Trudy schreef op vrijdag 18 november 2005, 18:42:
> Als ik met vera(arabische merrie )buiten rijd ,is ze zeeer
> voorwaarts..
> Nu is dat op zich heel fijn ,om zo te gaan,maar even een rustig
> Heeft iemand suggesties??
> In de bak ,gaat heel anders,dus de oefening vanuit dat
> principe,werkt niet zodra we de wereld in gaan..
> Bedankt Trudy
Ja Trudy, dat heb ik nou ook af en toe. En ik heb geen arabier, maar een tinker, die liever lui als moe is.
In de bak of wei, worden oefeningen perfect uitgevoerd, ga ik ermee naar buiten, worden ze inenen fris, de looplust neemt ontzettend toe.
Voor mij is het een heel verschil, want dat herken ik niet van ze. Zeker Enya (mijn bonte tinker) had altijd een weerzin om te lopen. Als we met meerderen gingen dan viel het nog wel mee, maar o wee als ze alleen moest. Dan was het drijven, drijven en nog eens drijven. Galop? Mwah, als ik geluk had een paar meter, met zeer hard werken.
De omkering is gekomen toen de ijzers eraf gingen, ik boomloos en
bitloos ben gaan rijden, en mijn normal manier van rijden inruilde voor het fasensysteem van
Parelli.
Dus wàt nou de ommezwaai heeft veroorzaakt, weet ik niet. Misschien van alles wel een beetje, maar ik koester het. Het is niet altijd gemakkelijk, maar dat was het eerst ook niet! Een paard rijden wat niet wil, is een aanslag op je schuldgevoel.
Sommigen zeggen dat de communicatie niet helemaal goed is, als je je paard niet precies kunt laten lopen hoe je het wil. Misschien is dat zo, misschien speelt er ook nog iets anders mee, iets ín het paard. Ik denk hoe meer uren je in het zadel zit en communiceert, hoe beter je elkaar verstaat als gesprekspartner..
Groetjes, Trea
Warboel
