Spirit schreef op dinsdag 24 januari 2006, 12:27:


Ik weet eerlijk gezegd de kilometers niet zo direct. We rijden ze op dit moment vijf dagen in de week, van 1 1/2 uur tot 3 uur. Ze hebben 1 dag vrij en de andere dag dat er niet op ze wordt gereden doen ze grondwerk , de ene keer een voor een, de andere keer drie tegelijk (erg goed voor de onderlinge verhoudingen...). De eerste weken hebben we veel gestapt omdat ze hun energie dan opbouwen en in een goed staptempo komen. Om nu meer conditie op te bouwen, wordt er meer gedraafd. Voor ontwikkeling van spieren, pakken we heuveltjes, voornamelijk in stap. We bouwen dit langzaam uit naar langere dagritten. Begin februari zijn de zadels af. Dit zijn speciale zadels, gemaakt door Horseman Outfitter (http://www.horseman.nl, kijk naar de HO endurance flex ) in Groessen. Zij maken de zadels op maat, zodat er geen schuurplekken ontstaan. Zij zijn een goede sponsor met veel ervaring in het maken van tochten. Als de zadels er zijn, wordt geoefend met bepakking en het vastzetten van de paarden.
Voeding: op dit moment krijgen ze een half kilo eiwitarme sportbrok, staan ze de hele dag op de wei, ze worden bijgevoerd met hooi. 's Nachts gaan ze naar stal.

We hebben een sponsor gevonden (Van Gorp Diervoeders uit Waalwijk) die ons voor het voer sponsort. Hij komt nog naar de paarden kijken en we overleggen wat voor deze paarden het beste voer is en natuurlijk ook de hoeveelheid. Dit voer wordt op afstanden van een week over de hele route verdeeld. Het pakpaard gaat m.n. mee om het voer mee te kunnen nemen.
Hier komt dus weer een logistiek verhaal om de hoek kijken. En, Ilona, als je mee wilt, het beste komt het uit, als je aan het eind van een 'voedselweek' zit, m.b.t. bepakking. We hebben een sponsor die ook drie dagen mee gaat en zijn vriendin komt met de auto mee om onze bagage te vervoeren (in de pyreneeen, dus dat is niet erg).

Zo, wat praktische kanten van de zaak.
Jeannette

Frans Veldman schreef op dinsdag 24 januari 2006, 17:46:


Klopt, echter, deze zadels 'liggen' op de ruggen, kijk maar eens op de site van Horseman Outfitter.

Ik weet het, maar dit een praktisch probleem. Wij zijn afhankelijk van anderen (hebben zelf geen weide en een plek om al onze zadels/spullen kwijt kunnen) en deze manegehouder (Manege De Horst in Groesbeek) laat drie paarden voor niets bij hem staan en wil 's nachts de paarden niet op de wei. Bovendien is het ook wel praktisch wat tijd betreft om bij deze manege te staan: andere paarden die ook gereden moeten worden, staan er ook. En ik moet ook nog werken....


Ook als ze altijd op deze hoeveelheid hebben gestaan en nu wel meer doen dan een half jaar geleden? Ik zal hier eens achteraan gaan. Het is wel iets om over na te denken.


Hierover hebben we gesproken. Dat is wat van Gorp zelf ook al aangaf. Indien nodig (en dat verwachten we wel naarmate we zuidelijker komen) zal er voor ruwvoer worden gezorgd. Brokjes zijn overigens niet overal te kopen. Die Kersten die uit Duitsland is vertrokken, had dat niet goed geregeld en ze moest op een gegeven moment musli in de supermarkt kopen om haar paard wat te eten te kunnen geven. Dat willen wij niet laten gebeuren! Maar ruwvoer zal inderdaad moeilijker worden in Spanje.
Bedankt voor alle tips. Want ookal geef ik steeds een stoer antwoord, alles zet me aan het denken.

Groetjes,
Jeannette

Huertecilla schreef op woensdag 25 januari 2006, 10:37:


Ik heb gehoord dat je met electrolieten toch ook voorzichtig moet zijn. Bij verkeerd gebruik is het schadelijk voor de nieren. Het wordt veel door topsporters gebruikt (endurance). De meeste DAs in de endurance zijn het erover eens dat electrolyten onnodig zijn onder de 80-km grens, en dan nog met echt warm weer. Dan nog is iedereen, van wat ik gelezen heb, in de endurancewereld extreem voorzichtig met dit soort dingen. Dit is wat ik verder nog las:

'Het grote gevaar van electrolyten is dat je een paard nog verder uitdroogt. Hij zweet veel - het bloed 'dikt in' - en je stopt er electrolyten in. Dat zijn in feite gewoon zouten, dus trekken vocht aan, maar dat is er niet, dus je paard droogt verder uit! Daar is hele grote interne schade door mogelijk

In feite mag je alleen electrolyten geven op het moment dat je paard al drinkt - en tenzij je zware crossen rijd of lange enduranceritten, is het al niet meer nodig als je paard al staat te drinken. Normaal gezien zal het lichaam zich uit zichzelf vlot genoeg herstellen.'

Een andere opmerking die ik heb gehoord van een DA: paarden kunnen er hartritmestoornissen van krijgen...
We nemen op hoofstelhalsters mee of gaan bitloos, zodat de paarden onderweg inderdaad veel kunnen eten, maar voldoende gras vinden zal niet altijd makkelijk zijn, maar we onderschatten dit niet. Onderweg stoppen we in ieder geval twee uur om de paarden te laten herstellen.
en we nemen spullen mee om een 'paddock' te kunnen maken wanneer we geen wei ter beschikking hebben. Dit zal misschien niet iedere avond lukken, maar we gaan er wel voor.


Ik weet niet wat je hiermee bedoelt. Afhankelijk van hoe de route eruitziet, reizen we op een dag maximaal 30 km. Is de route moeilijkers, zal dat uiteraard korter zijn.

Groet,
Jeannette