Isapaardje schreef op woensdag 26 oktober 2005, 19:19:

Spieren hebben de eigenschap lang/kort dik of dun te kunnen worden. Deze kun je niet rekken, wat wij rekken is de spiertonus. Dit is dat gedeelte van de spier die aan de pees vastzit. Daar zo, dat stukkie, en als dat opgerekt wordt dan kan het best zijn dat het paard dezelfde zeurende gevoel heeft dat wij ook kennen. Ik weet niet hoe dat voelt, althans bij het paard. Snap je wat ik bedoel ? Dus voordat we iets met haar gaan doen, gymnastiseren, dat vindt ze leuk, want ze is me keer op keer voor, en geeft aan welke de volgende oefening moet zijn volgens haar

Klopt, jij kunt ook niet alles van mijn paard weten, maar ze heeft de afgelopen 1,5 jaar nogal moeten afzien, eigenlijk bijna alles tegelijk, kreupelen, de hele rug zat vast, osteopatie: wervel manueel manipuleren....dat is absoluut zonder geweld. Dan de herstel en souplessefase van 2 maal daags en dat een half jaar lang. Vervolgens weer kreupelen HKO 3. De ijzers moesten er wel onderuit. Vervolgens 24 uur de wei op.
Aansluitend parelli level 1. Drie dagen in een andere omgeving. En dat alles met beleid en geduld hoor.

Toch kunnen dit soort zaken bij elkaar heel wat teweegbrengen bij een paard.

Kijkend naar het totaalplaatje is Twister er gigantisch op vooruit gegaan, op elk vlak, ook wat de hoeven betreft. Want die stond op hielen die 3,5 tot 4 cm te lang waren met egg-bars (voor) Met rijden struikelde ze elke 10 meter. Benen en hoeven waren gewoon koud, niet koel, nee koud.

Ik weet nog toen ik haar kocht, toen vroeg haar verzorgster daar op westernstables, wat ben je met onze scheet van plan.

Antwoord: ze mag van mij paard worden.

Dan wens ik je heel veel succes en sterkte want daar krijg je een zware dobber aan, zo lief als ze is, zo neurotisch is ze ook. Ze had mijn hart gestolen en als ik een beslissing neem dan probeer ik het niet, nee....ik doe het of ik laat het. Dus wij gaan ervoor, en het is best vaak vallen en opstaan, en ik bezit echt niet alle wijsheid. Daarom surf ik ook op deze site.

In elk geval hartelijk dank voor je reactie.

Martien

Er waren een aantal zaken die gewoon moesten gebeuren

Piet schreef op woensdag 26 oktober 2005, 19:40:


Het allerbeste is een stuk grond waar je een variatie aan ondergronden hebt, gras niet erbij denken. Dus een paddock met beton, klinkers, zand, zand met houtsnipper, watergeul en gummi matten etc.

Eten en drinken zo plaatsen dat ze over alle ondergronden moeten, maar voor de rest kan het paard zelf de plek uitzoeken waar ze voor haar gevoel het prettigst staat.

Helaas heb ik zo'n paddock niet

martien

Isapaardje schreef op woensdag 26 oktober 2005, 23:18:


Ja hartstikke leuk. Eigenlijk lachen. Stel we doen vandaag 5 verschillende oefeningen, dan doet ze na de 2e al de 5e en dan is madam zogenaamd klaar. Zo kijkt ze en zo handelt ze dan ook.

Het grappige is, dat wat je een paard beleerd dat krijg je ook van ze. Gedrag en probleemgedrag is veelal aan de mens te wijten, niet altijd aan het dier.
Uitzonderingsgevallen daargelaten.

Ik ga slapen, heb genoeg uuren doorgebracht achter de pc.

Martien.

Nick Altena schreef op woensdag 26 oktober 2005, 23:38:

Isapaardje schreef op donderdag 27 oktober 2005, 8:27:


Tja, als ik de foto van je paard hier zo bekijk dan spreekt dat smoeltje boekdelen.

Martien.

Piet schreef op donderdag 27 oktober 2005, 10:58:


43 jaar oud ????

ingrid van der post schreef op donderdag 27 oktober 2005, 19:06:


Jij ook al, ik ook en dan krijg ik vaak de vraag van : "is er iets "??????

Nee hoor, ik was gewoon ff de schitterende hoeven aan het bewonderen. Ja mooi nietwaar.........Ja mijn scheetje heeft nieuwe schoentjes gekregen.



Martien.

Isapaardje schreef op vrijdag 28 oktober 2005, 14:10:

Isapaardje schreef op zondag 30 oktober 2005, 9:47:


Soms heb ik het idee dat welke logica dan ook heel verwarrend kan overkomen. Hoefbevangenheid is toch te vergelijken met het lostrekken van een vingernagel van het nagelbed. Zeer pijnlijk toch vooral wanneer je dan met je nagel ergens op tikt of drukt. Bij hoefbevangenheid gaat het er toch om dat de zwelling die in de hoef ontstaat zo snel mogelijk vermindert wordt door bijvoorbeeld optimalisering van het hoefmechanisme, of zelf het drainen. De hoefwand wordt dan weggevijld tot aan het laminae zodat alle overtollige vocht/ bloedig eruit kan. Wat je dan vervolgens ziet is dat een hoefsmid er ijzers achterstevoren opzet, nog geen hoefmechanisme, maar daar gaat het niet om. Als je niet wilt laten drainen, dan zul je een optimale hoefmechanisme moeten creeeren en op welke ondergrond dat is, is ook afhankelijk van het gegeven, heb je wel een zandbak tot je beschikking, of alleen een weide, zijn er wel verharde wegen. Ik weet paarden te staan, waar je meer dan een uur moet lopen om bijvoorbeld op een verharde weg te komen. Als je paard dat niet redt dan sta je daar met je goed fatsoen.

Let wel, een beetje paard weegt al gauw tussen de 300 en 600 kg. Bij hoefbevangenheid gaan ze niet voor niets op de hielen staan. Druk op de hoefwand doet zeer, en je zult het met de bodemgesteldheid moeten doen welke jij ter beschikking hebt, en dat kan van paard tot paard of eigenaar tot eigenaar, situatie tot situatie heel erg verschillen.

We kunnen wel gaan dicussieren over welke ondergrond het beste is voor een paard met hoefbevangenheid, maar is het niet zinvoller om eens met elkaar in conclaaf te gaan dat wanneer jouw zoiets overkomt, hoe dan te handelen en wat je in JOUW situatie allemaal kunt doen, waar je vooral op moet letten en wat je vooral NIET moet doen.

Je kunt zoveel literaire kennis bezitten dat anderen ervan duizelen, maar wanneer je eigen paard een accute hoefbevangenheid ZOU hebben dan sta je daar met al je kennis uit bijvoorbeeld boeken. Dan komt de praktijk om de hoek kijken, en dat is toch een heel ander verhaal.

Martien.