep dicht omdat je niet weet waarover je het hebt

epona schreef op donderdag 13 oktober 2005, 21:33:


Dus?!


én je een praam bij de hand hebt.

Correct en punt.


Om het met een praam te vergelijken gaat míj al te ver en komt op conto van Níck.
Kijk, dat je in een noodsituatie (en da's dus niet de smid of veearts voor een spuitje; is opvoeding) naar een praam-middel valt binnen het bestek van het doel dat het middel heiligt. In zo'n noodsituatie kun je ook een eenvoudig touw, je broekriem, stropdas of wat ook gebruiken. Zelfs een beschadigde bovenlip is dan niet relevant en evenmin of het paard daarna wéken geen hand richting bovenlip wil hebben.
Vergelijk het met een bang, stakend paard op een spoorwegovergang met een naderende trein in je blikveld: wát je ook doet om het beest van de rails te krijgen is goed. Heeft niets van doen met hoe je normaal met je paard omgaat.
De Stableizer echter is inderdaad bedoeld als 'hulp'middel vergelijkbaar met 'hulp'teugels. Dwang als crux: ¡Jék!

Michiel schreef op donderdag 13 oktober 2005, 21:44:


Michiel, koop een hengst. Het ideale paard voor jou en het geeft je zeker ook ráp een andere kijk op het citaat

Ik zie de samenwerking heel anders: ik ben slimmer en heb door mijn hogere blikveld ook letterlijk meer overzicht. Zij/hij kan verder al het andere beter. Ik ben dus de leider en zij/hij de uitvoerende.
De crux hierbij is jouw paard te laten wíllen wat jij wil.

Denk hierbij aan het voorbeeld van een roofvogel of windhond. Ik heb met bieden veel 'gewerkt' en er een rijk gevulde dis door gehad. Waarom zouden zo'n hond of letterlijk vogelvrije vogel die beiden hierbij bewijzen voor meer dan alleen zichzelf te kunnen zorgen uit vrije wil naar míj 'luisteren'? Bij de vogel kun je met conditionering nog een eind komen, maar niet helemaal en bij een oosterse windhond helemaal niet zelfs.
Ook hierbij draait het om aantonen dat het in het belang van het dier is; dat het wíl.

Alle mooie verhalen ten spijt: uiteindelijk heb ik het paard voor míjn lol. Ik wil ermee rijden. Van dat rijden graag uitsluitend geníeten en daar hoort voor mij dierenwelzijn bij. Blijft dat het paard er voor mij is en niet andersom. Ik wil dus niet wat het paard wil maar dat het paard míjn wil ook wil.

e m kraak schreef op vrijdag 14 oktober 2005, 1:30:


Dat is de crux van sex Als het niet leuk zou zijn, zouden diersoorten uitsterven....

Herinner je de foto 'sneeuwsex' nog Pien? Begin januari met 8 graden vorst in de sneeuw. Inderdaad is iedereen er een stuk gelukkiger en meer ontspannen bij.

mbt de eventuele risicos kan ik kort zijn: liever een onwaarschijnlijk kleine theoretische kans op een onsteking dan een frustratie....
Bij een gezond paard is het milieu in de baarmoeder anti-sceptisch. De hengst kun je ook beter níet schoonmaken opdat de natuurlijke balans behouden blijft.

Michiel schreef op donderdag 13 oktober 2005, 23:06:


Ik denk dat je het goed bedoelt Michiel en hoop dat je snel leert het onderscheid te maken tussen het zelfdenkend eigen initiatief van paarden met cow-sense en onze berg'geiten' en ongehoorzaamheid.
Voor ons is het bij het doorkruisen en beklimmen van de streek hier essentieel dat onze paard zélf mee-bepalen hoe en waar we gaan. Bij jouw in het verkeer is dat andersom.

Verder heb je niet goed gelezen denk ik: een vrij jagende windhond een los vliegende jachtvogel of een campo-paard dat zijn eigen weg omhoog naar een top zoekt of de beste plek om over een kloof te springen zijn wel volgzaam, maar niet slaafs.

