Nick Altena schreef op zaterdag 21 januari 2006, 20:12:

Ik kan me je pessimisme voorstellen, die heb ik ook wel eens en het allerlaatste dat wij willen is paarden meenemen met pijn!
Roos loopt al vijf jaar zonder ijzer, heeft verschrikkelijk sterke hoeven en krijgt natuurlijk hoefschoenen. Ze heeft veel voor de kar gelopen en kent dus ook harde ondergrond. Buiten op het asfalt en ook op onregelmatig terrein heeft zij geen problemen.

Dit paard heeft niet zozeer slechte hoeven, alswel ze heeft altijd op ijzers gelopen en loopt nu, zonder ijzers, niet graag op asfalt. Voor dit paard is het te kort dag om 'natuurlijk bekapt' op pad te gaan. Heb met meerdere mensen gesproken die zeggen dat de meeste hoeven pas na een jaar niet beslagen te zijn, goede sterke hoeven hebben. Dit paard zal niet 'onbeschermt' op pad gaan.


Zij loopt zonder problemen, maar niet graag op het asfalt. We laten aankomende week foto's maken voor de mate van kanteling. Als er ook maar enige twijfel is, gaat zij terug! Wij gaan niet op pad met paarden waabij we twijfelen of ze het aankunnen!!! Dat ze gezond aankomen, is voor ons het aller, allereerste uitgangspunt geweest.
De paarden zijn reeds langer in ons bezit en aan conditie wordt al even gewerkt.
Zware paarden, die bergen gewend zijn, die sterk en sober zijn. Een voor deze tocht zeer geschikt ras.

Ik heb dat nooit gezegd, ik heb me afgevraagd wat kan en wat niet kan.


Ik neig ook naar de maatschoenen van Smit, overigens.


Als wij merken dat een paard het niet trekt, gaat ze terug. Dan maar minder bagage. Bovendien zijn wij van plan grote delen van de dag zelf ook te wandelen. Nogmaals, ons uitgangspunt is dat de paarden gezond in Santiago aankomen. Dat staat voorop!

Jeannette

Ilona Kooistra schreef op maandag 23 januari 2006, 10:13:


De paarden worden door onze hoefsmid bekapt. Niet op de 'natuurlijke' wijze, maar ze worden in ieder geval onderhouden.

Wat wel erg prettig is: de paarden staan in Groesbeek. De omgeving kent allerleid ondergrond: zand, asfalt, keien, etc. en bovendien zijn wij in het bezit van een aantal 'heuveltjes', wat prettig is voor de spierontwikkeling.

Ik ga jullie nu wat gedachten geven, waardoor ik waarschijnlijk alle aanhangers van natuurlijk bekappen over me heen krijg. Wij zitten redelijk in dubio wat nu wijsheid is met deze paarden. Jullie zeggen dat ijzers slecht zijn voor hoeven. Daar kan ik voor een stuk in mee gaan, maar kijk ik naar het paard dat ik rij, dan zie ik dat niet. Dit paard is 20, heeft altijd ijzers gehad en heeft nog nooit problemen gehad. Waarschijnlijk komt ze nu van de ijzers af, maar het feit blijft dat ze altijd gezonde hoeven heeft gehad. De noriker die op ijzers heeft gestaan heeft nu, zonder ijzers, pijn aan haar voeten en loopt in de berm. Zouden ijzers haar dan niet gedurende de tocht 'beschermen'. Daarna kunnen we alle tijd nemen om haar hoeven de gelegenheid te geven 'uit te harden'. We willen inderdaad niet riskeren dat de paarden pijn krijgen en als iemand, zoals zovelen, die is opgegroeid met paarden die op ijzers staan, lijken ijzers 'veiliger' tijdens deze tocht. Bovendien ben ik een beetje huiverig voor de nieuwe 'natuurlijke' stand die paarden krijgen. De gebroken voetas bijvoorbeeld die gecreeerd wordt door de verzenen die laag worden gezet. Vergeet niet ik ben leek, sta voor veel open, zeker wat het natuurlijk houden van paarden betreft, maar ben ook voorzichtig. Nou, ik hou m'n hart vast voor jullie reacties, maar ik hoop dat jullie mijn twijfels begrijpen. Daar gaat ie

Spirit schreef op dinsdag 24 januari 2006, 9:14:


Ik laat even alles op mij inwerken en mijn tijd is nu wat beperkt om overal op te reageren, maar die van 20 is een belgisch warmbloed die artrose heeft en lekker thuis blijft! Daar is misschien wat verwarring ontstaan. Dit is het paard dat 20 jaar zonder problemen op ijzers heeft gestaan, waardoor ik af en toe twijfel m.b.t de tocht. Sorry voor de verwarring.
Groetjes,
Jeannette

Ilona Kooistra schreef op dinsdag 24 januari 2006, 10:53:


Dat zou kunnen. Het paard is vroeger (andere eigenaar) voor springen gebruikt en er werd erg 'praktisch' mee omgegaan. In ga nu niet in op de details, maar de artrose zit in het hele lijf en kan door verschillende zaken veroorzaakt zijn, maar dat is niet voor nu. Naar omstandigheden gaat het erg goed met haar.

