Wil schreef op donderdag 3 november 2005, 13:34:

hoi esther,
het zit op een andere plek dan ik dacht, en zo te zien doet het geen pijn bij het paard.
zie je ook een bodem in het gat of voel je het of heb je het idee dat het heel diep zit.
ik vindt de hoef er verder mooi uit zien en behoorlijk laag in de hiel.
loopt het gat onder de straal door,( kun je een gedeelte van de sraal optillen of zit het er alleen naast.
groet conny

hallo jessy,
ik zag jouw vraag over jouw 10 jarige paard met ernstige verbening.
mijn paard heeft dat ook gehad, de dierenarts noemde het hoge overhoef.
ze was niet regelmatig en wilde altijd hard rennen, daardoor zei de eigenaresse je moet haar eens na laten kijken.ze had harde bulten boven de kroonrad en het gebied erboven, iedere stap die ze zette deed pijn en daarom wilde ze zo snel mogelijk. ze had geen ijzers maar de stand van de hoeven was niet goed omdat de smit zelden langs kwam zie mijn verhaal 28 september hoge overhoef.
ze kreeg ijzers met speciaal beslag maar dat hielp niet echt ze lagen er of af of de smid kwam te laat waardoor de hoeven te lang weden.
dus ze er maar niet meer onder gedaan.
zonder ijzers verder gegaan , ze is thuis komen te staan (altijd los met inloopstal ,ben zelf gaan bekappen en het per ongeluk bijna op de natuurlijke manier op de steunsels verwijderen na heb ik het voor elkaar gekregen mijn paard weer gezond te krijgen.
ze was 18 toen het ontdekt werd en 29 toen ze een natuurlijke manier is gestorven.
niet meer kreupel geweest , buitenritten gemaakt en zelfs nog onderlinge wedstrijdjes gereden. de manier hoe ik haar weer goed heb gereden heb ik 28 september beschreven maar moet ik het nog een keer uitleggen dan hoor ik het graag.
ze kreeg wel een hoefzweer maar dat gebeurd regelmatig lees ik hier wanneer een paard zijn oude hoefstand kwijt raakt.

Ilona Kooistra schreef op dinsdag 8 november 2005, 14:42:


bedankt Ilona voor je reaktie ik kan het wel van de daken schreeuwen hoe blij ik met jullie ben en alle onderwerpen die we hier met z'n allen kunnen bespreken.
net even lekker gereden met mijn opvolger van mijn oude paardje en ben nu zo blij dat ik weet dat ik op de goede weg zit.ik zie en voel duidelijk verbetering bij de paardjes en ga morgen weer aan de slag met de hoefjes van de andalusier en de draver van een vriendin en geniet er echt van om de hoefjes te doen.
ook hoop ik dat er op deze manier minder pony's en paarden afgedankt gaan worden en dat we elkaar kunnen helpen het voor onze dieren zo aangenaam mogelijk te maken.
groetjes allemaal conny

Piet schreef op dinsdag 27 december 2005, 22:19:


hallo lillian,
ik heb de foto's bekeken en ben zelf al een paar maanden bezig met een paard die ernstig bevangen was en daarbij ook nog hoefzweren kreeg.
in rasp de hoeven om de week helemaal bij en ook bij haar was eerst niet veel ruimte bij de steunsels,toch stukje bij beetje is het mij gelukt om haar achter te laten zakken.
ze heeft de hoefzweren goed doorstaan doordat ik een behoorlijke ronding tot in de witte lijn maakte waardoor ze haar hoeven op de goede manier ging neerzetten.
automatisch ging daardoor de zool zo veranderen dat de steunsels weggesneden konden worden.
ook kwam er een extra hoornlaag tevoorschijn(oude steunsels) die ik er op een gegeven moment zo af kon halen.
ook zie ik bij de hoeven van jouw shet dat je makkelijk kwartierboogjes kunt maken dat scheelt ook al in het neerzetten van de hoefjes bij een draaiende beweging.
het belanrijkste is in het begin dat je om de week de hoefjes naloopt en alles weghaalt wat te veel is.
succes

jans schreef op woensdag 28 december 2005, 13:38:

hallo ik ben al een paar maanden met een andalusier bezig die ernstigge brokkelhoeven had en achter een scheeve hoef, de binnenkant van de wand was korter dan de buitenwand en de vorige smid haalde telkens wat van de buitenkant af om te corrigeren.
nu ben ik op de natuurlijke manier bezig en volg alleen de zool, dus haal ik rondom alles zo weg dat de zool gelijk komt van onder gezie en rond de heele wand rondom wat af.
automatisch is de zool zich aan het aanpassen omdat door het weghalen van de steunsels de hiel is gaan dalen is de hoef al op een goede manier aan het hestellen.
ik doe dit om de week.
het paard heeft hoeven gekregen om jaloers op te worden is nog wel gevoelig op steentjes maar brokkelt niet meer.
dus houdt de zool altijd aan en probeer de hielen te laten zakken, dit paard is al in de 20 jaar en reageeert erg god als je het maar gelijdelijk doet.
succes

