Marlies schreef op dinsdag 1 november 2005, 14:38:


he Marlies,

ben er de laatste tijd veel mee bezig geweest, maar vind het toch op een paar punten moeilijk te bevatten, stap een en twee zie ik wel mogelijk maar in een afgepaalde ruimte als wei of bak want hoe doe je dat buiten op een gegeven moment komt er een situatie die je als mens in kunt schatten en als paard niet dan zul je toch duidelijk moeten maken dat de keuze nu bij de mens ligt en niet meer bij het paard dus neem je leiding over. Tja en lippen likken + hoofd naar beneden zie ik niet echt als overgave maar meer als teken dat er een boodschap begrepen is en nu een fase van onderhandelen ingaat over wat er mogelijk is. Ik merk aan mezelf dat ik me toch als leider blijf zien, hoewel er wel ruimte is voor eigen inbreng van het paard over richting en tempo. Als ik zeg dat het leren van nieuwe dingen aan mij is om intressant genoeg te maken om mijn paard mij te laten volgen, en als er iets anders gebeurt dan dat ik beoogd had ik het niet goed overgebracht heb en het aan mij is om mijn wens beter kenbaar te maken zit ik redelijk in stap drie? Toch???
Ina

Monique Meijer schreef op dinsdag 1 november 2005, 16:32:


nou zo heb ik het ook een beetje met dien verstande dat ik alle tijd vrij maak voor spontane angstaanvallen om haar drie vier keer te laten zien van beide kanten dat je als paard veel geweldiger bent als je er zo langs gaat en doet alsof die bloemenkraam je niks intresseert, maar toch licht ongeduldig wordt als ze uitgbreid koeien wil gaan bekijken na een paar minutjes heb ik het wel gezien en vind ik dat we wel weer verder kunnen, dan draai ik mijn lichaam in de gewenste rijrichting en vraag ik haar verder te gaan. nou is de mijne wat afstandelijk en zoekt ze niet graag andere paarden of mensen op. maar geef haar een bos en ik kom nooit meer thuis geloof ik, dus we pionieren nog wel eens dwars door het terrein (foei Ina). ze wil altijd op pad en laat daar ook doodleuk haar veulen voor thuis (neem ik niet graag mee). De enkele keer dat ze niet van huis wil is er ook echt wat aan de hand, en heeft ze pijn en ga ik ook niet meer, heb ik een keer gedaan maar toen was ze binnen het uur licht kreupel dus dat doe ik niet meer. En als ik aan het trainen ben vertel ik wat ik wil en vraag ik haar het te doen doet ze het niet dan heb ik het niet goed gevraagd. Het is voor mij denk ik going with binnen mijn grenzen.
Ina

Yolanda Kuitert schreef op dinsdag 1 november 2005, 22:07:


Kan je het misschien ook zo regelen dat met koord "hekwerk"een inloopstal geraliseerd wordt zodat ze toch keuze hebben of wil hij ze gewoon niet op het land in verband met het stuktrappen van de grasmat, Mischien mag je wel een kruis van stevige schutting zetten zodat ze uit de wind kunnen staan want daar hebben ze vaak het meest last van en is ook niet zo permanent als een schuilstal. Misschien mag hij niet bijbouwen en is hij bang voor kontrole of zo. als het echt teveel wordt kun je naar wat anders kijken maar ik denk dat het niet zo makkelijk is bij jou in de buurt. En natuurlijk zijn zijn paarden geen vluchtdieren, die durven dat vast niet meer. Kop op hoor!!! gewoon blijven komen met oplossingen

Ina