ik heb foto's op de site van mijn dochter gezet, zie fotoboek

http://websitemaker.kennisnet.nl/evasychold/frameset.htm

De nieuwe hoefwand is zo'n 3 cm.
De denneappels zitten naast de steunsels in de zijdelingse straalgroeven die vergeleken met de platte zool heel diep zijn.

In de zomer staan onze paarden op de weides van de Vraeghoeve. 's Winters blijven die paarden daar buiten staan met een inloopstal. Ze krijgen elke dag hooi, een schep spelt , een schep krachtvoer en een biet. Ze hebben er nog nooit een ziek paard gehad. Vandaar dat wij ook spelt geven, dat wij bij hen halen. Onze paarden staan nu bij ons thuis in een paddock met inloopstal. Zij krijgen alleen hooi en een schep spelt (af en toe een biet of wortels) geen krachtvoer want ze zijn al dik genoeg.

Apache is een lief rustig paard. Buiten is hij heel braaf en schrikt eigenlijk nergens van. Op zeven maanden tijd is hij nog maar één keer opzij gesprongen. Als een andere ruiter met Indy weggalopeert, gaat hij er niet achteraan tenzij je hem drijft. Indy is een heel temperamentvol paard en Apache hobbelt er wat achteraan. Liefst maakt hij culinaire ritjes en probeert hij overal wat mee te pikken.
Wat ik mij nu afvraag is in hoeverre dit komt door zijn rustige aard of door zijn gevoelige hoeven. Hij heeft een hoge pijndrempel en kan behoorlijk wat hebben. Op een inenting reageert hij gewoonweg niet.
Soms denk ik dus dat wij hem te veel drijven en soms denk ik dat hij met onze voeten speelt.
Groeten, Marianne

Dag Piet,
Wij geven spelt omdat we dachten dat het gezond was en omdat er met de paarden normaal veel gereden wordt.
De paarden zijn er gek op en worden er niet zenuwachtig van zoals van haver. Misschien wordt Apache er wel dik van, we gaan het wat minderen.

We hebben de hoeven van Apache vandaag nog eens bekeken. Van de zool kwamen losse stukken af. De steunsels vooraan zijn drie keer zo lang als achteraan. We hebben de steunsel meer gelijkgemaakt met de zool.

Daarna zijn we gaan rijden. Ook op zacht zand gegalopeerd. Apache had er eigenlijk geen zin in en probeerde steeds terug te keren naar huis
Na een tijdje begon hij slecht te lopen, in stap terug terwijl Indy vrolijk rondhuppelde. Er zat niets vast in de hoeven.
groeten, Marianne

Begin vorige zomer kochten wij, als echte groentjes, twee paarden:" die ziet er wel heel lief uit en dat is toch wel echt nen hele brave."

We wilden alles wel heel natuurlijk doen: paarden bij andere paarden op de wei en geen brokken. Om hel héél goed te doen lieten we ze "vierkant" beslaan, dus de vier hoeven.

Bleek dat we het paard van Sinterklaas en een raket naar de maan gekocht hadden.
Apache struikelde zich met zijn ijzers een ongeluk en Indy steigerde bij het opstijgen, het vertragen, bij het naar links gaan, het naar rechts gaan, bij elke plas...

Als gekken beginnen lezen: Hemphfling, Parelli, Inge Teblick e.a.
En dus ook: Natuurlijk bekappen en dit forum.

Indy haar bit in de vuilbak, dat ging al veel beter. Alle ijzers er af. Bij Indy geen probleem. Bij Apache wel. Hij kan pas nu zonder hoefschoenen buitenkomen.

Indy veranderde in een lief paardje, vurig maar hanteerbaar.

Apache werd slomer en slomer, koppiger en koppiger, ging met zijn kont naar mij staan, leek wel een autist.

Parelli zou uitkomst brengen. Noppes, Apache kotste van Parelli en sloot zich nog meer af.

Terug naar af. Het boek van Inge Teblick nog eens gelezen en voorzichtig met clickeren begonnen.
Voor Apache ging er een deur open. Nog wat bijlessen van Piet genomen.

Apache doet nu dingen waar ik alleen maar van durfde dromen. Hij doet alle Parelli oefeningen los in de wei. "Down" met zijn hoofd naar beneden in het gras, zonder dat hij eet. Hij draaft los achter mij de hele wei door. Hij kan liplezen, ja echt. Ga ik in de wei zitten, komt hij naast mij grazen. Ga ik naar huis, kijkt hij me nog een hele tijd na. Komt mij altijd tegemoet... Altijd beleefd, nooit opdringerig.
Ongelofelijk, voor een paar korreltjes spelt, en die volgen niet op elke "yes".

