Hoi iedereen,
Sinds een week hebben wij het pakket natuurlijk bekappen in huis. We hadden dit besteld, omdat wij onze 4 jarige fjordenruin op deze manier willen gaan bekappen. Omdat ik de site al uitgebreid bestudeerd had en de hoeven al iedere week zelf raspte (op advies van de hoefsmid) denk ik dat we aan zijn hoeven niet al te veel hoeven te doen, zo te zien. Kijken hoe dat zich ontwikkeld.
Nu hebben wij ook een 20 jarige fjordenmerrie lopen, die al haar hele leven lang beslagen is. We gebruiken haar recreatief voor de wagen en onder het zadel. Ze heeft geen beenproblemen en haar hoeven zien er altijd goed uit. Geen scheuren e.d. Nu vraag ik mij af of wij haar ook van de ijzers zouden kunnen halen of dat dat gezien haar hoge leeftijd problemen zal gaan geven. Heeft iemand hier ervaring mee?
Ik zit dan te denken aan spierproblemen, ze is natuurlijk niet zo soepel meer, en of de hoeven nog wel snel genoeg groeien om dit te doen.
Wie kan ons hier een goed advies in geven?

Els

Hoi allemaal,
Na vorige week maandag jullie advies gevraagd te hebben, hebben we gisteren Froukje van 20jr. van de ijzers gehaald. Sorry Piet, volgens mij is 20 toch echt een heel respectabele leeftijd voor een paard, misschien nog niet stokoud, maar toch zeker bejaard. Hoop zelf trouwens ook dat ze 40 wordt hoor, daar niet van.
Heel voorzichtig hebben we de ijzers losgemaakt, eerst de hoefnagels 1 voor 1 verwijderd. Was slecht werk, maar het is gelukt. De hoeven zagen er daarna dus niet uit, zeker in vergelijk met onze vierjarige ruin die nog nooit op ijzers heeft gestaan. We besloten er niet teveel aan te doen, omdat ons niet duidelijk was waar de zool nou precies zat. Voor, waar het ijzer genageld had gezeten zat een hele brede rand van wel een halve centimeter dik, waarna de hoef opeens overging in wat voor ons gevoel de zool moest zijn. Dus alleen de buitenkant rondom goed afgerond en de hielen, waar de hoefwand ontzettend lang was iets afgeraspt.
Schrok vanochtend flink toen er uit de linkervoorhoef een hele hap weg was aan de binnenkant ter hoogte van het kwartier. Voetje opgetild, en toen bleek het wel mee te vallen. De hoge rand aan de voorzijde was bijna weg! De hoef zag er eigenlijk veel normaler uit.
Dus de oude dame maar vastgezet en alle hoeven gecontroleerd. Bij alle hoeven was hetzelfde te zien. De dikke rand voor was bijna verdwenen en opeens kon je zien waar de zool zat! Voorzichtig de boel maar weer rondgerapt en morgen kijken we wel weer.
Froukje loopt trouwens (tot nu toe) heel best zonder ijzers. De eerste stappen waren duidelijk wennen maar nu merk je dat ze veel minder moeite heeft haar voeten uit de prut te krijgen. Het is hier op het moment ontzettend nat en we zitten op behoorlijk zware kleigrond, dus het is een en al modder, waar de paarden lopen. Ze hebben trouwens wel een betonplaat van 12 bij 4 m. waar ze op kunnen staan. Ook daar loopt Frouk zonder problemen op en af.
Volgende week wil ik gaan proberen met haar op straat te wandelen, maar we doen eerst maar even rustig aan.

In ieder geval bedankt voor de twee reacties op mijn eerste berichtje, heeft bij ons de doorslag gegeven om het te gaan proberen!

Grotjes Els.

Natasja Cornelissen schreef op dinsdag 25 oktober 2005, 8:52:


Hoi Natasja,

Ben misschien niet een echte ervaringsdeskundige, maar heb vorig jaar een fjordenruin gekocht van 2,5 jaar. Deze was n.b. al beleerd onder het zadel! Maar toen we hem eenmaal thuis hadden bleek ook hij verschrikkelijk angstig. Ging hangen zodra je hem aan een touw had, vluchtte van je weg, etc.
Heeft heel veel geduld gekost om hem wat handzamer te krijgen. Lekkere hapjes werkten bij hem het beste. Hij was gek op een stukje gedroogd brood. Toen hij eenmaal doorhad, dat ik dat altijd in mijn zak had, kwam hij graag naar me toe. Daarna ben ik met hem gaan lopen aan een halster. Eerst zelf een stukje achteruit weg en dan een broodje aan bieden zodat hij achter me aankwam. Ging heel langzaam maar zeker steeds beter. Hij loopt nu moeiteloos aan een halster mee en inmiddels kan ik hem longeren etc. Nog niet erop zitten, want dan is hij al het vertrouwen kwijt, heb ik tot mijn grote pech gemerkt. (Zware hersenschudding). Maar ik heb er alle vertrouwen in dat ook dat goed komt, we gaan met hele kleine stapjes steeds verder.

