Peet schreef op maandag 6 februari 2006, 20:35:


Probeer eens bij universiteit Utrecht. Zijn op dit moment bezig met dit soort van onderzoeken.

Peet schreef op dinsdag 7 februari 2006, 11:47:


Petra, waarom wil je mensen zonodig overtuigen en motiveren met woorden?
Nmi is de beste manier om het gewoon te dóen en zo te laten zien dat het wel kan. Duurt misschien langer, maar ik heb de ervaring dat het dan met veel minder weerstand gaat dan dat je het graag met woorden wil uitleggen.
Elke keer als ze jou zien rijden denken ze: he, zonder ijzers, en: he, al weer zonder ijzers. Hoe zit dat?
Als je dan vragen krijgt, staan mensen veel opener voor je verhaal merk ik.
En ja, die mensen hebben ook gelijk. Wilde mustangs zijn niet te vergelijken met onze paarden

En zoals ik eerder schrijf (maar ik vind dat berichtje zelf ook niet meer terug). De universiteit in Utrecht is bezig met verschillende hoevenonderzoeken (druk, belasting, afwikkeling etc.) Dus probeer daar ook eens.

Piet schreef op dinsdag 7 februari 2006, 17:42:


Omdat wilde mustangs wilde mustangs zijn en onze paarden allesbehalve dat
Als jij wel vindt dat je ze kunt vergelijken, ga je gang hoor. Maar ik vind van niet en ik zie er ook geen enkel voordeel of nut in om ze uberhaupt te vergelijken. Ik merk dat je het verhaal van de wilde mustangs echt niet nodig hebt om uit te leggen wat gezonde en goede hoeven zijn.

Frans Veldman schreef op dinsdag 7 februari 2006, 20:45:


Er zijn natuurlijk heel veel verschillen. (en ook overeenkomsten). Ik denk dat iedereen dat zelf wel kan invullen.

Mijn punt was dat ik het nut niet zo zie Om ze uberhaupt te vergelijken. Snap je?
Je kunt heel goed uitleggen aan mensen wanneer en hoe een hoef gezond functioneert. Door goed te onderbouwen wat waarom zo werkt zoals het werkt.
Ik merk dat dat genoeg voor zichzelf spreekt en logisch genoeg is om te begrijpen.

Kom je aan met het wilde mustang verhaal, dan volgt er direct een dooddoener: ja maar onze paarden zijn niet wild. Nee dat zijn ze idd niet. En dan kan je nog wel uitleggen waar dat wilde mustang verhaal vandaan komt, maar ik merk dat je dan wel al direct in de verdediging moet en op 1-0 achterstand staat.

Frans Veldman schreef op woensdag 8 februari 2006, 11:45:


Dat is ook zo, maar ik merk dat het dat bij mensen doet die er al veel meer over aan het nadenken zijn, of die al iets weten van natuurlijk bekappen. Dan kun je daar heel goed over filosoferen.

Nou, zo heb ik hem nog nooit meegemaakt, wel deze:
onze paarden zijn niet wild, onze paarden komen in contact met mensen, onze paarden worden heel anders gebruikt, op onze paarden word gereden, onze paarden lopen niet over de rotsen, onze paarden zijn al helemaal gedomesticeerd, onze paarden staan op stal en in de natte wei, onze paarden zijn veel meer doorgefokt. nederland is geen amerika, wilde paarden zijn van een ander ras. etc. etc.

Heb ik helemaal geen zin in, al die punten te weerleggen en uit te leggen.


Oh, dat zeker. Als het bij jullie werkt super! Ik heb alleen gemerkt dat ' mijn' verhaal veel positiever over komt, door gewoon medisch en logischerwijs gezien uit te leggen waarom je de zool aan zou moeten houden bijvoorbeeld. 'Oh, dat is logisch, ja, ik loop zelf ook niet goed op hoge hakken'. Het kwartje valt dan heel makkelijk, vind ik.


Nou eh, nou kan ik alle antwoorden van jou site oplepelen hier, maar dat lijkt me niet zo zinnig. Toch?

Cledisa schreef op donderdag 9 februari 2006, 12:41:


Wij hebben heel vroeger een veulen gehad met navelbreukje. Mijn vader kon dit beestje goedkoop op de kop tikken op de markt. Niemand wilde het hebben. Hij heeft het meegenomen en thuis een panty, rond de romp, dus over het breukje gebonden. Het breukje is weggetrokken en het beestje is volledig genezen. Later nooit geen last gehad en altijd probleemloos veulens gegeven.

Marlies schreef op woensdag 8 februari 2006, 19:24:


Ik heb het beslist niet over geweld.
Heb je het boek van Teblick?
Ik heb het hier niet bij de hand, maar het is in het begin van het boek, daar staat een aantal bladzijdes iets beschreven over assertieve paarden, bange paarden etc. Lees die eens door. Ik kan het niet beter uitleggen dat hoe zij het daar doet.