Vroeger stond ik volledig buiten zijn wereld, nu hoor ik erbij. Ik weet dat er nog vele dipjes zullen komen, maar dit kan niet meer stuk.

Wat een evolutie op een jaar tijd. We hebben nu nog een derde paardje, Sela, een onbedorven jaarling, die loopt als een hondje achter je aan.

Ik rijd Apache nu met een bosal. Ik foeter nog wel eens op hem omdat hij onderweg zoveel eet. Maar eigenlijk is dat niet echt belangrijk.

Groeten,
Marianne

Begin vorige zomer kochten wij, als echte groentjes, twee paarden:" die ziet er wel heel lief uit en dat is toch wel echt nen hele brave."

We wilden alles wel heel natuurlijk doen: paarden bij andere paarden op de wei en geen brokken. Om hel héél goed te doen lieten we ze "vierkant" beslaan, dus de vier hoeven.

Bleek dat we het paard van Sinterklaas en een raket naar de maan gekocht hadden.
Apache struikelde zich met zijn ijzers een ongeluk en Indy steigerde bij het opstijgen, het vertragen, bij het naar links gaan, het naar rechts gaan, bij elke plas...

Als gekken beginnen lezen: Hemphfling, Parelli, Inge Teblick e.a.
En dus ook: Natuurlijk bekappen en dit forum.

Indy haar bit in de vuilbak, dat ging al veel beter. Alle ijzers er af. Bij Indy geen probleem. Bij Apache wel. Hij kan pas nu zonder hoefschoenen buitenkomen.

Indy veranderde in een lief paardje, vurig maar hanteerbaar.

Apache werd slomer en slomer, koppiger en koppiger, ging met zijn kont naar mij staan, leek wel een autist.

Parelli zou uitkomst brengen. Noppes, Apache kotste van Parelli en sloot zich nog meer af.

Terug naar af. Het boek van Inge Teblick nog eens gelezen en voorzichtig met clickeren begonnen.
Voor Apache ging er een deur open. Nog wat bijlessen van Piet genomen.

Apache doet nu dingen waar ik alleen maar van durfde dromen. Hij doet alle Parelli oefeningen los in de wei. "Down" met zijn hoofd naar beneden in het gras, zonder dat hij eet. Hij draaft los achter mij de hele wei door. Hij kan liplezen, ja echt. Ga ik in de wei zitten, komt hij naast mij grazen. Ga ik naar huis, kijkt hij me nog een hele tijd na. Komt mij altijd tegemoet... Altijd beleefd, nooit opdringerig.
Ongelofelijk, voor een paar korreltjes spelt, en die volgen niet op elke "yes".

Vroeger stond ik volledig buiten zijn wereld, nu hoor ik erbij. Ik weet dat er nog vele dipjes zullen komen, maar dit kan niet meer stuk.

Wat een evolutie op een jaar tijd. We hebben nu nog een derde paardje, Sela, een onbedorven jaarling, die loopt als een hondje achter je aan.

Ik rijd Apache nu met een bosal. Ik foeter nog wel eens op hem omdat hij onderweg zoveel eet. Maar eigenlijk is dat niet echt belangrijk.

Groeten,
Marianne

Begin vorige zomer kochten wij, als echte groentjes, twee paarden:" die ziet er wel heel lief uit en dat is toch wel echt nen hele brave."

We wilden alles wel heel natuurlijk doen: paarden bij andere paarden op de wei en geen brokken. Om hel héél goed te doen lieten we ze "vierkant" beslaan, dus de vier hoeven.

Bleek dat we het paard van Sinterklaas en een raket naar de maan gekocht hadden.
Apache struikelde zich met zijn ijzers een ongeluk en Indy steigerde bij het opstijgen, het vertragen, bij het naar links gaan, het naar rechts gaan, bij elke plas...

Als gekken beginnen lezen: Hemphfling, Parelli, Inge Teblick e.a.
En dus ook: Natuurlijk bekappen en dit forum.

Indy haar bit in de vuilbak, dat ging al veel beter. Alle ijzers er af. Bij Indy geen probleem. Bij Apache wel. Hij kan pas nu zonder hoefschoenen buitenkomen.