Maar goed, Badjar moet eerst nog leren uit je hand te eten. Misschien proberen zo dicht mogelijk bij hem te komen en daar wat neer te leggen, bijv. een lekere lange pluk gras, want dat kent hij. Zorgen dat je niet zo dicht bijkomt, dat hij wegloopt. Als dat lukt, zal hij op den duur vanzelf naar je toe gaan komen om het gras aan te nemen (hoop ik).
Ik wens je heel veel geduld en vertrouw op jezelf! Kijk hoe hij reageert en ga zeker in het begin niet tever, want dan ben je zo weer een heel stuk terug. Die ervaring heb ik inmiddels wel!

Succes!

Els.

Caro schreef op donderdag 3 november 2005, 21:00:


Hoi Caro,

Wat lukt er niet? De knoop voor de neuslus kostte mij de meeste moeite. Maar na lang proberen is het toch gelukt. Het heeft mij geholpen om om het korte eind touw een paar gekleurde plakbandjes te doen, weet je beter welk stuk touw je door welke lus haalt. Het korte touw moet door de door zijn eigen lus, heb ik ontdekt.
Ik ben nu aan het proberen het halster op de juiste maat te krijgen. Fjorden blijken een groter hoofd dan standaard te hebben. Bovendien heb ik dikker touw gebruikt, 8 mm., en dan heb je meer touw nodig voor de knopen, waardoor alles korter wordt.
Verder kan ik je aanraden meerdere voorbeelden op het internet te bestuderen, want de ene is veel duidelijker dan de andere.

Succes, Els

Piet schreef op woensdag 9 november 2005, 10:57:


Hoi Piet,

Begrijp nu waarom je mijn fjordje van 20 niet zo oud vind! Was er zelf al trots op dat mijn eerste paardje 27 is geworden.
Fantastisch hoor, 43 jaar! Petje af!

Els.

Piet schreef op donderdag 10 november 2005, 20:17:


Hoi Piet,

Herken dit probleem. Bij ons gaat het dan niet om zand, maar om klei. Heb het nu met Froukje twee keer meegemaakt. De eerste keer is een paar jaar terug. Ze liep toen nog op ijzers en liep in het voorjaar opeens ontzettend kreupel. Gekeken of ik iets kon vinden, dus hoeven gekrabd en ze liep weer goed. Dit is een aantal dagen zo gebleven, tot de klei zo droog was dat hij niet meer plakte. In die dagen liep ik voortdurend met een hoevenkrabber op zak en gebruikte hem zodra ik zag dat het weer mis was.
Nu is Frouk ruim twee weken van de ijzers af. Leek de eerste dagen uitstekend te gaan. Tot de vijfde dag. Toen liep ze ineens ontzettend slecht. Schrok me een hoedje. Hoeven gekrabd en ze liep weer wat beter. Heb meteen ook eens even bij onze Willem, 4jr., gekeken. Hij had lang zulke klonten niet onder zijn hoeven. Nu is hij nooit beslagen geweest en heeft dus ook niet zulke gevoelige zolen als Frouk.
Ik heb de paarden weer losgelaten, maar al gauw was het weer mis. Ze liepen toen trouwens de hele dag op een kaal stukje klei en gingen drie maal op een dag het gras op om te eten. Omdat Frouk op de klei zo slecht liep heb ik ze maar op het gras gezet en daar bleek het veel beter te gaan. De zoden voorkomen schijnbaar dat de klei gaat plakken.
Heb toen maar meteen een klein stukje land afgezet, zodat ze zich niet meteen klem zouden eten, en ze er de rest van de tijd op laten lopen. Dit ging zo goed, dat ik ze nu helemaal vrij laat of ze op het gras willen of niet, en dat blijkt prima te gaan. Geef ze er iedere dat een strookje bij, en heb inmiddels een lang pad, dat ze een paar maal per dag lopen. Froukje heeft na die tijd niet meer gekreupeld.
Ze loopt trouwens op een verharde ondergrond nog niet al te best. We kunnen ons pad ook niet af, daar liggen stukken gebroken dakpan en zo, en dat doet haar ontzettend pijn. Gelukkig kan ik ook nog met haar via een andere dam naar de straat en daar kan ik meteen een stukje glad geplaveid asvalt op. Maar er hoeft maar een klein grindje te liggen en het is mis.
Doe het dus heel rustig aan met haar. Gisteren gaf ze voor het eerst weer een bokje, toen ze samen met Willem over het land stormde. Niet zo'n ouderwetse "ïk sta helemaal op m'n kop" bok, maar goed het begin is er.
Maar ja, met dat plakken, het is lastig. Nu is het weer zo nat, dat de klei niet meer blijft zitten, maar als het straks weer opdroogd...
Ik zou niet weten hoe je dat probleem de baas kunt blijven, misschien ook kijken of je een stukje hebt waar het niet plakt?

