jose schreef op woensdag 25 januari 2006, 22:28:
> Ilona Kooistra schreef op woensdag 25 januari 2006, 20:18:
>
>> jose schreef op woensdag 25 januari 2006, 20:16:

>
> In het algemeen geldt dat geen enkele therapie, leefwijze,
> methode, medicijn of wat voor behandeling dan ook, een 100%
> resultaat geeft jammer genoeg...
Een scheiding van de opperhuid, lederhuid, onderhuids bind- en spierweefsel is tot nu toe altijd 100% genezen.
Ik heb het hierover een snee in mijn vinger, alleen wat "enger" opgeschreven Als de boel ontsmet en er tijdig een pleister opgeplakt wordt, heeft dit geen verdere gevolgen.
Precies hetzelfde is het met
hoefbevangenheid.
Zolang een hoef blijft groeien en de aanleiding wordt weggenomen is een
hoefbevangenheid op te lossen.
Het zijn complicaties die een probleem kunnen geven.
Bijvoorbeeld mogelijk niet te overwinnen ontstekingen omdat de bevangenheid zolang genegeerd of verkeerd behandeld is. Het verlies van bot van het hoefbeen of ernstige vervorming hiervan (ook al weer door gebrek aan tijdig en juist ingrijpen.)
Door gebrek aan kennis zijn mensen door de jaren heen doodsbang geworden voor
hoefbevangenheid en terecht... je paard was bijna altijd ten dode opgeschreven.
Men werd ook altijd bang gemaakt met begrippen als zoveel % hoefbeenkanteling.
Ik ben van mening dat het begrip "hoefbeenkanteling" net zo achterhaald is als bv "gebroken voetassen".
Ik heb me zeer verbaasd dat op dat "topsportniveau" zo'n dier afgemaakt wordt. Zozeer zelfs dat ik bijna niet kan geloven dat laminitis de werkelijke aanleiding was om het dier te laten overlijden.
Dat ik niet de enige ben blijkt o.a. uit het berichtje van Jan.
Piet