Els Kleverlaan schreef op vrijdag 30 december 2005, 16:58:


ook allemaal een goed 2006 voor mens en dier.
bij mij lopen de paardjes ook het heele jaar door buiten,ook strompelen maar dat doen ze al 9 jaar en ze hebben nog nooit last gehad van kneuzingen.
het probleem is ook dat het niet alleen hobbelig is maar ook gld en dat weten ze dus ze doen uiterst voorzichtig.
laat ze maar lekker lopen dan blijven ze in beweging,stel dat je ze nu binnen zet krijgen ze misschien spierpijn omdat ze krampachtig hebben gelopen.
geef ze ook eens takken van een wilg in de weide of uitloop dan hebben ze wat te knabbelen

Piet schreef op zaterdag 31 december 2005, 12:02:


ik heb mijn 2 shetlanders en arabier (ruinen) en welsh pony(merry) het hele jaar door in een zandbak staan van 22m bij 22m.
daarin staan 2 inloopstallen met rubbermatten en niets op de vloer ,ook geen stro i.v.m. door de bak lopen.
ze krijgen 4 x per dag hooi en ander voer naar behoeven.
de rubbermatten liggen er al 9 jaar en blijven mooi en makkelijk schoon te maken en ik veeg de stallen voor iedere voerbeurt.
ook als ze in de stallen staan en er gebeurt iets waar ze van schrikken,
(ik woon n.l. langs een spoor en een weg) dan rennen ze de stal uit maar kunnen niet uitglijden op het rubber.
ze eten geen zand(koliek) wanneer ze voldoende te eten krijgen en ik geef regelmatig afgezaagde boomtakken(wilg,berk,els) zodat ze zich niet vervelen want paarden hebben hout nodig om aan te knabbelen.
doe je dat niet dan vreten ze alles wat van hout is op(paaltjes,stallen).
de omhijning van de bak is van hout hekwerk en aan de binnenkant hebben wij worteldoek gespannen i.v.m. het vreten aan hout en het wegwaaien van het zand.
ook houdt dat de wind tegen(schuilen).
boven op het hekwerk hebben wij schrikdraad gespannen want anders gaan ze lekker met hun kont staan schuren en duwen ze de bak uit hun voegen.
ook bij mij stonden de paarjjes in de sneeuw, maar als het regent staat de arabier altijd op stal.
ze hebben bij mij ook nog nooit een deken op gehad buiten ,daar kunnen alleen maar ongelukken van komen als je er geen zicht op hebt en ze hebben allen een heerlijk dik vacht ,ook de arabier.
die heeft zelfs als veulentje in de strenge winter buiten gelopen.

Els Kleverlaan schreef op maandag 2 januari 2006, 14:38:


hallo allen en een goed 2006 voor mens en dier.
ik woonaan de buitenkant van een woonijk en laat de paardjes altijd gewoon loslopen in de rijbak met stallen erin zoals ze dat gewend zijn.
het gaat er hier altijd heftig aan toe en ik begin de week ervoor al met de laatste voerbeurt te vervroegen ik geef dan om 10 uur het eten zodat ze om 12 uur geen dikke buik meer hebben i.v.m koliek (rondrennen terwijl ze een volle buik hebben).
na het ergste vuurwerk geweld want het wordt steeds harder geef ik nog een lekker beetje hooi zodat ze wat te knabbelen hebben.
ik ga nooit weg tijdens deze dagen en ga telkens kijken of alles in orde is.
wel moet je er voor zorgen dat je paard niet alleen staat want het is een kudde dier en er is meestal een van de paarden die de lijding heeft en de anderen rustig houd.