Groetjes, Els.

Hans van Keeken schreef op vrijdag 11 november 2005, 13:15:


Vind dit ook een heel interessant onderwerp. Mijn paarden hebben nog nooit mok gehad, dus daar kan ik niet over meepraten. Weet wel, uit ervaring, dat bij mensen een schimmelinfectie kan verergeren door het gebruik van suikers en snelle koolhydraten. Schijnt dat ook die schimmels zich daarmee voeden. Langzame koolhydraten, bijv. uit volle graanproducten kunnen weinig kwaad. (deze worden naar wat ik begrijp ook gebruikt voor de duursport!).
Lijkt me wel dat het ene paard er gevoeliger voor zal zijn dan het andere.

Els.

MizzPoeZ schreef op maandag 14 november 2005, 9:59:


Mijn ervaring is dat het best wel even kan duren voor je paardje een beetje gewend is. Ik heb een fjord gehad, die zodra hij uit zijn vertrouwde omgeving werd gehaald meteen gestressd raakte. Ben met hem op een men/ruiterkamp geweest waar hij het hooi ook alleen maar gebruikte om in te gaan liggen. Ook krachtvoer wilde hij toen niet eten en hij is in een week tijd best wel dun geworden. Hij liep toen met een heel koppel vreemde paarden op het land.
Later hebben we hem met zijn spangenoot, een merrie, ook nog verschedene keren meegenomen. Het bleef altijd een stress-kip, zelfs als hij alleen met zijn eigen maatje op een vreemd lang liep.
Van dat afvallen moet niet meteen te bang zijn. In twee dagen kan je pony echt nog niet al zijn vet kwijt zijn. Naar wat ik uit het boek van natuurlijk hoefbekappen heb begrepen, lijken paarden vaak dik omdat hun darmen vol gras zitten. Jouw pony zal nu dus dun lijken omdat ze al twee dagen niet veel gegeten heeft en haar darmen dus leeg zijn. Daar zal de diaree ook nog aan mee werken.
Die diaree kan trouwens ook van de zenuwen komen. Allebei mijn fjorden raakten aan de dunne zodra ze ergens anders waren. Zelfs tijdens een tochtje naar de hoefsmid (kom ik nu trouwens niet meer) of naar de les "schijten ze bagger".
Dat verplaatsen van een 15 jarig paard hoeft geen probleem te zijn. Zelf heb ik mijn toen 20 jarige merrie, die toen al 13 jaar op hetzelfde adres stond, van de boer naar mijn eigen huis verhuisd. Kreeg toen ook van iedereen te horen dat dat niet goed zou gaan. Maar dit paard heeft daar helemaal geen problemen mee gehad. Ze wilde alleen niet op stal staan. Dat ging beter toen we de geit tegelijk met haar binnenzettten.

Als ik jou was zou ik het toch nog even aanzien. Je hebt best kans, dat als je een week verder bent, je er heel anders tegenaan kijkt. Wel goed in de gaten houden of de andere paarden haar niet slaan of bijten.

Els.

MizzPoeZ schreef op maandag 14 november 2005, 12:04:

Misschien wil ze wel wat eten als je haar van het land haalt en er bij blijft staan. Kan ze misschien toch met een gevulde buik de nacht in. Moet je natuurlijk wel tijd voor hebben.
Hoe doe je dat als je op wedstrijd bent? Eet ze dan wel?