Tjonge, wat een verhaal zeg.
Ook ik ben deze dame weleens tegengekomen bij discussies over natuurlijk bekappen. Het grappige is dan wel dat de meeste mensen wel merken dat deze persoon enigzins wispelturig en in de war lijkt, waardoor hier na wat heen en weer gepraat, niet al teveel waarde aan gehecht wordt. Ook al omdat het maar om 1 persoon gaat.

Jullie verhaal is helder, overzichtelijk en compleet. Toch moet ik eerlijk zeggen dat ik de e-mail actie wel onsympathiek over vind komen.
Als je dit weg zou halen wint je verhaal alleen maar aan kracht denk ik.

Marlies schreef op donderdag 9 februari 2006, 19:32:


Dan zal ik proberen het uit te leggen. Ik dacht dat Teblick haar boek hier algemeengoed was

Overigens vind ik dit wel heel algemeen hoor, je beschrijft een persoon immers ook niet aan maar een karaktertrek. Ieder mens heeft verschillende eigenschappen, karaktertrekken en gedrag. (en dat kan wisselen, al naar gelang situatie en persoon). En er is voor mij geen reden om aan te nemen waarom paarden daar anders in zijn.

Zoals ik eerder al zei denk ik dat er maar heel weinig echt dominante paarden zijn. En dat zijn denk ik de enkelingen die de leiding in de kudde hebben. In tegenstelling tot jou vind ik niet dat deze dominante gemeen en hardhandig gedrag vertonen. Juist niet eigenlijk, vaak een heel subtiel gedrag.

Dominant gedrag daarentegen is aangeleerd omdat bijv. de opvoeding in gebreke is gebleven en het paard geleerd heeft om finaal over de baas heen te lopen. Paard vertoont bepaald gedrag waarbij de baas het maar laat zitten en dat loont dus voor het paard. Hij zal het dus steeds weer doen. Dominant gedrag kan denk ik ook voortkomen uit angst en onzekerheid. Andere opties zijn er niet voor zo'n paard en door dominant gedrag te vertonen volgt er rust doordat de baas er niet meer aan durft te komen. Hij zal dus niet bewust over jou de baas willen spelen. maar als jij duidelijk over hem niet de baas bent, vertrouwt hij wel op zijn eigen kunnen en trekt zijn eigen plan.

Assertieve paarden zijn paarden die slim en zelfbewust zijn en heel duidelijk bezig zijn de situatie in te schatten. Ze willen weten wat ze aan jou hebben. Je ziet ze soms denken: hmm, wat doet ze als ik nu gewoon niet opzij stap? Ah, ze gaat voor mij aan de kant. Goed, de verhouding is vastgesteld, deze persoon leidt mij niet, dan doe ik het dus maar zelf'. In mijn ervaring zijn het hele koelbloedige paarden, niet snel onder de indruk en ook niet bang. Mijn ervaring is dat deze paarden heel makkelijk druk weerstaan en pas gaan handelen als ze merken dat het jou ernst wordt. Dat hoeft niet perse te zijn omdat ze dan bang zijn dat je ze flink zeer gaat doen, maar omdat je gewoon heel duidelijk bent in je houding, je stem en je aanraking (een duidelijke por ja, vind ik heel wat anders als geweld, ook al omdat deze paarden dat niet als geweld ervaren).
Deze paarden zijn zelf ook niet ' licht' in hun handelen. Ze bewegen resoluut, zelfverzekerd en abrupt. niet langzaam, afwachtend en traag (past bij ander karaktertype). Ik vind dit fijne paarden, paarden waarbij je weet wat je er aan hebt, no nonse. Als je een goede verstandhouding hebt, doen ze gewoon wat ze voor je moeten doen, zonder flauwekul. En ja, ze kunnen drammerig zijn: als eerste boem bats, door een deur willen, sterk kunnen maken onder het rijden; de hals erop zetten en gaan! (friezen bijvoorbeeld). Niet kunnen wachten als je met eten aan komt.

Ik heb hier op het moment zo'n assertief paard die finaal over zijn eigenaar heen loopt. Ze gaat heel twijfelend met hem om, omdat ze onder de indruk is van zijn abruptheid en schrikt als hij haar letterlijk met zijn kont tegen het schot zet zodat ze geen kant op kan. In het allereerste begin heb ik hem een keer een flink schop moeten verkopen om hem bij de les te halen: he, hallo, bij mij doe je dat zo niet, begrepen? En voor de duidelijkheid daar hou ik dus niet van, maar een gewoon rustig uitgesproken terug, en een vinger tegen zijn borst reageerde hij totaal niet op.
We zijn nu inmiddels zo ver dat dat niet meer nodig is, maar heel licht is die communicatie nog steeds niet. Als ik iets van hem wil, geef ik nog steeds een heel kort en duidelijk: hé, opletten! (soms even met een porretje). Misschien wordt het ook niet anders dan dat omdat het niet bij het karakter past? Deze benadering zal ik bijvoorbeeld bij mijn eigen merrie (terughoudend, beleefd en angstig) niet in mijn hoofd halen, ook al omdat het gewoon niet nodig is.
Waarom zou je ieder paard ook op de zelfde manier benaderen?

