van lennep schreef op vrijdag 14 oktober 2005, 12:43:


Afstraffen is al naar gelang de aard van het paard en de aard van de 'overtreding'
Ik hou als stelregel aan dat ik elk gedrag wat ik niet wil of wat ik als dominant gedrag betitel, (stapje naar mij toe zodat ik moet wijken, kont naar mij toe, oren plat, zwiepen met de staart, bijten, tegen me aan schuren, te opdringering in mijn zakken zitten om lekkers te zoeken etc. noem maar op) bestraf ik. Bij het ene karakter is een licht schrapen van de keel voldoende, bij de ander maakt een ferme tik nog geen indruk. Ik let er altijd op dat er reactie komt op mijn correctie. Je merkt vanzelf wat bij de ene genoeg is of teveel.
Duidelijk zijn bedoel ik mee, als je in het weitje met haar bent en je vind haar gedrag niet meer aardig, dan niet twijfelen van wat moet ik hier mee, maar op die momenten altijd zeker van je zaak blijven en of negeren, of wegjagen, of brullen, of gewoon (bij bijten) een tik verkopen.
Je kunt je dan later wel afvragen of je het goed gedaan hebt en daar evt. van leren. Naar je paard toe altijd zelfverzekerd en duidelijk doorpakken met in ieder geval iets.

Heb ik het goed dat je friezen hebt? Friezen kunnen behoorlijk drammerig en vasthoudend zijn. Er zitten hele sensibele bij, maar mijn ervaring met de drammerts is, is dat die behoorlijk wat kunnen hebben.

Isabel van der Made schreef op vrijdag 14 oktober 2005, 15:15:


En wat mij tegenstaat is het zo snel veroordelen en zo snel roepen van; oh wat verschrikkelijk.
Als je zelf negatieve gevolgen hebt als gevolg van mishandelde paarden oke, maar als ik meld dat ik door een praam nog nooit een paard minder van heb zien worden, wordt daar niet eens op gereageerd.
Maar blijft maar aangenomen worden dat je een makkelijke insteek hebt of zo met een soort houding van: wij doen het zo goed want wij maken wel de juiste keuzes.

Ik wijs je op dat heel veel dingen niet pijnloos zijn (zoals touwhalster enzo).
Blijkbaar wordt daarmee met een andere maat gemeten.