Dat kan ik me voorstellen. Vooral omdat je het niet de hele dag in de gaten kan houden. Het zal haar zeker tijd kosten om te wennen, vooral als het zo'n stressertje is in een vreemde omgeving.
Misschien vindt ze het prettiger als ze niet tussen die vreemde paarden staat. Je zou kunnen vragen of de mensen waar ze nu staat een stukje land voor haar af kunnen zetten, of dat je dat zelf mag doen. Ze moet dan natuurlijk wel contact houden met de andere paarden. Als ze dan aan de nieuwe plek gewend is, zal het haar minder moeite kosten om tussen de groep te staan.

Sterkte ermee en misschien wil je laten horen hoe het gegaan is. Zelfs als je besluit haar terug te brengen naar haar oude adres.

Groetjes, Els.

jo schreef op maandag 14 november 2005, 15:29:


Hoi Jo,

I.pv. soda kan je ook biotex gebruiken. Die tip kreeg ik tenminste van mijn huisarts toen ik een ontstoken teen had. Misschien hebben ze dat in Noorwegen wel?
En anders misschien iets van Dettol? Dat ontsmet in ieder geval ook.

Groetjes, Els.

jo schreef op maandag 14 november 2005, 18:52:


Tja, dat weet ik zo niet. Heb zelf Dettol ooit eens tegen mok gebruikt, maar dan week je het natuurlijk niet.
Biotex schijnt wel heel goed te zijn. Volgens mij man bestaat dat voor 80 tot 90% uit soda. Dit voorjaar had mijn paard een hoefzweer. De hoefsmid heeft toen vrij ver moeten graven voor hij hem open had. Heb daarna de hoef eerst drie maal en later twee maal per dag een kwartier in de soda gezet. Daarna spoot ik het gat nog eens goed schoon met een afwasfles met sodawater erin. Vervolgens met een injectiespuit, zonder naald, er betadine ingespoten (daar reageerde ze trouwens flink op, want dat prikte natuurlijk) en afgesloten met een in betadine gedrenkte wat. M'n paard was er toen zo van af en heeft ook niet meer kreupel gelopen.
Maar omdat jij nog niet weet wat er aan de hand is, zou ik het alleen bij weken houden. Blijft het gat toch een beetje open en kan het vuil eruit. Of groene zeep ook ontsmettend en trekkend werkt weet ik niet.

Els.

van lennep schreef op maandag 14 november 2005, 23:06:


Hoi Esther,

Maak me over het zelfde zorgen. Hoop eigenlijk op een hele zachte winter, maar je zal net zien dat 'ie nu net streng wordt...
Als ik de reactie van Jo lees, hoeven we ons dus over sneeuw niet zoveel zorgen te maken. Bij mij is ook meer het probleem dat de klei altijd zo ontzettend hobbelig opvriest. Kostte Froukje ook met ijzers al de nodige moeite.
Denk, dat als het gaat vriezen ik haar maar zoveel mogelijk op de betonplaat voor de stal laat staan. Ga ik daar maar voeren. Met stal erbij (die staat open) hebben ze dan toch nog zo'n 30 m2.

Groetjes, Els

Annemarie1 schreef op dinsdag 15 november 2005, 23:07:


Heb sinds kort mijn stal gewoon openstaan, zodat m'n twee fjorden in en uit kunnen lopen. Tot mijn verbazing gaan ze helemaal niet naar binnen. Ze staan bij mij vol op de wind, maar zelfs als het regent staan ze voor de stal en niet erin. Terwijl daar binnen dus ook hun hooi ligt, maar ze vinden het gras nog steeds lekkerder.

Momenteel rij ik niet echt fanatiek, maar heb dat vele jaren wel gedaan. Reed winterdag ook 's avonds les op een manege. De fjorden met hun dikke vachten waren na zo'n fanatieke les uiteraard drijfnat. In het begin pakte ik ze dan helemaal in dekens, om ze met de trailer naar huis te rijden. Daar gingen ze dan op stal, weer met een deken om ze "warm"te houden. Had iedere winter hoestende paarden.
Toen hoorde ik dat de ijslandermanege hier in de buurt, hun paarden na drie, vier uur lessen, gewoon buiten in de bak gooiden. Het maakte niet uit of het vroor of regende. Heb toen met de fjorden het roer ook omgegooid. Nooit meer ingepakt, en het liefst als ze thuiskwamen eerst nog even buiten rollen. Ze zijn nooit meer ziek geweest en hebben ook nooit meer gehoest!

