elsbeth flipsen schreef op vrijdag, 16 april 2004, 21:53:

Ja, maar niet lachen hoor.
Mijn schoonzus denkt (en voelde dat "telepatisch" ook) dat Isabella een probleem in haar achterhand heeft. Ze denkt dat het te maken heeft dat ze niet goed "geaard" is. Dat wil zeggen dat ze zich niet goed bewust is van haar achterhand en geen energie met de aarde "deelt". Ik heb geen idee hoe ik dit goed moet gaan uitleggen. Heb ook nog niet die hele waslijst mails doorgekeken, misschien zit er wel eentje tussen die het overigens beter heeft/kan omschrijven.

Het komt er op neer dat we allemaal via ons lichaam energie naar de aarde uitstralen. Zodra er wat scheef zit is deze energiestroom verstoort. Als dat bij Isabella zo zou zijn, dan moet ik die energiebaan zien te herstellen. Dat kan ik doen door met mijn handen haar benen van boven naar beneden langzaam af te strijken t/m de hoef en dan mijn handen in contact breng met de grond (aarden) (platte hand overigens). Dit moest ik vooral niet vergeten, mijn handen plat in het zand zetten als ik haar achterbenen en staart afstrijk.
Ze noemde dit het "aarden" of wel "gronden" van het paard.
Daarmee zou Isabella dus beter contact moeten krijgen met de bodem en beter gaan lopen.

Ik moet het nog zien hoor, maar grappig is het wel en de pony vindt het prima, dus ik wil het best uitproberen.

Groeten,
Ingrid

elsbeth flipsen schreef op vrijdag, 16 april 2004, 22:31:

Hoi,

Goeie vraag eigenlijk. Ik denk het niet. Ze volgen meestal grazend denk ik zo, maar niet saai en sloffend meesjokken.


Ik denk het laatste. Dat ze het oersaai vindt, is inderdaad een vermenselijking van het sjokkend meelopen. Maar niet alleen sjokken, ze gaat om de haveklap stilstaan, is dan niet vooruit te krijgen en kan zo minutenlang het vrouwtje aanstaren (als ik niets zou doen). Ze probeert dan wel eens zelf iets aan te geven (die kant op?) maar als dat niet mag, dan loopt ze zo verveeld mee, hals gestrekt en bungeloortjes. Totaal geen interesse in de omgeving. En zo is ze normaal helemaal niet.

Ze kan ook beste rustig meelopen, maar dan loopt ze te stofzuigeren. Bewegen die oortjes volop en toont ze echt interesse in de omgeving. Dat doet ze als mijn man haar vast heeft. Daar blijft ze wel achter lopen, maar met interesse zeg maar. Maar bij mij ... dan is het net of ik haar iets verschrikkelijks laat doen.
Als ze naast me mag, of beter nog als ze mag draven, dan wordt ze ineens weer anders.

Maar toch is het niet zo dat ze zomaar over me heen rost. Ze heeft ook best respect voor me (pfff gelukkig maar), maar ik moet haar niet tegen gaan werken, want dan is de lol eraf voor haar. Ze wil ook nooit 2 dagen achter elkaar hetzelfde doen, of dezelfde wandeling maken. Ze houdt echt van afwisseling. Was vroeger in de kudde wel de leidmerrie overigens.

Daarbij ben ik van mening dat je wel de baas moet kunnen zijn over je pony, maar moet je perse de leider zijn. Ik vind er niet veel aan om mezelf altijd te moeten bewijzen. Laat mij maar haar maatje zijn, haar gelijke. Dat kan toch ook in een kudde. Mijn man (die ook vaak met haar bezig is en vooral als we gaan rijden of lang gaan wandelen) is echt de baas over haar. Die gaat ze echt niet voorbij in een drafje. Een kudde heeft toch ook maar 1 leider?

Groeten,
Ingrid

Linda schreef op zaterdag, 17 april 2004, 9:22:

Hahaha, nee dat denk ik niet. Ik kan me vreselijk boos maken als ze steeds stil gaat staan. Maar ook maakte ik me zorgen hoor als ze steeds zo met hangoren achter me aan sjokte. Is ze ziek? Zijn haar hoeven niet in orde? Enz. Ik raakte eerder gespannen dan ontspannen.

Nu voer ik haar wel muesli de laatste tijd ipv brokjes en ze is veel opgewekter. Zou dat het kunnen zijn overigens? Ik dacht dat er minder in zou zitten in 100 gram muesli dan in 150 gram brokjes?

Maar kan ook de lente zijn.

Vandaag overigens weer heerlijk gereden met de wagen. Ze had er eerst niet overdreven veel zin in, maar toen we werden ingehaald door een andere pony met kar, in draf, toen wilde ze er graag achteraan en die mensen riepen ons ook toe dat we mochten volgen, dus wij ook in draf en ik moest haar deze keer echt inhouden. Dat vond ze echt leuk kennelijk. Ze liet zich overigens wel makkelijk een ander pad insturen, wilde niet echt achter die pony blijven plakken. Maar ze was toen wel wakker. 2x Ook flink tegen die men-doorgangen gezeten die dus niet geschikt zijn voor een wakkere pony, want ze reageerde veel te snel bij het insturen, nam een te grote omhaal om die paaltjes en baf, weer vast. Super irritant, ook voor Isabella want die werd er wel nerveus van overigens van die rotpaaltjes. Ze is nu erg bang geworden sinds de vorig keer om met haar hoef op zo'n paaltje terecht te komen en nu komen we dus aan de zijkant vast. Zal toch de gemeente maar eens bellen, of blijven oefenen???