biancawaamelink schreef op maandag 2 januari 2006, 15:02:

hallo wat een ellende allemaar. ik ben geen dierenarts maar ik ken iemand en die d'r paard was niet in orde,futloos,geen mooi vacht liet het hoofd hangen viel erg af terwijl ze goede voeding kreeg.
de dierenarts kon niets vinden (oorzaak) ,ook niet met bloedprikken .
ze was ten einde raad en hoorde van iemand dat diegene d'r paard liet behandelen door een magnetiseur ,eigenlijk geloofde ze daar niet in maar wist anders ook niet meer wat te doen en besloot de vrouw te laten komen.
de mevrouw behandelde het paard en ontdekte dat het paard zeer ongelukkig was en dat het paard alle ellende ,stres, nare buien lief nam van de eigenaresse en het zelf niet meer kwijt kon.
de eigenaresse schrok hier heel erg van want haar paard was haar maatje door dik en dun en ongemerkt legde zij alle problemen bij haar paard neer,wat ik denk ik iedereen wel eens doet.
dit paard was zo gevoelig en zag normaal haar vrouwtje als leider maar omdat het vrouwtje onzeker werd over de gezondheid van het paard werd het paard sterker en deed onverschillig tegen haar(omver lopen,tegen haar aanstoten, de stal uitlopen wat ze normaal nooit deedt als de deur open stond.
het paard nam de leiderschap over.
de vrouw is een paar keer geweest en het paard veranderde weer in een vrolijk paard die weer bokte als ze in de uitloop mocht en zienderogen opknapte.
haar vacht ging weer glimmen. en ze was weer lekker te berrijden nadat de eigenaresse er 2 weken niet op mocht en daarna alleen zonder zadel.
ik ben ook altijd voorzichtig met het geloven van zulke verhalen maar het is dat ik er zelf bij ben geweest en het meegemaakt heb, dat ik echt geloof dat ook een paard door stres of het niet lekker in zijn vel zitten ziek kan worden.
er is geen dierenarts aan te pas geweest en de magnetiseur is maar 4x geweest dus het ging haar niet om het geld.

dit is een losstaand verhaal maar staat jouw paardje soms alleen of heeft hij andere frustraties.

Nick Altena schreef op dinsdag 3 januari 2006, 12:23:


hallo hier ben ik weer, ik had een heel verhaal getikt uit enthousiasme en achteraf was het te lang ik balen want daarna had ik geen zin meer om opnieuw te beginnen.
ben lekker de paardjes gaan voeren en mest weggehaald.
de takken die ik geef zijn wilg,berk,els, die staan allemaal in de tuin en zijn harde groeiers.
vaak eten ze alleen de bast en vinden het daarna nog lekker om hun tanden en kiezen te vijlen.
daarom ben ik het gaan geven ik had het boek gelezen van Henry Blake paardetaal nr.isbn 90 6084 857 8/nugi 462.
hij deed onderzoek naar paardengewoonten.
nu stop ik en begin een nieuw berricht voordat het weer te lang is.

conny didden schreef op dinsdag 3 januari 2006, 18:23:


vervolg, het is deze keer goed gegaan.
hij schrijft dat paarden in de natuur hun kiezen zelf kort houden door presies te weten wat voor houtgewas ze moeten eten en ze wisselen een paar keer per dag van grassoort.
ze gingen bijvoorbeeld in de ochtend in een bepaald gebied grazen en dan liepen ze wel een paar kilometer voor de volgende maaltijd.
hij is gaan onderzoeken waarom en kwam erachter dat het eene soort gras grof was en het andere fijn.
zelf kreeg ik net voor de winter vers hooi en mijn knolltjes wilden het beslist niet eten en ik was bang dat ze ziek waren. gelukkig wilden ze het alle vier niet en de leveransier zei dat ze verwend waren en dat ze het vanzelf zouden eten.
dus niet he, ze vielen alleen maar af en begonne van de bomen te eten en toen dacht ik aan het boek. ik stop weer even.

conny didden schreef op dinsdag 3 januari 2006, 18:35:

de drolletjes werden steeds klijner en ik begon mij toch zorgen te maken ,ze aten alleen het grofste gras wat er tussen zat ,de rest bleef liggen en kwam op de mesthoop terrecht.
gelukkig voer ik in de winter ook winterpeen en geef ze 4 maaltijden per dag waarvan 3x toch een paar brokjes basisbrok omdat ik ook geen gras of stro heb.hier doen ze het al 9 jaar zeer goed op.
ik dacht inneens aan het stukje in het boek en wist toen dat ik als de sodemieter grof hooi moest gaan halen.
heb dat gedaan en ze waren dolgelukkig.
waar ik ook altijd op let zijn de mestballen,die moeten glimmen en niet te los van struktuur zijn.
als ze een beetje smurrieachtig zijn dan krijgen ze in verhouding te veel bix en te weinig hooi. ook gaan ze dan winden laten en daar moet je goed voor oppassen.
succes allemaal