Je haalt twee dingen door elkaar en ik hoop dat je snél het onderscheidt leert maken voor je jouw paarden tot ongehoorzame en daardoor gevaarlijke dieren opleidt.

Nick Altena schreef op vrijdag 14 oktober 2005, 2:16:

Mbt stableizer en praam: het vergelijk op de site is mbt de wérking; het vrijkomen van endorfines door drukplekken, níet het gebruik. Dat laatste is echt van jou afkomstig.


Nu doe je het wéér Nick. Stap dan toch eens voor een buitenrit op dat paard van je vrouw met alléén een halsring. Bedenk creatief wat je wil; vanaf de rug van het paard kun je dit zeker verkeerd gebruiken, maar absoluut niet mísbruiken.
Tis weer net als met een imiddels lange lijst van punten waarover jij een 'eigen visie' hebt: doé het toch eens! Anderssssssssssst.......

'La ultima prueba es el hecho.'

jose schreef op vrijdag 14 oktober 2005, 10:13:


Ok, grote en fundamentele waterscheiding dus:
Nick, José Monique zien het nut van een praam als kalmeringsmiddel voor smid, tandarts, veearts en zelfs wassen.
Ik, Pien, Isabel (o.a.) zien opvoeding als een oplossing hiervoor en een praam als nóódoplossing in situaties waarin álles geoorloofd is.
Aan het verschil ligt een veelomvattend en veelzeggend benaderingsverschil ten grondslag. Het al eerder genoemde verschil tussen dwang en motivatie. Natuurlijk zullen eerstgenoemden het daar niet mee eens zijn maar.... waarom dán die praam als het met voorbereiding en geduld ook kan? Omdat het in die sitiaties op dát moment 'moet'? Dat bedoel ik dus.

Sabrina Adams schreef op vrijdag 14 oktober 2005, 13:06:


Mijn hengst had Frans toen die hier op vakantie was al in zijn onderarm 'te pakken' lang voor er sprake was van fysieke druk.
De genoemde Inge Teblick biedt veel mogelijke oplossingen en een heel goed is : zet het op en WÁCHT!!! Bouw de druk NIET op. Geef jouw veulen de gegenheid te wijken voor oncomfortabel vóór de toemende druk verzet oproept.
Wat vervelend is dat ze al succeservaringen heeft met joú voor verzet te laten wijken.
Je hebt nu twéé uitdagingen:
1. Stop de het laten wijken van jou voor haar druk
2. Leer zelf hoe haar te laten wijken voor jouw druk
Hou nu even op, koop en lees het boek van Inge. Laat dat bezinken en ga dan verder. ER IS GEEN HAAST.

jo schreef op vrijdag 14 oktober 2005, 13:28:


Deed ie ook bij de boerin; zou je José, Monique, Ina nu eens moeten horen

Even een waar gebeurd verhaal ter overdenking;
Een BullMasstiff-reu van mij nuttigde zo'n hardglazen pickwick theekopje omdat daar een ei in was geplitst. Gelíjk een halve ontbijtkoek gevoerd en meneer heeft alles keurig de uitgang gewezen.
Hierna was geen glazen theekop meer veilig voor hem; dat ging fluks en krakend naar binnen waarop meneer naar de voorraadkast rénde en bloedrood kwijlend op zijn koek ging wachten.
Je krijgt wat je beloont. Ook in principe vervelende, zelfs pijnlijke dingen. Je dacht toch niet dat we zo'n theekopje op een andere manier naar binnen hadden kunnen krijgen als we dat gewíld zouden hebben?!

Piet schreef op vrijdag 14 oktober 2005, 14:30:


Wat ik schrijf staat er correct, maar ik verduidelijk het graag: geef je paard de gelegenheid te wijken vóór je de druk opbouwt en zo weerstand uitlokt.
Die druk kan al héél snel te groot zijn. Bij hengstlief ging Frans íets te snel met zijn lichaamstaal duidelijker 'spreken' en fléts.... liet Capricho Fráns wijken