Indy veranderde in een lief paardje, vurig maar hanteerbaar.

Apache werd slomer en slomer, koppiger en koppiger, ging met zijn kont naar mij staan, leek wel een autist.

Parelli zou uitkomst brengen. Noppes, Apache kotste van Parelli en sloot zich nog meer af.

Terug naar af. Het boek van Inge Teblick nog eens gelezen en voorzichtig met clickeren begonnen.
Voor Apache ging er een deur open. Nog wat bijlessen van Piet genomen.

Apache doet nu dingen waar ik alleen maar van durfde dromen. Hij doet alle Parelli oefeningen los in de wei. "Down" met zijn hoofd naar beneden in het gras, zonder dat hij eet. Hij draaft los achter mij de hele wei door. Hij kan liplezen, ja echt. Ga ik in de wei zitten, komt hij naast mij grazen. Ga ik naar huis, kijkt hij me nog een hele tijd na. Komt mij altijd tegemoet... Altijd beleefd, nooit opdringerig.
Ongelofelijk, voor een paar korreltjes spelt, en die volgen niet op elke "yes".

Vroeger stond ik volledig buiten zijn wereld, nu hoor ik erbij. Ik weet dat er nog vele dipjes zullen komen, maar dit kan niet meer stuk.

Wat een evolutie op een jaar tijd. We hebben nu nog een derde paardje, Sela, een onbedorven jaarling, die loopt als een hondje achter je aan.

Ik rijd Apache nu met een bosal. Ik foeter nog wel eens op hem omdat hij onderweg zoveel eet. Maar eigenlijk is dat niet echt belangrijk.

Groeten,
Marianne

Begin vorige zomer kochten wij, als echte groentjes, twee paarden:" die ziet er wel heel lief uit en dat is toch wel echt nen hele brave."

We wilden alles wel heel natuurlijk doen: paarden bij andere paarden op de wei en geen brokken. Om hel héél goed te doen lieten we ze "vierkant" beslaan, dus de vier hoeven.

Bleek dat we het paard van Sinterklaas en een raket naar de maan gekocht hadden.
Apache struikelde zich met zijn ijzers een ongeluk en Indy steigerde bij het opstijgen, het vertragen, bij het naar links gaan, het naar rechts gaan, bij elke plas...

Als gekken beginnen lezen: Hemphfling, Parelli, Inge Teblick e.a.
En dus ook: Natuurlijk bekappen en dit forum.

Indy haar bit in de vuilbak, dat ging al veel beter. Alle ijzers er af. Bij Indy geen probleem. Bij Apache wel. Hij kan pas nu zonder hoefschoenen buitenkomen.

Indy veranderde in een lief paardje, vurig maar hanteerbaar.

Apache werd slomer en slomer, koppiger en koppiger, ging met zijn kont naar mij staan, leek wel een autist.

Parelli zou uitkomst brengen. Noppes, Apache kotste van Parelli en sloot zich nog meer af.

Terug naar af. Het boek van Inge Teblick nog eens gelezen en voorzichtig met clickeren begonnen.
Voor Apache ging er een deur open. Nog wat bijlessen van Piet genomen.

Apache doet nu dingen waar ik alleen maar van durfde dromen. Hij doet alle Parelli oefeningen los in de wei. "Down" met zijn hoofd naar beneden in het gras, zonder dat hij eet. Hij draaft los achter mij de hele wei door. Hij kan liplezen, ja echt. Ga ik in de wei zitten, komt hij naast mij grazen. Ga ik naar huis, kijkt hij me nog een hele tijd na. Komt mij altijd tegemoet... Altijd beleefd, nooit opdringerig.
Ongelofelijk, voor een paar korreltjes spelt, en die volgen niet op elke "yes".

Vroeger stond ik volledig buiten zijn wereld, nu hoor ik erbij. Ik weet dat er nog vele dipjes zullen komen, maar dit kan niet meer stuk.

Wat een evolutie op een jaar tijd. We hebben nu nog een derde paardje, Sela, een onbedorven jaarling, die loopt als een hondje achter je aan.

Ik rijd Apache nu met een bosal. Ik foeter nog wel eens op hem omdat hij onderweg zoveel eet. Maar eigenlijk is dat niet echt belangrijk.

Groeten,
Marianne

Ik ben wel heel enthousiast!

