Hoi even een brief over hoe het nu met jur gaat.
Hij is nu een maand bij ons.
Ik ben net weer opnieuw in een boek van Mark Rashid begonnen, wie dat niet kent wel een aanrader!! Hele leuke boeken die lezen als een roman, wel in 't Engels. In "horses never lie, de heart of passif leadership" beschrijft hij hoe je paarden kunt berijden en trainen, zonder geweld en druk te gebruiken. helemaal PN dus !! Mark beschrijft in dit boek hoe hij paarden telkens de vrijheid geeft om te reageren op zijn verzoeken. Door te rijden met zo min mogelijk verzoeken, is het paard vrij om zijn eigen pad en tempo te gaan. En dat is weer de techniek van going with. Waardoor er partnerschap ontstaat inplaats van dictatorschap.
Maar omdat je een paard nooit altijd de zin kunt geven, natuurlijk, raad Mark aan om het paard zichzelf onder druk te laten zetten. Dit doe je door hem wel de vraag voor te blijven houden zonder hem ergens door heen te drukken. Sporen bijvoorbeeld dienen er alleen maar toe om een paard ergens doorheen te drukken. En later als een herinnering aan dit er door heen drukken.
Vrijdag bijvoorbeeld steeg ik op en Jur wou niet langs het hek het erf af. Ik heb hem er niet doorheen gedrukt, zelfs geen been gegeven, laat staan sporen. Wel heb ik hem de vraag voorgehouden, zijn hoofd weer in die richting gezet. Dan trappelt hij wat en keert om. Hierin ga ik mee, draai een rondje en zet hem weer voor de poort. Hij zet zichzelf dan weer onder druk, ik klik alleen maar, leg hem de vraag voor. Hij kiest zelf wat te doen. Hij drentelt en draait weer weg, waarin ik meega (is dus geen strijd/gevecht/druk met mij) ook laat hij zich weer gemakkelijk voorleiden voor de poort. Tot vier maal toe heeft hij zichzelf onder druk gezet. Toen ben ik afgestapt en hebben we door de poort gelopen, omdat ik voorzag dat hij het nog niet kon. Ideaal gezien had hij zelf die beslissing kunnen maken. Dat kwam echter de volgende dag
Ik had al iemand gevraagd om hem even te geleiden, mocht dat nodig zijn, eerst zonder hulp proberen. Ik stap weer op, en op ons twijfelpunt voor het hek, zie ik hem nu tot mijn eigen verbazing doorstappen! Zo werkt het wel, als een paard zelf een beslissing neemt, dan is dat solide en is het probleem grotendeels opgelost. Met druk is dit niet zo, als ik |Jur er door heen gedrukt had, dan had hij alleen maar geleerd dat het niet prettig rijden met me is. Deze aanpak van een meningsverschil, waarbij Jur zichzelf onder druk zet en zelf de oplossing kan kiezen, pas ik telkens toe. Waarbij ik ervoor waak dat die druk niet te hoog wordt, dan stap ik af en lopen we samen mijn keuze. En dan loopt hij altijd heel braaf en gewillig mee.
Er is een heel groot verschil bij Jur tussen rijden en er naast lopen. Ontspannen, gewillig, nieuwsgierig en lief is hij als je er naast loopt, echt een super paard! Als we er op rijden dan heeft hij dit ook wel, maar ook is hij nerveuzer, en als dit erger wordt dan kan hij niet goed nadenken en niet meer goed luisteren. Het kan niet anders of dit is het resultaat van training met druk, de vorige berijdster heeft hem waarschijnlijk bij elk meningsverschil er door heen gedrukt. Zo vreemd is dit niet, ik zie dit overal en heel veel gebeuren. We hebben nooit anders geleerd lijkt het wel, de manege pony's waar Tessel vroeger het geleerd heeft liepen niet zonder trappen. Tessel probeert het been geven nu af te leren, het automatisme daarvan is al bijna weg. Ons vorige paard Shadow daar hebben we ook die cultuur omslag mee moeten maken. Toen hij ons ging vertrouwen, werd hij van nerveus en soms onhandelbaar voorwaarts, een kalm paard. Dat helaas niet meer harder wou dan stap. 4 maanden hebben we haar kunnen werken, ik weet dus niet hoe dit ombouwen, van dictatorschap naar partnerschap zich verder bij haar had kunnen ontwikkelen. Jur oogt veel meer als een voorwaarts paardje, ik hoop zo dat hij onder zadel het zelfde karakter kan behouden als er naast.
Michiel
Warboel
