Even het bovenstuk weggehaald. Het is al een keer eerder gebeurd dat ik ergens op reageerde en mijn tekst kwijt was omdat het te lang was met de voorgaande teksts erbij. Maar ik reageer op je hele stukje hoor.

Weet je Egon. Ik reageerde op de oproep van Pien welke foto's nog toelaatbaar zijn. En dan vraag ik mij af "Wat schaar je onder paardnatuurlijk." Ik ben erbij gekomen omdat ik niet geloof in dekens in de winter (en bij de ernstige gevallen in de zomer ook nog) en in paarden scheren. Omdat ik geen hoefijzers onder mijn paard wil. En omdat ik tegen het op stal zetten ben.
Ben ik niet paardnatuurlijk bezig omdat ik wel (tijdelijk want van de zomer ga ik weer trainen zonder bit) met een bit rijd? En ik vraag mij af wat belastender is voor een paard. Dat bit in de mond? (met een zacht gebruik, ik rijd met losse teugel) of de ruiter op zijn rug?
Dat antwoord weet je zelf eigenlijk ook wel. Een ruiter op zijn rug is helemaal niet goed voor het paard. Is dat dan wel paardnatuurlijk?
Eh nee, dus die foto's zouden ook niet meer geplaatst moeten worden.
Snap je?

Cassandra

Coralie van W schreef op donderdag 26 januari 2006, 20:54:


Mooi hoor! Maar je kan beter met cap blijven rijden. Is toch veel veiliger!

Cassandra

e m kraak schreef op donderdag 26 januari 2006, 22:09:


Hoi Egon,

Ik had een paar weken terug al geschreven dat het voor een groot deel aan mij ligt dat het zonder bit niet meer zo goed gaat. Alhoewel Bright behoorlijk last heeft van haar hormonen heeft nu ze drachtig is. Ze reageert totaal ander dan voor de drachtigheid.
Ik kan nu alleen niet bezig om te oefenen. De boomgaard is veranderd in een groot moeras en ik moet wel langs de weg met haar. Voor een paar weken terug zaten we bijna op een auto terwijl ik totaal de controle kwijt was. Ik zie nog het verschrikte gezicht van de vrouw met haar kindertjes achterin voor me. Vandaar het bit er weer in. Ze was gelijk weer als een droom (het paard, niet de vrouw). Het lijkt net alsof ze zoekt naar zekerheid. In dit geval de zekerheid van duidelijk herkenbare aanwijzingen. Maar zoals ik al schreef. Haar gedrag is zo totaal anders nu dat ik haar af en toe gewoon niet herken.
Tja, dan over het paardnatuurlijk. Eigenlijk ben ik helemaal niet paardnatuurlijk bezig als je de maatstaven hanteert die hier gelden merk ik. Ik vind dat bit namelijk helemaal niet zo een bezwaar. En mijn paard staat in een niet zo een riante boomgaard. En ik vind clickertraining te veel gedoe.
Ik houd mijn benadering maar op paardvriendelijk inplaats van paardnatuurlijk. Mag ik evengoed nog meepraten nu?

Groetjes,
Cassandra

Ilona Kooistra schreef op vrijdag 27 januari 2006, 9:03:


Jij bent er niet alleen mee bezig hoor Ilona. Ook hier thuis speelt het. Alleen toen ik zag hoe de zogenaamde "scharrelkippen" werden gehouden kreeg ik ook weer de koude rillingen. Ons idee was dat we dan nog beter zelf dieren konden houden en ze zelf slachten dan wisten we tenminste zeker dat ze een leuk leven hadden gehad. Je weet inmiddels al hoe sentimenteel ik ben met paarden dus je kan het gevolg al raden denk ik. We hadden zeven ganzen lopen die ik één voor één te lief vond om dood te maken. We hebben er maar een goed adres voor gezocht want we hadden niet genoeg gras voor ze. De kippen leggen allang geen eieren meer maar zijn ook onze vriendjes en zullen heel gezellig heel oud worden bij ons.
Ik kan geen vegetarier worden want alle leven heeft voor mij even veel waarde. Een plant leeft ook en het is ook niet zijn bedoeling om opgegeten te worden. En wie ben ik als mens om te beslissen dat het ene soort leven meer waarde heeft dan het andere. Ok, een krop sla knuffel je niet zo gemakkelijk.
Moeilijk hoor.

Maar gewoon weer verder met de hoefjes, daar is deze pagina voor.

Cassandra

Frans Veldman schreef op vrijdag 27 januari 2006, 10:00:


Ik moet mij er eigenlijk niet me bemoeien maar er zit een heel eenvoudig stukje psychologie achter dat mensen bij het schrijven van teksten anders reageren dan wanneer men mondeling met elkaar praat. Als je mondeling met elkaar converseert kun je inspelen op elkaars reacties. Je maakt ze op uit de lichaamstaal die je van elkaar opvangt en speelt daar zonder dat je het eigenlijk in de gaten hebt op in. Ook bij praten door de telefoon merk je aan de toon van de ander hoe het gesprek verloopt.
Dit ontbreekt bij het schriftelijk met elkaar om gaan zoals wij hier doen. Daar komt nog bij er met dit nieuwe medium sneller gereageerd wordt. Als je een per post geschreven brief krijgt ga je die eerst eens op je gemak lezen en beantwoordt je hem doorgaans niet gelijk. Ook je geschreven antwoord lees je doorgaans nog een paar keer door.
Dat gebeurt hier niet. Lezen, reageren.
Er is een totaal nieuwe manier van converseren aan het ontstaan door het gebruik van internet. Ik vind het fasinerend (ik heb een blauwe maandag psychologie gestudeerd)
Maar het is wel goed als je je ervan bewust bent. Als je boos wilt reageren op een bericht kun je beter een dag wachten en jezelf afvragen of de persoon in kwestie nou werkelijk datgene bedoelt wat je er uit opmaakt.

Ik houd op, want hier kan ik uren over doorgaan en het heeft helemaal niets meer met paarden te maken.

Groet,
Cassandra