Groetjes, Els.

Frans Veldman schreef op woensdag 16 november 2005, 9:54:


Vind het prima als je het gebruikt. Alleen dat van die ijslandermanege heb ik ook maar uit de tweede hand, weet natuurlijk niet in hoeverre dat waar is.

Heb nog wel meer verhalen en die zullen in de loop van de tijd vanzelf wel bovenkomen. Ben misschien nog niet zo natuurlijk als zou kunnen/moeten, maar je kan ook niet verwachten dat je van het ene moment op het andere helemaal over kunt stappen. Heb al een strijd gehad met m'n man om de stal open te zetten en de paarden dag en nacht buiten te laten. Hij was bang dat het een bende in de stal zou worden. Blijkt dus niet het geval, omdat ze bijna niet naar binnen gaan.

Heb pas kort de beschikking over internet en ben op jullie site terecht gekomen, doordat ik hoefschoenen voor mijn jonge fjord wilde, die nog nooit op ijzers heeft gestaan. Had er zelf niet zo'n goed gevoel bij om hem te laten beslaan.
Op jullie site kwam ik best wel veel dingen tegen, die ik zelf ook al opgemerkt had bij mijn paarden, maar waarvan iedereen zei dat het toch echt niet kon.
Wil van het voorjaar, als ik eindelijk een bak heb (het is hier 's winters veel te nat en als ik begin wil ik ook door kunnen gaan), met mijn buitengewoon bange vierjarige eerst het nodige grondwerk gaan doen voor ik er ooit weer op stap. We moeten eerst maar eens vertrouwen kweken. Weet nu dat ik het met hem niet goed heb aangepakt en heb daar dus een zware hersenschudding aan overgehouden.
Kan nog heel veel van jullie leren en lees ook iedere dag het forum, ook van hoefnatuurlijk. Leuk om op deze manier mensen te "ontmoeten" en dus ook buitengewoon leerzaam, hoewel ik dat gekissebis over welke stijl je moet volgen niet zo begrijp. Pak van iedereen dat wat ik denk te kunnen gebruiken.

Maar ik ben in ieder geval ontzettend blij met jullie site,

Groetjes, Els.

Ingrid de Groot schreef op donderdag 17 november 2005, 15:47:


Hoi Ingrid,

Heb hier dus ook nog niet veel ervaring mee. Mijn fjord is nu bijna vier weken van de ijzers af. We houden zelf de hoeven bij. De eerste week heeft ze twee maal echt gekreupeld. De eerste keer omdat de hoeven aan de zijkanten gingen scheuren. We wilden haar geleidelijk lager zetten, maar haar hoeven dachten daar duidelijk anders over. De tweede keer plakte de klei heel erg onder haar hoeven en dat veroorzaakte dus een grote gevoeligheid. Op het asfalt liep ze toen al heel redelijk.
Ik rasp nu 1x per week de hoeven bij en de hoefwand, voor zover die zo lang is, is nu gelijk met de zool. In de kwartieren, waar de hoefwand is afgebroken, komt hij niet eens tot aan de zool. Verder houd ik iedere week de steunsels in de gaten, maar die groeien nauwelijks. Die moet je wel tot aan de zool weghalen, anders kan ze daar ook pijn van hebben. Verder rond ik de hoeven af, voor zover dat mogelijk is. Frouk begint nu al aanmerkelijk minder gevoelig te worden. Waar in het begin ieder steentje voor een hink zorgde, loopt ze nu al zonder problemen over wat fijn grind dat op het asfalt ligt. Ze heeft wel wat moeite met wendingen, is er zo aan gewend dat haar achterbenen wel meeglijden op de ijzers, dat ze ze vergeet op te tillen. (ze is twintig en heeft meer dan 15 jaar op ijzers gelopen) Op het land loopt ze zonder problemen en ruimer dan ooit.

Ik heb ook nog een vier jarige ruin die ik een week langer natuurlijk bekap. Bij hem hield ik zelf de hoeven altijd al bij met de rasp. Doe nu ook de steunsels, houd de hielen laag en maak een mustangrol. Hij heeft geen moment gevoelig gelopen. Het lijkt me dus inderdaad dat een paard dat op ijzers heeft gestaan veel meer problemen met de overgang heeft, dan een die al blootsvoets liep.

Groetjes, Els