Groeten,
Ingrid

Isabel van der Made schreef op zaterdag, 17 april 2004, 15:57:

Hoi,
Oh, heb ik een andere vraag. Isabella staat vnl. in het zand (loopstal met zanduitloop). Bij regen staat ze in de modder, als het droog wordt zitten haar hoeven vol met modder en later met opgedroogd zand. Ik haal dat er nooit af. Ze loopt meestal wel een keertje door wat langer gras (hoewel de eigen wei niet verder komt dan 2 mm op dit moment). Dus blijft dat zand zitten.

Ik zat me wel eens af te vragen of dit goed is, maar zoals jij het omschrijft dus kennelijk niet?!
Ik heb het ooit de hoefsmid gevraagd, maar die zei dat het geen kwaad kon.

Ik kan ze ook niet afspuiten, want als de hoeven nat zijn, plakt vanzelf dat zand weer vast zodra ze weer terug gaat die uitloop in.

Ze heeft van nature wat blauwachtige hoeven (zwart/blauw), maar dat zie je zelden want meestal zijn ze mat grijs/geel van het zand.

Is dit nu wel of niet gezond?

Groeten,
Ingrid

tobé alfons schreef op zondag, 18 april 2004, 12:54:

Hoi,
Vraagtekens bij dit antwoord. Het is toch juist goed dat de zool hol wordt. Toen Isabella's ijzers er af gingen, had ze juist een hele platte zool. Dat deed haar kennelijk erg zeer, maar nu is de zool mooi holler geworden en loopt ze goed op ieder bodem, ook als ze eens op grof grind komt te lopen. Het paard loopt toch op de rand van zijn zolen, toch niet op de hele zool?

Ik zie overigens wel eens paarden waarvan de zool echt dicht is. Alleen de straalgroeven zijn dan zichtbaar, maar verder is het echt plat. Ik dacht dat dit niet normaal was?


Ja een paard "zweet" vocht uit via zijn voeten. Zelfs bij droge hoeven zijn Isabella's schoenen altijd wat vochtig als ik ze uitdoe na een rit (en dat ook zonder water te zijn gelopen).

Groeten,
Ingrid

Hoi Henny,

Het viel me vandaag op dat ze haar rechter achterhoef (die ene die ook altijd scheef groeit) draait na het neerkomen en net voor het weer optillen. Ze draait hem op de buitenwand zeg maar. Geen wonder dat deze kant altijd harder afslijt.
Het was me nog nooit zo duidelijk opgevallen dat ze dit deed, maar uiteraard wel dat ze altijd die scheve hoef had.

Maar hier kan ik toch niets aan doen? Dat is haar manier van lopen.
Ik kan hooguit zorgen dat ik die binnenkant van die hoef steeds blijf inkorten. Ze heeft achter altijd onbeslagen gelopen, ook voor de wagen, dus het is niet zo dat deze hoef onwijs afslijt door deze manier van lopen, want ze heeft er verder geen last van.

Wel is het zo dat ze, als ik die hoef niet goed bij hou, gaat strijken, vooral met de schoenen aan.

Maar dit zou dus best het "scheve" kunnen verklaren of heb ik het nu mis?

Overigens viel het me vandaag weer op dat ze weer niet zuiver draafde voor de wagen. Maar ik heb me er tegenin gezet en ben bewust over haar heen gaan kijken bij de draf. Ze liep volop te briesen, dus het moest maar even. Echter toen we later achter een andere pony aandraafde die wat groter was overigens en dus vrij hard liep voor ons tempo, ging Isabella volop in draf mee en toen liep ze wel goed.
Kennelijk zit het dus alleen in een sukkeldraf.

Ze draafde vandaag sowieso weer meer dan voorheen. Een tijdje geleden zat ze bij het minste of geringste in galop, maar nu moesten we daar moeite voor doen, dus kennelijk heeft ze zelf niet zo'n last van dat niet zuiver lopen in draf. Nog altijd geen idee wat dit kan zijn, omdat je het niet echt kunt zien. Ze zet haar hoeven goed neer, althans voor. Achter is moeilijker te zien. Ik voel het alleen aan de druk op de leidsels dat ze knikt met haar hoofd en je kunt het wat zien aan haar manier van lopen, maar dan lijkt het voor te zitten, maar nogmaals, ze zet haar hoeven keurig netjes neer, geen kreupelheid.
Dit is echt om gek van te worden ... waar zit dat euvel toch?

Groeten,
Ingrid

Leny Vervoort-Dörner schreef op zondag, 18 april 2004, 16:46:

Hoi,
Ja zo'n manegepaard ken ik ook. Degene die ik voorheen bereed. Ze is niet mishandeld geweest, maar heeft dit zichzelf aangeleerd.
Zodra iemand de "fout" maakt eerst de teugels om haar nek te gooien, gooit ze haar neus tegen het plafond en kun je er totaal niet meer bij komen.

Ik heb dat eens staan aan te kijken. Paard met neus in de lucht (en ze is al zo groot) en boosaardige blik. Inderdaad boos worden maakt het niet beter. Dus geduld. Veel geduld.

Toen heb ik het eens anders aangepakt. Geen teugels om de hals leggen, maar mijn rechterhand tussen haar oren op de manentop. Daarmee kan ze haar hoofd (als het goed is) niet omhoog doen.
Pak het hoofdstel zo vast dat je met je rechterhand het kopstuk vast hebt. Bit in en snel het kopstuk over de oren heen.
In 9 van de 10 gevallen gaat dit goed.

Feit is nu dat ik altijd dit paard haar hoofdstel om moet doen, want bij ieder ander staat ze weer met haar neus tegen het plafond en moeten de brokken er weer aan te pas komen.

Maar vooral, veel geduld. Niet even snel willen gaan rijden, maar maak er zelf ook maar een spelletje van. En als het dan om zit, dan ook eens belonen en weer af doen. Zonder te rijden dus.

Groeten,
Ingrid