Ik ga ook anders om met mijn vriend die vrachtwagenchauffeur is, een beer van een vent dan met mijn timide, fragiele, oude schoonmoeder. Het verschil zit hem dan ook in woordkeus, sterkte van een handdruk, intonatie en volume.

Communicatie bouw je op, naarmate je een paard langer kent/hebt/ermee omgaat, maar nmi zit er dus al naar gelang het karakter van het paard wel een hele andere benadering in. Het resultaat in alle gevallen is wel dat je wilt dat het harmonieus is, dat je elkaar begrijpt en dat je je paard gewoon veilig en rustig kunt leiden en verzorgen.

Voor Piet, die het boek van Inge wel heeft: blz. 34 refereerde ik eerder aan.

Huertecilla schreef op zondag 12 februari 2006, 9:56:


Vergeet de buiging in de gewrichten niet. Dat is dus het nut van een goede verzameling: het goed kunnen opvangen van schokken. Het soepel opvangen van het landen en het terugveren bij de afzet. Geen schokbewegingen meer wat ergens ook maar schade zou kunnen veroorzaken.

Niki schreef op zaterdag 11 februari 2006, 20:38:


Het spijt me dat je zo vijandig reageert. Ik doe moeite uit te leggen wat ik bedoel, ik heb veel ervaring met dit soort paarden, en ik heb gemerkt dat subtiel toch vaak niet in hun karakter zit. En ik bedoel dat absoluut niet negatief! Ik zeg zelfs dat ik het vaak fijne paarden vind!


Jammer dat je me niet begrijpt, maar dat je je veroordeling al klaar hebt, omdat je ergens meende het woord 'schop' te hebben gelezen...

Marlies schreef op vrijdag 10 februari 2006, 19:13:


Dat is ook zo, als de houding bij jou zelf is aangemeten en niet 'echt' is.
Als het bij jou als persoon niet past, maar alleen een houding dan werkt het niet, dat ben ik met je eens. En onzekerheid onder een laagje stoerheid, doorziet elk paard, daar ben ik van overtuigd.
Maar dit is dan het begin van je communicatie met een paard wat je bijvoorbeeld net hebt, of net kent, of alleen maar zo nu en dan eens mee omgaat. Omdat hij van een ander is, of omdat je ergens te gast bent of zo.
Eerst is het dan nog een por, waarna die wel aan de kant gaat. Een alternatief omdat je nog geen andere verstandhouding samen hebt opgebouwd. Vanaf dat begin naar een elkaar goed begrijpen en weten wat je aan elkaar hebt, is wat mij betreft een van de fijnste dingen van het met paarden omgaan.


Ja, leg ik ook niet goed uit denk ik. Een paard denkt natuurlijk niet vooruit op een manier van: wat als ik nou zo, zou zij dan zus, of misschien wel zo....

Maar ik denk wel dat een paard bewust bezig is om jou op die manier af te tasten en te analyseren wat hij daar mee moet en kan.
Als je met een paard aan de hand ergens staat te wachten bijvoorbeeld of tijdens het opzadelen, denk je dan dat die toevallig een stapje opzij doet? Of naar voren? Ik denk het niet.
Het gaat weer om ruimte, van wie is de ruimte en wie bepaalt wie waar staat en gaat.

Yess,

Rody schreef op maandag 13 februari 2006, 12:20:


Misschien is het het eerlijkst voor het paard om dit paard te verkopen en een wat ouder, betrouwbaar, rustig en koelbloedig paard te kopen die buiten heel ervaren is.

Je zegt zelf dat je angstig bent. Deze angst breng je onherroepelijk over op je paard. Ik vind het dan niet eerlijk voor het paard om dan toch te proberen en ermee aan de gang te gaan. Hoe goed je het ongetwijfeld bedoelt. Je kunt een paard ook op deze manier angst aan leren en 'verprutsen'.
De kans dat dit bij een rustige en ervaren eigenaar gebeurd lijkt me veel kleiner, waardoor het paard een betere kans krijgt om in alle rust en zonder angst allerlei nieuwe dingen te leren.

Tycho schreef op maandag 13 februari 2006, 9:04:


Kan zijn dat die zijde nog te verstopt zit om te lopen.

Fenegriekpoeder helpt overigens heel goed bij verkoudheid.

(Tzal hier wel weer in de kategorie ' peperkoek' vallen, dus voordat een ander ermee komt, zeg ik het zelf maar.