Marianne

En dan was ik nog iets vergeten!
Vorige zomer had Apache zomereczeem, al zijn manen eraf. En nu, dankzij een homeopatische kuur GEEN ZOMERECZEEM!

Groeten,
Marianne

Tineke Nolet-Verdel schreef op vrijdag 13 oktober 2006, 10:42:


Hallo,

Wat betreft die zomereczeem van Apache.
Ik heb een biotensor test laten doen op een pluk manen bij Josefien Hagedoorn van Natuurlijk in Balans. Zo'n 25,00, ik ben het kwijt. Josefien bevestigde dat Apache wel degelijk zomereczeem had en stelde een behandeling voor.

("Biotensor" oftewel "biosensor" test klinkt wel zweverig maar veel homeopaten en osteopaten werken hiermee. Tenminste in België.)

Heel sober eten: hooi van tweede of derde snee, magere wei, granen, appels en voor de rest niets. Dan tweemaal in het jaar een reinigingskuur met leem eneen homeopatische kuur met Traumeel in de lente. Apache heeft eerst 5 injecties gehad,kan ook in druppelvorm worden gegeven. Hij is pas in augustus een klein beetje beginnen schuren, we hebben hem dan een 6de injectie gegeven en het was gedaan!

Hij heeft nu heel mooie, dikke manen.

Maar er zijn veel verschillende behandelingen mogelijk en elk paard reageert wel of niet op een bepaald product. Het is dus belangrijk dat je de test laat doen.
Alles bij elkaar ben ik misschien 60,00 euro kwijt. Ik kan er een beetje naastzitten.

Ik vind het in ieder geval een succes en doe zeker zo voort.

Groeten,

Marianne

Moniek schreef op vrijdag 13 oktober 2006, 22:40:


Met Apache heb ik verder niets gedaan, dag en nacht buiten zonder Boett deken.
Ik had nog een spray maar die was niet nodig.

Natuurlijk in Balans kan je via Google vinden.

Voor degenen die homeopathie al vinden zweven is die biotensor test natuurlijk helemaal iets van een andere planeet.

Maar als ik met mijn eigen ogen zie dat Apache in augustus begint te schuren en dat hij na één prik met Traumeel terug stopt. Als ik dat dan met mijn ogen zie, dan geloof ik het toch echt wel.

Groeten,
Marianne

Indy is vandaag niet in haar sas. Ze gaat voortdurend op rare plaatsen liggen (op natte stukken), heeft geen eetlust en strekt haar achterlijf op een vreemde manier. Ze ligt niet te rollen. Ze heeft geen diarree. Misschien is ze verstopt, we hebben dit nog niet kunnen controleren omdat ze met drieën staan. Haar buik rommelt wel.
In ieder geval hebben we haar nog niet zien mesten.
Gisteren heeft ze bambou gegeten maar dat doet ze wel meer.
Gewoonlijk heeft ze een bol buikje en nu is dat weg!
We zijn al een paar keer met haar aan de hand gaan wandelen. Clicker spelletjes wilde ze ook doen maar ze blijft dan wel steeds dat achterlijf strekken (achterbenen naar achteren en doorzakken).
Wie kent deze symptomen?

Groet,
Marianne

eddy DRUPPEL schreef op zaterdag 14 oktober 2006, 16:29:


Dierenarts is inmiddels geweest. Inderdaad het zijn kolieken. Indy heeft een paar spuiten gekregen en is nu gekalmeerd. Om 10,00 vanavond zijn die uitgewerkt en moeten we haar terug in de gaten houden.

Bedankt voor de reakties.
Marianne

Volgens mij gaat het er over of die trillingen positief of negatief zijn. Er zijn uiteraard een heleboel kwakzalvers maar hier werken ook gewone, nuchtere artsen met dit systeem als ondersteuning. De kinderarts van mijn eigen kinderen, ook een homeopaat, werkte hiermee. Ik heb ze zo groot gekregen zonder antibiotica.

Ikzelf heb me zo laten testen i.v.m. allergieën, ook door artsen. Ik moest dan een koperen buisje vasthouden dat in verbinding stond met een toestel dat jawel: trillingen kon waarnemen. Die arts vertelde erbij dat het voor 80% klopt.

En ik vind homeopathie helemaal niet eng. Integendeel, ik vind die vieze chemische troep van de farmaceutica eng. Voor de meeste pillen ben ik allergisch en dan verander ik in een alien. Met homeopathie heb ik geen problemen.

Groeten,
Marianne