Jeannette

Spirit schreef op dinsdag 24 januari 2006, 12:27:


Ik weet eerlijk gezegd de kilometers niet zo direct. We rijden ze op dit moment vijf dagen in de week, van 1 1/2 uur tot 3 uur. Ze hebben 1 dag vrij en de andere dag dat er niet op ze wordt gereden doen ze grondwerk , de ene keer een voor een, de andere keer drie tegelijk (erg goed voor de onderlinge verhoudingen...). De eerste weken hebben we veel gestapt omdat ze hun energie dan opbouwen en in een goed staptempo komen. Om nu meer conditie op te bouwen, wordt er meer gedraafd. Voor ontwikkeling van spieren, pakken we heuveltjes, voornamelijk in stap. We bouwen dit langzaam uit naar langere dagritten. Begin februari zijn de zadels af. Dit zijn speciale zadels, gemaakt door Horseman Outfitter (http://www.horseman.nl, kijk naar de HO endurance flex ) in Groessen. Zij maken de zadels op maat, zodat er geen schuurplekken ontstaan. Zij zijn een goede sponsor met veel ervaring in het maken van tochten. Als de zadels er zijn, wordt geoefend met bepakking en het vastzetten van de paarden.
Voeding: op dit moment krijgen ze een half kilo eiwitarme sportbrok, staan ze de hele dag op de wei, ze worden bijgevoerd met hooi. 's Nachts gaan ze naar stal.

We hebben een sponsor gevonden (Van Gorp Diervoeders uit Waalwijk) die ons voor het voer sponsort. Hij komt nog naar de paarden kijken en we overleggen wat voor deze paarden het beste voer is en natuurlijk ook de hoeveelheid. Dit voer wordt op afstanden van een week over de hele route verdeeld. Het pakpaard gaat m.n. mee om het voer mee te kunnen nemen.
Hier komt dus weer een logistiek verhaal om de hoek kijken. En, Ilona, als je mee wilt, het beste komt het uit, als je aan het eind van een 'voedselweek' zit, m.b.t. bepakking. We hebben een sponsor die ook drie dagen mee gaat en zijn vriendin komt met de auto mee om onze bagage te vervoeren (in de pyreneeen, dus dat is niet erg).

Zo, wat praktische kanten van de zaak.
Jeannette

Frans Veldman schreef op dinsdag 24 januari 2006, 17:46:


Klopt, echter, deze zadels 'liggen' op de ruggen, kijk maar eens op de site van Horseman Outfitter.

Ik weet het, maar dit een praktisch probleem. Wij zijn afhankelijk van anderen (hebben zelf geen weide en een plek om al onze zadels/spullen kwijt kunnen) en deze manegehouder (Manege De Horst in Groesbeek) laat drie paarden voor niets bij hem staan en wil 's nachts de paarden niet op de wei. Bovendien is het ook wel praktisch wat tijd betreft om bij deze manege te staan: andere paarden die ook gereden moeten worden, staan er ook. En ik moet ook nog werken....


Ook als ze altijd op deze hoeveelheid hebben gestaan en nu wel meer doen dan een half jaar geleden? Ik zal hier eens achteraan gaan. Het is wel iets om over na te denken.


Hierover hebben we gesproken. Dat is wat van Gorp zelf ook al aangaf. Indien nodig (en dat verwachten we wel naarmate we zuidelijker komen) zal er voor ruwvoer worden gezorgd. Brokjes zijn overigens niet overal te kopen. Die Kersten die uit Duitsland is vertrokken, had dat niet goed geregeld en ze moest op een gegeven moment musli in de supermarkt kopen om haar paard wat te eten te kunnen geven. Dat willen wij niet laten gebeuren! Maar ruwvoer zal inderdaad moeilijker worden in Spanje.
Bedankt voor alle tips. Want ookal geef ik steeds een stoer antwoord, alles zet me aan het denken.

Groetjes,
Jeannette

Huertecilla schreef op woensdag 25 januari 2006, 10:37:


Ik heb gehoord dat je met electrolieten toch ook voorzichtig moet zijn. Bij verkeerd gebruik is het schadelijk voor de nieren. Het wordt veel door topsporters gebruikt (endurance). De meeste DAs in de endurance zijn het erover eens dat electrolyten onnodig zijn onder de 80-km grens, en dan nog met echt warm weer. Dan nog is iedereen, van wat ik gelezen heb, in de endurancewereld extreem voorzichtig met dit soort dingen. Dit is wat ik verder nog las:

'Het grote gevaar van electrolyten is dat je een paard nog verder uitdroogt. Hij zweet veel - het bloed 'dikt in' - en je stopt er electrolyten in. Dat zijn in feite gewoon zouten, dus trekken vocht aan, maar dat is er niet, dus je paard droogt verder uit! Daar is hele grote interne schade door mogelijk

In feite mag je alleen electrolyten geven op het moment dat je paard al drinkt - en tenzij je zware crossen rijd of lange enduranceritten, is het al niet meer nodig als je paard al staat te drinken. Normaal gezien zal het lichaam zich uit zichzelf vlot genoeg herstellen.'

Een andere opmerking die ik heb gehoord van een DA: paarden kunnen er hartritmestoornissen van krijgen...
We nemen op hoofstelhalsters mee of gaan bitloos, zodat de paarden onderweg inderdaad veel kunnen eten, maar voldoende gras vinden zal niet altijd makkelijk zijn, maar we onderschatten dit niet. Onderweg stoppen we in ieder geval twee uur om de paarden te laten herstellen.
en we nemen spullen mee om een 'paddock' te kunnen maken wanneer we geen wei ter beschikking hebben. Dit zal misschien niet iedere avond lukken, maar we gaan er wel voor.


Ik weet niet wat je hiermee bedoelt. Afhankelijk van hoe de route eruitziet, reizen we op een dag maximaal 30 km. Is de route moeilijkers, zal dat uiteraard korter zijn.

Groet,
Jeannette