Inge Teblick schreef op zondag 15 januari 2006, 15:56:


Hoi Inge,

Zelfs voor mij (nog totaal onervaren met klikkeren e.d.) een duidelijk verhaal. Froukje beet en schopte dus al voor wij haar kochten, kwam ik later achter, dus wat de onderliggende oorzaak is, is niet meer te achterhalen. We hebben haar mede kunnen kopen, doordat ze toen al niet zo gemakkelijk was, anders was ze niet te koop gekomen. Ze paste heel goed in het span naast onze, voor een fjord, nogal voorwaartse en ruimgaande ruin, daarom hebben we haar problemen maar voor lief genomen. Ik was dus ook bang dat we door onze reactie haar gedrag alleen maar bevestigden. Daarom probeer ik het zoveel mogelijk te negeren, maar ook dat helpt dus niet.
Dat houding aanleren zijn we nog niet aan toe. Moeten eerst maar bij het begin beginnen, het boek van voor af proberen door te werken. Mij benieuwen of dat gaat lukken met een al zo oud paard. Over een paar maandjes hebben we een eigen bak en dus een veilige bekende omgeving waar we lekker in door kunnen werken. Is nu niet mogelijk, dan weer te pruttig, dan weer te hard en eenmaal begonnnen wil ik er wel continuïteit in hebben.
Iets uit de hand aanemen is geen enkel probleem. Ze doet dat heel braaf zonder opdringerig te worden. Wel een probleem is dat wij haar ook niet meer vertrouwen. Soms wil ze alleen maar even haar hoofd tegen je aan schuren en dan denken wij dat ze weer wil bijten en dat vind ik eigenlijk heel jammer. Maar goed, we hebben nu weer iets om naar toe te gaan werken.

In ieder geval bedankt voor je reactie en als er hier een clinic in de buurt is probeer ik zeker te komen kijken.

Groetjes, Els.

Hoi allemaal,

Zaterdag iets heel moois gezien. Toen ik Frouk haar hoeven schoonmaakte om ze na te lopen en eventueel te raspen etc. viel me opeens een prachtige dikke hoefwand verscholen onder het lange haar van de kroonrand op.
Aan alle vier de hoeven te zien, aan de boven kant is de nieuw aangegroeiende hoefwand zeker een halve centimeter dikker dan daaronder. Nu kan je de oude hoefwand dan ook nauwelijks een wand noemen hoor, de buitenwand is niet meer dan een flintertje na zeventien jaar ijzers.
Heb die mooie bulten op de foto gezet, maar met m'n oude spiegelreflex en een nieuw filmpje, dus dat duurt nog wel even voor ze ontwikkeld zijn. Tegen die tijd probeer ik wel iemand te vinden om het ook aan jullie te kunnen laten zien.

Groetjes, Els.

Gitta schreef op vrijdag 13 januari 2006, 17:22:


Volgens een heel oud boekje (1949, landbouwschool) van mijn vader over voeding voor koeien, paarden, geiten en varkens is vitamine E wel degelijk nodig voor de melkgift.
Ook in een iets recenter boekje over konijnen wordt vitamine E genoemd als belangrijk tijdens de dracht en de zoogperiode.
Het tekort bij jouw paard zou je dus misschien toch wel in die hoek kunnen zoeken.
Hoop dat je er wat aan hebt,

Groetjes, Els.

van lennep schreef op woensdag 18 januari 2006, 11:26:


Ik sluit me bij Esther aan. Het voordeel van hoefschoenen is bovendien dat je ze zelf aan en uit kan doen. Dat gaat met hoefijzers niet lukken en als die versleten zijn heb je een hoefsmid nodig!
Het zelf (natuurlijk) bekappen van de hoeven is niet heel moeilijk en kun je nu nog wel leren, zie de informatie op deze site.
Als ik jou was zouden ze geen van drieën op ijzers gaan en mijn paard is ook pas sinds twee maanden van de ijzers af. Ik zie nu al zoveel veranderen aan haar hoeven dat ik echt nooit meer een paard zal laten beslaan.

Veel succes met jullie reis!

Groetjes, Els.

agness schreef op vrijdag 20 januari 2006, 10:42:


Jeetje, helemaal van het erf af! Wij hebben gelukkig een hek voor aan bij de straat. Afgelopen zomer had "iemand" bij ons gewoon vergeten het hek naar de paarden dicht te doen. Ik heb de hele nacht wel rare geluiden gehoord. Dacht dat de hond een beetje woest deed in de kamer. Toen ik rond vier uur (in een t-shirtje) ging plassen ( toilet is beneden bij de buitendeur) hoorde ik dat het kabaal van buiten kwam. Best eng... Hond geroepen, deur opengedaan, kijk ik in het smoel van Froukje. Halster gepakt en haar weer naar het land gebracht. Willem, die in de groententuin stond, kwam gelukkig vanzelf mee.
Ijskoud weer in bed gekropen, maar wel gelachen...

Groetjes, Els.